No. 581.
Woensdag 10 Februari 1892.
7e Jaar#.
Op een valsch spoor.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zee u wsc li- V laan deren.
F. DIELEMAfl,
Buitenland.
is. FEUILLETON.
AXEUSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
België. Te Brussel werd Donderdaga
vond een socialistische meeting gehouden
om krachtig te protesteeren tegen het
besluit der kamer tot verzending der voor
stellen van grondwetsherziening naar de
afdeelingen. Verscheidene sprekers ver
klaarden dat men het volk bedrogen beeft,
toen men het op 't oogenblik der werk
staking de grondwetsherziening beloofde.
In het voorstel tot het instellen van
het koninklijk referendum zag men een
middel, door den koning en zijne minis
ters uitgedacht om de grondwetsherzie
ning van de baan te schuiven. Men be
schouwde het als een samenspanning te
gen het algemeen stemrecht en men acht
te het oogenblik gekomen om der regee
ring vrees aan te jagen.
Onder het geroep van „Leve de re
publiek ging men uiteen.
Na afloop doorkruisten eenige groepen
de voornaamste stratenonder het zin
gen der „Marseillaise" en het aanheffen
van verschillende kreten, zooals„Leve
de revolutieleve de grondwetsherzie
ning Voor het Volkshuis aangekomen,
gingen zij echter vreedzaam uiteen.
Frankrijk. Niet zeer bemoedigend zijn
de cijfers der laatste volkstelling in Frank
rijk met het oog op de geringe toename
der bevolking van dat land. Terwijl de
bevolking van 1881 tot 1886 met 545.855
zielen vermeerderde, bedroeg de toename
gedurende 1886 tot 1891 slechts 124.289
zielen of jaarlijks 25.000. De geboorten
ovei troffen het sterftecijfer in de jaren
1881 met 108.229 1882, 97.027 1883,
96 803 1884 78.974 1885 87.661
UIT HET HOOGDUITSCH VAN
M. LILIE.
•oXKoo
Nu meende men in de rjjen van hen, die
opgestaan waren, bewijzen te hebben, dat
een man uit de streek van Neustadt aan
de Haardt, met name Kohlmüller, die een
groot huisgezin bezat, den Pruisen uit heb
zucht voor spion diende, tenminste hij was
op denzelfden dag, dat de opstandelingen
uit hunne laatste verschansingen bij Ann-
weiler geworpen werden, behouden en wel,
zonder dat de Pruisen hem eenig letsel
aangedaan hadden, in zijn dorp aangeko
men, dat reeds lang door de Pruisen be
zet was. Eenige dagen daarna stond hjj
in den kring der zijnen in zijn huis, toen
Osten-Kastell plotseling de kamer binnen
kwam, en den man, die bleek als een
doode werdeen schrijven overhandigde
van de voorleopige regeering, met bevel
het terstond te lezen. Het ontviel aan
zjjne sidderende handen en in hetzelfde
oogenblik schoot Kastell hem door het
hart. Kastell, nu ijverig vervolgd, bereik
te nog in den volgenden nacht de Fran-
sche grenzen en werd bij verstek ter dood
veroordeeld. Hij had op de plaats zjjner
bloedige daad het vonnis achtergelaten der
1886, 52.616; 1887, 56.536; 1888,
44.772. In 1890 stonden echter 838.059
geboorten tegenover 876 506 sterfgeval
len. Zonder toevloed uit het buitenland
zou Frankrijks bevolking niet alleen niet
toenemen, maar verminderen. Het meest
neemt de bevolking in de Zuid-Westeljj-
ke departementen van de Garon nestreek
af; het getal inwoners neemt daarente
gen toe, dank zjj den grooten steden en
industrie-centra, in de departementen der
Seine du Nord Rhöno Rhönemondin
gen, Herault en der Alpen.
Met bezorgdheid slaat men in Frank
rijk deze geringe toename der bevolking
gade.
In dezelfde hierboven genoemde tjjd
ruimte van 1885- 1890 nam de bevol
king in het Duitsche rijk toe met 2.565.138
inwoners (in het geheel 49.420.842) die
van Engeland met twee millioen en Rus
land met zes millioer..
Op 12 April 1891 bedroeg de bevolking
van Frankrjjk in het geheel 38.343.192
zielen.
Rusland. Dat graaf Leo Tolstoi reeds
lang velen zijner bondgenooten en voor
alden vromen een doorn in 't oog is; dat bij
ook algemeen geldt als een zonderling, is
vrjjwel bekend. In den laatsten tijd heeft
men zelfs getracht hem als een revolu
tionnair en verrader zwart te maken bij
den czaar, wat met het oog op de
aangehaalde Tolstoi artikelen nie
mand zai verwonderen. Sedert lang is
Leo Tolstoi in het oog der vrome hui
chelaars de antichrist in levenden lijve.
Dat echter de mandie binnen korten
tjjd 50 verschillende volkskeukens op
richtte waar dagelijks 3000 hongerige
voorloopige regeering, die aan hem de
volvoering van het vonnis had opgedragen.
„Kastel keerde nooit weer in de Paltz
terug. Na den dood zjjus vaders eiaebte
hij zijn vaderlijk erfdeel op, doch vernam,
dat hij onterfd was Vermoedelijk had de
oude Kastell dat zoo geregeld, om de ver
beurdverklaring der goederen van den bij
verstek ter dood veroordeelde te voorko
men, en zoodoende het vermogen in de
tamilie te houden. Intusschen kon liet
onterven van den zoon ook eene lage kei
pery zijn van Schnabel, die intusschen met
de eenige zuster van Kastell gehuwd was,
en die, zooala het gerecht van Germers-
heim zeide, „in de gansche streek voor
een hebzuchtig en hardvochtig man ge
houden wordt, en door zijn huwelijk tot
gioote welvaart gekomen is." Zeker is
bet, dat Osteu-Kastell in Amerika zoo
goed als niets van huis ontving."
Verder meldde het gerecht van Ger-
mersbeim, hoe het bij de weduwe Kastell
inlichtingen had trachten te verkrjjgen,
waarom haar zoon naar Europa was te
ruggekeerd. Zjj had daarop gezegd, dat
zij in het vorige jaar zeer ziek geweest
was en den wensch had geuit haar zoon
nog eenmaal voor haren dood te zien.
Hierop was deze met vrouw en kind naar
Europa gekomen op gevaar af gevat te
wordenmaar in Bremen had hij reeds
brieven gevonden die hem hare herstel
ling meldden. Op de reis was zjjne vrouw
boeren voedsel vinden, ook door de boe
ren voor den antichrist wordt aangezien,
is, zoo niet verwonderlijk, althans treu
rig. Tolstoi zelve vernam deze dwaas
heid van de moushiks op de volgende
wijzeOnlangs kwam een boer uit het
district Danboff naar hem toe. In plaats
van op de gebruikelijke wijze te groeten
strekte hij de linkerhand naar den graaf
uit en zeide: „Snjjd af, vadertje, en
geef mij de acht roebels." Verwonderd
vroeg Tolstoi wat de man bedoelde en
toen kwam het boertje met zjjn onzin
voor den dag. Het geheele district wist
dat de graaf een nieuw geloof onder de
orthodoxen had gesticht, dat hij alle door
hem „bekeerden" door een snede in de
linkerhand „toekende" en ieder bekeer
de acht roebels betaalde. Deze premie
was voldoende om bij den boer den
wensch te doen opkomen zich door Tol
stoi te laten „teekenen."
Engeland. Geljjk te verwachten was,
blijkt uit het testament van kardinaal
Manning dat al het door hem ontvangen
geld aan liefdadigheid gedurende zjjn le
ven werd besteed. Een som van nog
geen 100 pd. st. in consols en een col
lectie boeken vertegenwoordigen kardi
naal Mannings gansche aardscbe bezittin
gen, behalve een souverein een halve
souverein, een shilling en een six pence,
die na zijn dood in zijn ^beurs werden
gevonden en thans bewaard worden door
den kanunnik Johnson, den trouwen se
cretaris van den kardinaal.
- Een aardige anecdote verhaalt mr.
Wilfred Meynell in de „Contemporary
Review" over de grootmoedigheid en on
bekrompen denkwijze van kardinaal Man-
met het kind zoo ziek geweest, dat de
dokter verklaarde, dat eene terugreis le
vensgevaarlijk zou zijn waarop hjj bij
Wunntrshausen de smederjj gekocht heeft,
waar hij nu zoo verborgen mogeljjk leeft.
Osten's viouw was hare echoonmoeder zeer
bevallen en met behulp van Schnabel had
zij het geld gegeven, dat haar zoon noodig
had ter dekking eener borgstelling.
Ten slotte verklaarde het gerecht van
Germersheim, dat nog aan geen der op
standelingen de doodstraf voltrokken was
en dat eer.e volkomene vergiffenis voor
bereid werd.
De rechter kon niet ontkennen, dat na
dit bericht het beeld van Gaten in een
veel gunstiger licht verscheen, als van ie
mand, die niet in staat was tot eene lage
misdaad. „Maar," zeide de rechter tot
zichzelven. „wie weet, hoe weinig van dit
edele, vurige karakter overgebleven is in
den strijd om het. bestaan onder een vreemd
volk Intusschen hoopte hjj, door het
geen hjj nu vernomen had, Osten tot eene
volledige bekentenis te brengen. Hjj liet
hem dan voor zich komen en beval hem
plaats te nemen „Mjjnheer Kastell," be
gon hij
Osten sprong op en keek den rechter
doordringend aan.
„Ik weet alles," zeide de rechter, „hier
ligt het belicht vau de overheid te Ger
mersheim Ge zjjt ter dood veroordeeld,
Kastell. Het wordt dus tjjd, alles te be
ning. In den tijd dat de jezuïeten pater
Curci uit hun orde hadden gestooten en
zelfs de paus hem niet langer goed ge
zind waszeide kardinaal Manning op
zekeren dag vertrouwelijk aan mr. Mey-
nel„Ik heb pater Curci in zijn be
nauwdheid mijn beurs ter beschikking
gesteld en ik veroorloof u na mijn dood
hierover te spreken," een zinsnede wel
ke hij dikwijls gewoon was te gebrui
ken. „Zij zouden hem in Rome verbran
den en mij ook als zij konden," voegde
de kardinaal er aan toe.
Nadat de kapitein van de „Eider"
tot het uiterste oogenblik met 166 ma
trozen op zijn schip heeft volhard, altijd
nog hopend te kunnen redden, heeft ook
hij ten slotte, .na eerst de bemanning tot
den laatsten man van boord in de red
dingsbooten te hebben laten gaan, Dins
dagmorgen zjjn schip verlaten.
De heer S. Cohen, lid der firma S. E.
Cohen Co. te Rotterdam, die met zijn
familie (echtgenootetwee kinderen en
dienstbode) eerste klasse passagiers aan
boord van het op Wight gestrande as.
„Eidei" warendeelt aan de „Scheep
vaart" nog de volgende bijzonderheden
mede
„Tijdens het schip op de rotsen bjj
Atherfield stootte zaten de passagiers
aan tafel, terwijl als gewoonljjk, de mu
zikanten speelden die echter door den
schok ontsteld, hun spel staakten en aan
dek vlogen. De kapitein beval hun ech
ter door te spelen ten einde een paniek
te voorkomenwaarin hij slaagde. De
eerste passagierdie het schip verliet
in de reddingsboot, was het jongste kind
van den heer Cohen het werd gevolgd
door de beide andere kinderen de ouders
kennen."
„Laat me sterven, mynheer, ik ben be
reid, hoewel nog veel me aan het leven
ketent. Lever me maar uitik zal dun
tenminste sterven voor een jongelingsdroom
om vrjjheid en voor manneljjken moed en
niet meer terugkeeren in den kerker we
gens de laagste aller misdaden, en waar
van mijne hand rein is." Groote tranen
rolden den sterken man over de wangen.
Zijne borst ging sterk op en neer. Toen
riep hjj plotseling uit „Brame zal u op
het spoor gebiaehl hebben, die schurk
„Kastell, ik geloof, dat ge den man
miskent. Onder alle getuigen is hjj u het
meest toegedaan hij gaat zelfs zoo ver,
dat hij op alle vragen zwjjgt, welker be-
anl woording u zouden kunnen benadeehn.
Hjj ontkent beslist, dat gij de man ge
weest zjjt, dien hij en zijn makkers dien
nacht gezien hebben. Het spoor van uw
verleden heeft niet hij me verraden, maar
het telegram aan uwe vrouw."
„Maar ik had het vernietigd."
„Zekermaar het oorspronkelijke op
het telegraafkantoor kondt ge niet ver
nietigen. Eb naar Beieren kan ik u niet
uitleveren. Ge hebt het vooruitzicht, dat
ge vergiffenis ontvangt."
Osten's gelaat helderde weder op. De
arme man vertrouwde nu weer op Bra
me de zware zorg om den vrede van zijn
huis had tenminste haar scherpste angel
verloren.
