No. 558. Woensdag 9 Septe 1891. 7e Jaarg.
li DEN DOOLHOF DES LEVENS.
voor Zeeuwse h - Vlaanderen.
Nieuws- en Advertentieblad
F. DIELEMAN,
Op de plaats rust!
FEUILLETON.
(OIKWT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE aren.
De troepen zijn lang en herhaaldelijk in het
vuur geweest, zoodat eindelijk het commando Op
de plaats rustals een welkome bode begroet
wordt. De verkiezingscampagne is dan eindelijk
doorworsteld en daarbij is zooveel moois voorge
vallen dat het wel de moeite waard is, er een
oogenblik bij stil te staan en door een onpartijdigen
bril te bekijken.
Het politieke kamp is verdeeld in eene rechter-
en eene linkerzijde; in een bril hebben we een
rechter- en linkerglas, dus we hopen, dat onze
bril ons niet in den steek zal laten, maar ons
vooral zal behulpzaam zijn om de zaken klaar en
duidelijk te zien.
Zooals licht is te begrijpen hebben we m de
volgende regelen bijzonder het oog op onze ge
meenteraadsverkiezingen.
Natuurlijk vallen er bij verkiezingen onverkwik
kelijke dingen voor, dat is een gevolg van de om
standigheden. Ieder wil zijn kandidaat graag ge
kozen zien en doet daarloe zijn best. Hij komt dan
onvermijdelijk in botsing met zijn tegenstanders.
De rest laat zich begrijpen Maar niet alleen tus-
schen tegenstanders vallen wel eens minder aange
name woorden, ook onder de partggenooten is het
lang niet altijd couleur de rose. Voorbeelden len
bewijze daarvan zijn genoeg aan te halen. Nemen
we maar even de kranten utt de verkiezingsdagen
ter hand. Er zijn kandidaten die heel vroeg de
aandacht tot zich willen trekken. De namen van
hen prijken soms reeds drie weken voor den slag
in de nieuwsbladen. Langzamerhand komen er
meer en meer bij, tot eindelijk het getal zoo groot
geworden is, dat 't voor een alleenstaand kiezer vaak
zoo moeilijk wordt om zijne stem uit te brengen,
dat velen thuis blijven eu het op eene herstemming
laten aankomen.
By de eeiste stemming moesten vier leden ge
kozen worden. Van rechts werden de vier aftre
dende heeren aanbevolen, maar liüks was het een
geharrewar van belang. Aan de rechterzijde was
men het in zoover oneens, dat enkelen twee leden
wilden loslaten. Sommige linkerzijdigen wilden er
wel drie loslaten en daarvoor werden in de plaats
gesteld twee zoogenaamde coryphaeën, dat zijn uit
blinkers in linkerzijdigheid, waarvan zij dan ook
later duidelijk hebben blijk gegeven, alsmede een
man, die een groot deel der Axelsche bevolking
hetwelk tot nog toe geen eigen afgevaardigde had,
in de raadzaal moest vertegenwoordigen. De uit
slag was van dien aard, dat drie aftredende leden
herkozen werden en het vierde aftredende lid in
herstemming kwam met den katholieken kandidaat.
De herstemming gaf eene groote meerderheid aan
het aftredend lid, ofschoon vooraf bekend was, dat
genoemd lid niet meer in aanmerking wenschte
te komen.
Toch was deze uitslag te wachten. Het billijk
heidsgevoel schijnt bij een groot deel der Axelsche
kiezers nog niet genoeg ontwikkeld te zyn, om
ronduit te erkennen, dat de katholieken recht heb
ben op een der elf zetels om de groene tafel. Te-
Novelle van
MORITZ LILIE.
Het was in Petersburg. Ik stond nog niet op mij
ne tegenwoordige hoogte en was daarom in den
Duitschen schouwburg voor tweede rollen aangeno
men. Maar al was ik toen nog niet in staat door
mjjne kunst te boeien het ontbrak mg daarom
toch niet aan bewonderaars en aanbidders.
Onder al deze vereerders, die mij zonder uitzon'
dering onverschillig lieten, gelukte het maar aan een
mijn hart te winnen hij heette Wladimir Rosanoff,
was een jong officier der keizerlijke lijfwacht en
behoorde lot eene der voornaamste en meest gegoe
de families van het land. Bij was tegenover mij zoo
beminnenswaardig en oplettend als maar mogelijk
washg aanbad mij en de toekomst vertoonde zich
aan mij in den rozen glans van ongestoord geluk,
toen hg mij mededeelde, dat hg binnen enkele jaren
zijn ontslag nemenzich op zijne goederen terug
trekken en mg tot zijne echtgenoote en burchtvrouw
maken zou. Den winter wilde hij met mg in de
hofstad doorbrengen, in het warme jaargetijde zou
den wij echter de aangenaamheden van het landle
ven genieten, die hij met de levendigste en schitte
rendste kleuren wist af te schilderen. Had ik Wla
dimir niet zoo grenzenloos liefgehad, dan zou ik
vens heeft bij deze herstemming het egoïsme van
sommigen den katholieken kandidaat geen voor
deel gedaan.
Doch wat gebeurt verder? Het vierde gekozen
lid houdt flink zijn woord en bedankt voor het
hem door de kiezers opgedragen mandaat. Het na-
tuuriyk gevolg daarvan is eene nieuwe vrge ver
kiezing.
Daar begint het lieve leven alweer. Bekende,
overbekende en onbekende grootheden worden we
der aangeprezen. De katholieken wilden geen eigen
kandidaat hebben. Groot ongelijk hadden zü niet.
De opinie toch kon in zoo korten tijd niet veran
derd zijn, ofschoon velen van de linkerzijde hem
hadden gesteund. Niet minder dan tien namen
werden genoemd voor de vervulling van de open
gevallen plaats.
Of het nu met al die namen wel ernst geweest
is gelooven we niet, getuige een kandidaat die door
alle kiezers van binnen en buiten Axel aanbevolen
werd en op stuk van zaken geene enkele stem
verkreeg. De waarheid van de woorden„Vele
eersten zullen de laatsten zijn" werd weder dui
delijk bewezen. De stemming bad plaats en de
uitslag was. dat eene herstemming moest plaats
hebben tusscben een man der rechterzijde en een
der linkerzijde, welke nog nimmer op het tapijt
was gekomen en eerst laat in het strijdperk trad.
Ziedaar eene keurige gelegenheid om de krachten
weer eens te meten. Reeds tweemaal had de rech
terzijde het moeten afleggen, op meer dan 130
stemmen tekende men daar niet, maar ook in
over onze verhouding bedaard nagedacht hebben en
tot het besluit gekomen zjjn, dat bjj de wjjde kloot,
die ons beider maatschappelijke toestand scheidde
bij het onderscheid in stand, dat tusschen hem eu
mjj bestond en bij de vooroordeelen, die zijne hoog
geplaatste bloedverwanten voor hunne adellijke af
komst voedden, van eene verbintenis tusschen ons
in de verste verte geene sprake kon zgn.
Een halfjaar ongeveer had die verhouding tus
schen ons geduurdzorgeloos hadden wjj slechts
voor het genotvolle heden geleefd en ons weinig om
de toekomst bekommerd.
Daar kwam op zekeren dag Wladimir buitenge
woon ernstig bg mg en bg den eersten blik zag ik,
dat er iets bijzonders moest zgn voorgevallen. Ik
behoefde niet lang te vragen, maar vernam zeer
spoedig, dat Wladimir met een huzaren-regiment
naar Moskou was overgeplaatst en reeds in de eerst
volgende dagen vertrekken moest. Het scheelde niet
veel, of ik was op dit bericht machteloos iueenge-
zonkeneerst nu gevoelde ik hoe grenzenloos ik
Rosanoff beminde. Snikkend wierp ik mij aan zjjne
borst en hij moest zjjne geheele redeneerkracht aan
wenden, om mg maar eenigermate tot bedaren te
breugen.
„Ik ga met uriep ik eindeljjk uit „ik mag
hier niet alleen bljjven."
„Waar denkt ge aan, kind," hernam hg blgkbaor
verschrikt. „In Moskou is geen Duitache schouw
burg, waaraau ge werkzaam zoudt kunnen zgn, en
een voor u passend verblgt is niet zoo gemakkelijk
gevonden."
Ik gevoelde, dat hg gelijk had en dat het eene
dwaasheid zou zijn deze gedachte nog verder te Ver
volgen. „Maar Wladimirzeide ik eindelgk, „dat
eene moet ge me toch beloven; dat ge me, zoo dik
wijls ge er tijd voor hebt, schrjjven zult."
Lachend beloofde hij dit aan de geliefde en door
deze belofte vond ik eindelijk eenigen troost.
Ik wil u niet vervelen, lieve Robert, met het ver
haal van ons afscheid, maar het was de eerste wer
kelijke smart, die mijn hart vaneen reet, en toen
geloofde ik niet, dat ik dat oogeublik zou overleven.
De hoop op een brief hield mjj staandemaar hoe
verlangend ik ook eenig bericht tegemoet zag. ik
wachtte te vergeefs. Mijne onrust steeg ten topik
vermoedde, dat Wladimir een ongeluk overkomen
was, en reeds had ik het voornemen opgevat bg de
militaire overheid inlichtingen in te winnen, toen ik
geheel onverwachts eene voor mjj verschrikkeljjke
opheldering verkreeg over Wladimir'» stilzwijgen.
Op zekeren warmen zomernamiddag ongeveer vier
of vjjl weken na het afscheid van Wladimir, liep ik
door de Newskistraat, om verscheidene kleine inkoo-
pen te doen. Plotseling werd mijnt' opmerkzaam
heid getrokken door een tijtuig, dat in scherpen
draf de straat afkwam. Het bloed stolde in mjjne
aderen als vastgenageld bleef ik staan en keek het
verder rollende rijtuig nadaarin zat eene johge.
voornaam gekleede dame en Wladimir Rosanoff,
echter niet in de kleeding van een officier der hu
zaren, maar in de oude, mij welbekende kleeding
der keizerljjke lijfwacht.
Door mededeelingeu, die Wladimir mjj nu en dan
