,7- INDEi DOOLHOF DES LEVENS.
No. 555.
Zaterdag 29 Augustus 1891.
^e Joarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-V laanderen.
F. DIELEMAN,
Staatkundig Overzicht
feuilleton.
moritz lilib.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag'- en rij dagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor Bdlbiê 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Brussel is tegenwoordig de vergaderplaats van
socialisten en anarchisten. Waren eerstgenoemden
verleden week bijna den geheelen tijd in vergade
ring bijeenook de anarchistendie niet op het
socialisten congres waren geduld, hielden Zaterdag
avond een meeting, niet met het oog van propa
ganda te maken voor hunne beginselen, maar om
te protesteeren tegen hun uitsluiting van het so
cialisten-congres, Veel succes had deze meeting
niet. Een Spanjaard hield onder luide toejuichingen
een uur ongeveer Je vergadering met een vurige
redevoering bezig. Volders vooral had het hard te
verantwoorden en werd uitgemaakt alsof hij een
rustig, stille vend burger was! Verder viel mets
belangrijks voor. Om half twaalf was het anar
chistisch protest ten einde.
Die Franschen en Russen blijven toch maar bes
te vrindjes. Geen Rus kan zich in Frankrijk vei-
toonen of hij wordt allerschitterendst ontvangen
feesten houdt men te zijner eere, alsof het de czaar
zelf is. Dit ondervond ook weer de chef van den
Russischen generalen staf, generaal Obroutcheff, bij
zijne aankomst te Bergerac. Aan het station werd
hij opgewacht door de officieren en autoriteiten dei
stad. In de straten wapperden Russische vlaggen
de menigte was buiten zichzelven van enthousiasme.
Novelle van
„Zeker, vader," antwoordde Robert, „we zullen
haar morgen bezoeken, ze vindt het zeer aangenaam
u te leeren kennen."
„Wat zijn hare ouders en hoe heet zij onder
zocht de advocaat verder.
„Ze is eerste zangeres aan ons tooneel," zei de de
jonge kunstenaar niet zonder eenige verlegenheid
„Malwine Tautenberg is haar naam de moeder is
dood, de vader - de vader woont samen met zijne
dochter."
De laatste woorden kon Robert niet dan aarze
lend en onzeker stamelen; hij was immers op dit
oogenblik niet op de hoogte van de verhouding tus-
schen den ouden beer en de zangereshoewel zij
hem overal als haar vader voorstelde.
„Tautenberg zeidet ge zeide de raadsheer, met
de hand over zijn voorhoofd strijkend, als wilde hij
eene daar sluimerende herinnering doen ontwaken.
„Ik neb me nooit om uwe tooneelprincessen bekom
merd, maar dezen naam moet ik toch meer in mijn
leven gehoord hebben 1"
„Wel mogelijk meende de tooneelspeler, ,,'t is
echter moeilijk* aan te nemen, dat het juist deze
twee vertegenwoordigers van dien naam zouden zijn,
die ge kent."
Den volgenden dag begaven de raadsheer en Ro
bert zich op weg. om het voorgenomen bezoek af te
leggen. Langzaam wandelden zij door de straten en
Leve Rusland Leve de Czaar Leve de keizerlijke
familie klonk het uit honderden kelen, waarop de
generaal met een „Leve Frankrijkantwoordde.
Hem werd de eerewijn aangeboden, waarop de
maire een dronk uitbracht op den czaar. De ge
neraal antwoordde „Ik drink op alle Franscbe sol
daten Leve Frankrijkwaarop de menigte de
kreet aanhief„Leve de held van Plevna 1" (Plevna
is een vesting in Turkije, bekend door hare ^hard
nekkige verdediging tegen de Russen in 1877 en
waarbij Obroutchef zich verdienstelijk heeft onder
scheiden). Als er nu onder die vol geestdrift zijnde
menigte eens enkele laatst overgeblevenen geweest
waren van de oude garde van Napoleon, van die
forsche grenadiers, waarmede deze de wereld zou
veroverd hebben, als het onmetelijke Rusland hem
niet had gestuit, zouden dezen ook geroepen heb
ben Leve de czaar leve Rusland Zouden deze 't
hunne hebben kunnen bijdragen tot6en dier manifes
taties die Frankrijk in het oog van ieder moet ver
lagen Of zouden zij zich hebben afgewend met
een 'traan van smart en woede in het vurige
krijgsmansoog en geroepen hebben om dien tijd,
waarin Frankrijk groot was in zichzelf en door zich
zelf, om dien tijd, waarin hun half-God Frankrijk
van overwinning tot overwinning voerde en daardoor
bewees, dat Frankrijk geen steun van vreemden
noodig heeft om zijn eer naar buiten te kunnen op-
wandelparken der volkrijke stad en de jonge man
kon zijnen opmerkzamenscherpzienden vader niet
genoeg antwoorden zooveel belang stelde de oude
heer in de hem nieuwe en vreemde omgeving.
Plotseling bleef de raadsheer staan en keek een
jongeling na, die zooeven zijne pel voor hen afge
nomen had en hen voorbijgegaan was. Robert had
den groet van den knaap vriendelijk beantwoord.
„Drommels!" zeide Stern, „dat is die doofstom
me lummel, die ons verleden zomer in de nabijheid
van UmeDau tweemaal heeft overvallen."
De tooneelspeler lachte. „Ge meent dien persoon,
die op den weg van Umenau naar Arnstadt uwe
paarden moedwillig schuw gemaakt en toen nog een
aanslag gedaan heeft op het leven van uw reisgezel?
Helene heeft me er over geschrevenmaar ditmaal
vergist ge u, de jonge man is noch doofstom noch
een misdadigermaar hij is de bediende van den
ouden heer Tautenberg, die hem reeds als knaap
tot zich nam en zeer tevreden over hem is."
Hoofdschuddend keek Robert's vader nog steeds
den zich voortspoedende na; de verklaring zijns
zoons scheen hem weinig te bevredigen.
Zij gingen dan verder en kwamen eindelijk aan
de woning der zangeres. Malwine was door Robert
van het voorgenomen bezoek verwittigd en ontving
den geliefde en diens vader in hare kleine met
smaak en sierlijk ingerichte gezelschapskamer. De
kunstenares spreidde tegenover den ouden heer eene
onweerstaanbare beminnenswaardigheid ten toon, zoo
dat de raadsheer den besten indruk ontving van de
verloofde zijns zoons. Eene zekere bescheidene ach
terhoudendheid, die het sluwe meisje zichzelve op
gelegd bad, liet niet na in Robert's vader eene gun
stige meening over Malwine op te wekken in plaats
van, zooals hij verwachtte, eene behaagzieke, trotsche
houden. O Frankrijk, nog dierbaar Frankrijk, zou
den die veteranen hebben uitgeroepeu, waar is uw
roem, waar is uw grootheid, waar is uw gevoel van
eigenwaarde. Want het moet uw eigenwaarde ver
minderen^ wanneer gij één van hart en één van
zin beschouwt met dat ruwe onbeschaafde Rusland.
Franschen vergeet gij, dat er een, Siberie achter
Rusland ligtdat in Rusland dwarfs gezag meester
is boven recht Wilt Gij U zoo verlagen door de
vrees Als de bezielende tonen van de Marseillaise
door uwe schoone dieven klinken als het „Aux
armes citoyens" u in de ooren schalt, voelt gij U
dan niet eerder opgewekt om tegen dien czaar ten
strijde te trekken, om op te rukken voor dat ge
slagen, voor dat getrapte Russische volk, dan om
U deemoedig te voegen naar zijne keizerlijke wil?
Want zoover gaat het, Franschen. Of denkt gij dat
die plaag van iederen weidenkenden Rus niet zoo
veel mogelijk zal trachten te proflteeren van uwe
Pruisen vrees? En zal hij, die in zijn lijk gewoon
is aan slaafsche onderwerping aan volslagen gemis
van rechtsbewustzijn zoo licht tevreden zijn. Fran
schen, wees gewaarschuwd! Hoor naar de stem
van hen die u beminnen. Maakt u vrij van Rus
land versterkt uverdeelt u niet door strijd in ei
gen boezem, maar vereenigt u allen als zonen van
hetzelfde huis, dan wordt gij krachtig, krachtig als
niet te weder te staan, en vrij van uwe verlagen
de Russen vereering.
kunstenares te vinden stond hij tegenover een be
scheiden, de waarde van anderen gaarne erkennend,
maar hoogst beschaafd en met alle verstandelijke
en lichamelijke voorrechten toegerust meisje. Met
zelfvoldoening bemerkte de listige zangeres dat zij
de vooroordeelen van den ouden heer voor haar
stand overwonnen en haar sluw spel gewonnen had
met des te grootere zekerheid bleef zij de gekozen
rol getrouw.
„Ge moet ook mijnheer Tautenberg leeren ken
nen, vader zeide de jonge tooneelspeler opstaan
de. »ik zal u bij hem aandienen."
„Goed zoo, Robert 1" antwoordde de raadsheer,
die door zijn gunstig oordeel over Malwine vroolijk
gestemd was. „Het is mij aangenaam, mijne aan
staande familie te leeren kennen," vervolgde hij
glimlachend, zich tot Malwine wendend.
U w vader is op zijne kamer vraagde Robert.
Het meisje knikte. „Hij is echter ongesteld en
de heeren moeten het dus niet kwalijk nemen, wan
neer hij zich bet genoegen moet ontzeggen ben te
ontvangen."
Hij is ongesteld herhaalde de jonge man
„des te meer aanleiding heb ik naar zijn welstand
te vernemen,"
Hij spoedde zich heen en kwam na korten tijd
terug met het berichtdat mijnheer Tautenberg
binnen enkele minuten in de gezelschapskamer zij
ner dochter zou verschijnen.
Malwine kon een inwcndigen angst nier, bedwin
gen. Eerst nu, nu haar verloofde zijn vader als
raadsheer Stern voorgesteld had, had zij vernomen,
dat Nerz een aangenomen naam van Robert was.
(Wordt vervolgd.)
