VEEMARKT
No. 548.
Ifeonsdog 14 October 1891.
7e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
TE AXEL
Dinsdag 27 October 1891.
Buitenland.
5 FEUILLETON.
De bedelares van de Pont
des Arts.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentien van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
OP
Duitschland. Uit Straatsburg wordt be
richt, dat sedert den len October bet uit
Frankrijk komend aantal reizigers bui
tengewoon groot is* Zondag 11. was de
toevlucht voor de treinen naar Metz zoo
aanzienlijk, dat men de reizigers in de
goederenwagens moest laten plaats
nemen. Op alle plaatsen aan de grons
is eveneens de handel belangrijk toege
nomen.
- Het stoffelijk overschot van koning
Karei van Wurtemberg werd Vrijdag op
plechtige wijze in den grafkelder te Stut-
gart bijgezet.
Te 10 uur werd in de Marmerzaal
een lijkrede gehouden, die door koningin
Olga en de vorstelijke personen werd
bijgewoond. Te elf uur zette de stoet
zich onder het luiden der klokken in be
weging. Koning Willem gir.g tusschen den
keizer en den groothertog van Baden, en
werd gevolgd door eene lange rij van
familieleden.
De lijkwagen was prachtig versierd.
Het bijzetten had plaats onder het
donderen der kanonnen.
België. De heer Leopold de Wael,
burgemeester van Antwerpen, is Donder
dagochtend half elf in het raadhuis, de
trap opgegaan zijnde, plotseling in elkaar
gezakt en buiten kennis in zijn kabinet
gedragen, waar hij op een chaise longue
werd nedergelegd. Spoedig was genees
kundige hulp aanwezig en werd er ijs
gelegd op het hoofd van den lijder, die
echter onafgebroken buiten kennis bleef.
Zijne kinderen en zijn huisarts werden
geroepen en aanvankelijk kwam er geen
verandering in den toestand. Eerst na
den middag bevonden de geneesheeren
eenige beterschap en te ruim drie ure
keerde het bewustzijn terug. Daar er,
naar de verklaring der deskundigen geen
oogenblikkelijk levensgevaar bestond, en
van het vervoer naar zijne woning voor
zijnen toestand geen nadeel was te vree
zen, werd een rijtuig gehaald en de zieke
stapvoets naar huis gereden. De toestand
is wel hoogst ernstig, maar de genees
heeren schijnen hoop op herstel te heb
ben gegeven. In sommige berichten wordt
de plotselinge ongesteldheid eene beroerte
genoemd en wordt dan ook gezegd, dat
de geheele rechterzijde verlamd was
maar in andere wordt dit tegengesproken
en gezegd dat de burgemeester slechts
door eene hevige zenuwkrisis overvallen
is. Hoe het zij, de heer Leopold do Wael
is een goede zeventiger, dus op een leef
tijd waarop dergelijke aanvallen steeds
rechtmatige reden tot bezorgdheid geve'n.
Frankrijk. Over geheel Frankrijk is
thans het werk in de glasblazerijen van
flesschen zeo goed als volledig gestaakt.
Wel wordt uit Sint Etienne bericht, dat
er arbeiders zijn, geneigd om niet mee
te doen aan de werkstaking, maar zij
durven niet aan den arbeid te gaan we
gens hunne kameraden, die hen streng
UIT HET HOOGDUITSCH VAN
w. HAUFF.
Naar gewoonte ging Fröben den vol
genden dag naar de galerij. Lang stond
hjj voor het portret en werkelijk dacht
hij ditmaal meer aan den oude dan aan
de geschilderde dame. Hij wachtte meer
dan een uur maar de oude kwam niet.
Op slag van tweeën ging hij in het plant
soen, wandelde langzaam om het meer,
ontmoette schoone equipages en dames,
directors en officieren en nam dikwijls
zijn verrekijker om de lange wandeling
te overzieu. Maar wat hij ook zag, niet
de eerwaardige gestalte vaD zijn ouden
vriend. Tevergeefs zocht hij de dunne
zwarte beenen, den spitsen hoed, Diego
injp.ijn l^oat gewaad met zonnescherm en
regenmantel, hij zag niets. Zou hij ziek
geworden zijn, vroeg hij bij zichzelven en
onwillekeurig ging hij naar de slotplaats
en naar de herberg „de Koniug van En
geland" om Don Pedro te bezoeken. „Al
len zijn heen," antwoordde de kelner op
zijne vraag.
„Gisteren avond kreeg de vorst tele
grammen en heden voormiddag is zijne
hoogheid met zijn gevolg in zes rijtuigen
in het oog houden.
In Frankrijk worden jaarlijks gemiddeld
niet minder dan 175 millioen flesschen
vervaardigd. De ovens te Rive de Gier
leveren alleen 40 millioen af.
De werkstaking komt thans op het
ongelegenste oogenblik, daar een gedeelte
van den wijnoogst nu in flesschen moet
overgegoten worden.
Vrijdag bood het gemeentebestuur
van Marseille den burgemeester van Brus
sel een maaltijd aan. De maire dankte,
in naam van Marseille, den heer Buis
voor zijne den vorigen dag gesproken
woorden, welke een diepen indruk in en
buiten Frankrijk zullen maken, te meer
daai de burgemeester met bijna officieele
opdracht is gekomen om de vriendschap
pelijke gevoelens der Belgische natie je
gens Frankrijk uit te spreken. De maire
dronk ten slotte op den koning van Belgie.
De heer Buis, op dezen dronk ant
woordende, zeide dat de uitgesproken
toost hem een bewijs was dat zijne ver
klaringen instemming en vertrouwen
hadden gewekt. Zijne taak zeide hij, was
gemakkelijk geweest. Hij dronk ten slotte
op Carnot. Met luide toejuichingen en
kreten van „leve Belgie werd de dronk
van den heer Buis begroet.
Engeland. Over de ziekte en het over
lijden van den heer Parnell is weinig
bekend hij is gestorven gelijk hij geleefd
heeftin geheimzinnigheid. Wijl de fa
milie zulk een stilzwijgen bewaart, is
het natuurlijk, dat onder het publiek
geruchten loopen, dat Parnell uit het
leven is gescheiden als Balmaceda en
Boulangerdoor zelfmoord, wat echter de
nabestaanden beslist laten tegenspreken.
naar W. vertrokken. De hofmeester zat
in het tweede en heeft voor u een kaart
je achtergelaten."
Begeerig greep Fröben naar dit laatste
vriendschapsblijk. Er stond niets op te
lezen dan Don Pedro di San Montanjo
Ligez, Majoor Rio di S. A. enz. Verdrie
tig wilde Fröben dit koele afscheid in
den zak steken, toen hii op den anderen
kant nog eenige met potlood geschreven
woorden zag staan. Hij las „Leef wel,
dierbare Don Fröbenio Uwe geschiede
nis moet ge me schuldig blijvengroet
en kus Donna Laura
Hij lachte over de opdracht van den
ouden heer, en toch, toen hij den vol
genden dag weder voor het beeld stond,
was hij weerneediger dan ooit, want door
het vertrek van Don Pedro was een leeg
te in zijn leven ontstaan. Hij zou zoo
gaarne nog meermalen met den goeden
oude gesproken hebben, sedert langen tijd
had hij ten eersten male weder in nau
were betrekking met menschen gestaan
en duidelijker dan ooit gevoelde hij nu,
dat slechts de eenzame, alleen de hope-
looze volslagen ongelukkig is. Zonder het
portret, dat hem met eigenaardige betoo-
vering geboeid hield, zoude hij reeds lang
Stuttgart, dat verder niets bekoorlijks voor
hem had, verlaten hebben. En toen de
heeren Boisserée hem eenige dagen daar
na de goed geslaagde kopie van bet lieve
portreteene lithografie lieten zien en
Donderdag 1 October kwam Parnell
uit Ierland te Brighton terug en klaagde
over koude, naar het heet op het Kanaal
of in Ierland gevat. Verontrustend werd
de ziekte eerst Dinsdagde patient be>
gon te ijlen en er was steeds een der
geneesheeren aanwezig, 's Avonds tegen
elf uur naderde het einde. Alleen de
doctoren, mevrouw Parnell en haar doch
ter mejuffrouw O'Shea waren bij het ster
ven tegenwoordig. Parnell was bij kennis
doch niet in staat te spreken. Hij heeft
geenerlei beschikkingen nagelaten, daar
hij, toen hij zijn einde voelde nadereD,
reeds te zwak was om iets te bepalen.
De dood kwam zoo onverwacht, dat de
leden van het huisgezin eerst niet wil
den gelooven. Wat ook het karakter van
Parnell als publiek persoon en partijlei
der moge geweest zijn, in zijne huiselijke
omgeving was hij zepr bemind door ie
der, die met hem in aanraking kwam.
De bedienden spraken over zijn dood met
tranen in de oogen.
Mevrouw Parnell heeft haar man trouw
verpleegd, maar toen alles voorbij was,
begaf haar de geestkracht. Zij is thans
ernstig ongesteld en ten prooi aan een
wanhopend verdriet.
Omtrent de begrafenis bestond verschil
van gevoelen. Mevrouw Parnell wenschte
de plechtigheid stil en eenvoudig, maar
Parnell's vrienden wilden het Iersche
volk de gelegenheid geven een laatste
blijk van hulde te brengen aan hun lei
der. Ten slotte heeft mevrouw Parnell
dezen wensch ingewilligd. De lord mayor
van Dublin en Ie Parnellistische afge
vaardigden zullen de plechtigheid regelen.
Officieel zal de maire en de gemeente
raad van Dublin tegenwoordig zijn. Ver-
hem dit ten geschenke gaven, toen be
schouwde hy dit als eeu wenk van het
lot, nam afscheid van bet oorspronkelijk
portret, pakte de kopie zorgvuldig in en
verliet de stad even stil als hij die was
binnengekomen.
9.
Zijn oponthoud in Stuttgart had slechts
het beeld gegolden, dat hij in de galerij
gevonden bad.
Toen hij de hoofdstad van Wurtem
berg aandeedwas hij op reis naar den
Rijn en nu toog bij verder daarheen. Hij
bekende zichzelven, dat de laatste maan
den hem bijna al te week gemaakt had
den. Hij gevoelde, niet zonder schaamte
en lichte huivering, dat zijne droefheid,
dat al #ijn doen en laten dicht aan dwaas
heid gegrensd bad. Wel is waar was hij.
onafhankelijk en had hij dit jaar toch
bestemd jffm te reizen zonder doel of vast
plan. Hij zou dit lange oponthoud op
de aangeuame ligging der stad, op de
4he#lijke omgeving schuiven.
.'Maar had hij dan werkelijk de stad
zoo aangenaam gevonden Had hij men
schen opgezocht en leeren kennen Had
hij ze niet eerder gemeden, omdat ze de
eenzaamheid verstoorden die hem zoo lief
geworden was Had hij van de heerlij
ke omgeving genoten „Neen," zeide hij
lachend tot zichzelven, „men zou aan
tooverij moeten gelooven l Ik heb me
gedragen als een dwaas, heb me in mijn
kamer opgesloten om te lezen. En heb
ik gelezen Stond niet haar beeld op
iedere bladzijde Ging ik verder dan tot
haar of een enkele maal onder het ge
woel der menschen heen en weder Is
het niet reeds dwaasheid zoolang eene
schaduw na te jagen eu ieder meisjes
gelaat opmerkzaam te beschouwen of men
niet den schoonen mond der onbekende
geliefde herkent
Zoo berispte de jonge man zichzelven,
nam vaste hesluiten en toch menigmaal
als zijn paard langzaam bergopwaarts
gegaan was, vergat hij. hoven gekomen
het tot meerderen spond aan te zetten,
omdat zijn hart ergens anders was, en
vaak als hij des avonds zijn pak opende
en de rol hem in handen kwam, ontrolde
hij onwillekeurig het beeld der geliefde
eD vergat zich ter ruste te leggen.
Maar de bekoorljjke berglandschappen
van den Neckarde heerljjke omstreken
van Mannheim, Worms en Mainz maak
ten ook op hem den eigendommelijken
indruk.
Zij verstrooiden hem. zij vervulden zij
ne ziel met nieuwe vroolijke beelden. En
toen hij op een morgen van Bingen ver
trok, stond hem slechts één beeld voor
oogen, een beeld, dat hij nog dienzelfden
dag zien zou.
Fröben had met een landsman Frankrijk
en Engeland doorreisd en de metgezej
