m
©s> mm® aaaaaa>
Jaarg.
582. Woensdag "25 December 1889. 5
Bericht.
Nieuwjaars-Advertentien,
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN
AXEL.
Staatkundig Overzicht.
FEUILLETON.
irmiinilaudsch Nieuws.
\\i:i.sciik^i;oiiu\
Dit Blad versehijnt eiken Binsd;!»'- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Uit hoofde van het Kerstfeest zal dit
Klad aanstaanden Vrijdagavond niet wor
den uitgegeven.
In het nummer dat op Woensdagmor
gen 1 Januari verschijnt kunnen
worden opgenomen a 25 cents per stuk,
uiterlijk to4 Dinsdagnamiddag 4 ure.
Dé Uitgever.
Langer dan zij gedacht had is de Fransche ka
mer bezig met het onderzoek van de geloofsbrie
ven der gekozenen.
Dat de onpartijdigheid hierbij vóorzit, zal nie
mand durven 'zweren, ten minste, de staaltjes wel
ke zoo nu en dan'meegedeeld worden zijn niet
geschikt om een goeden dunk van de eerlijkheid der
vroede mannen te kriigen. Natmnlijk gebeurt er
bij iedere verkiezing ïiebt bet een of ander, dat
niet al te piecies in den haak is en als dan zoo'n
verkiezing een tegenstander der regeering geldt,
dan kost bet maar weinig moeite om eene nietig
verklaring uit te lokken, wantraen kon nooit
weten of bij eene nieuwe verkiezing niet een var.
■de vriendjes met den zetel zou gaan strijken.
Op den verjaardag van Boulangers eerste ver
kiezing te Parijs, dat is 27 Januari, zal in de wijk
Montmartre onder het eere- voorzitterschap van
den generaal en onder het werkelijk voorzitter
schap van Laguerre een groot feestmaal gehouden
worden, waartoe de herzieningsgezinde kiezers van
het Departement der Seine wqrden uitgenoodigd.
De bijeenkomst is getiteld Een feestmaal van het
algemeen stemrecht.
Met de werkstakingen in Duitschland staat het
niet ongunstig. Berichten melden uit Saarburg,
dat in zes mijnen het personeel voltallig en rus
tig aan den arbeid is. In verschillende mijnen wa
ren slechts een duizendtal arbeiders weggebleven,
terwijl daarentegen weder in éen andere mijn
1257 mijnwerkers meer opgekomen waren. Uit
Breslau wordt meegedeeld dat daar ook de werksta
king is afgeloopen.
Parnell, de bekende Ierscbe volksleider, heefi
te Nottingham eene rede gehouden die niet veel
nieuws bevatte, maar die zich heeft gekenmerkt
door een toon van kalm vertrouwen op het sla
gen van zijne partij. Inzonderheid legde hij na
druk op de stoffelijke welvaart, die hij van Ho
me Rule (zelfbestuur) verwacht. De beste wijze
om de nationaliteit van Ierland te bevorderen, zei -
de hij, is hierin gelegen, dat wij onze havens ver
beteren, onze stroomen uitdiepen, onze woeste gron
den bebouwen, onze minerale rijkdommen (delfstof
fen) ontginnen en zoovee! mogelijk die industrieën
weder tot bloei helpen, voor welke Ierlands klimaat
in vroegere tijden geschikt gebleken is.
Met de Londensche werkstaking is het thans
zoo geschapen, dat er voor de stakers in 't ge
heel geen kans meer schijnt te bestaan om nog
ooit aan de fabriek te komen. De gasmaatschap
pij heeft thans reeds meer werkvolk dan zij noo-
dig heeft en ze kan er nog meer krijgen. Ter
wijl de slaafsche volgers der werklieden- of liever
VERTELLING VAN
FRIÊDRICH FRIEDRICH.
VII.
In de nabijheid van het huis kwam Hendrik
blijkbaar zeer opgewonden op hen toe.
Er is een schip op de zandbank gestrand."
riep hij. Denkt ge. dat we blind zijn, antwoord
de strandvonder.
- Het is in 't grootste gevaar en er zijn nog
twee menschen aan boord, een man en eene vronw
Vervolgde Hendrik, die zich door de korte ant
woorden zijns vaders niet liet afwijzen.
De kleine maar uiterst scherpe kijker, die hij in
de hand hield, gaf het bewijs, dat hij het wrak
Zorgvuldig had onderzocht.
Ëeöe vrouw troeg Jan twijfelend.
De strandvonder richtte zijnen kijker op het
schip, en daar het inmiddels lichter geworden was,
kon men alles duidelijker onderscheiden.
- Hij heeft gelijk, sprak hjj en ging verder
naar zyne woning.
werkstakers vereenigingen met de handen in liet
haar zitten te peinzen hoe ze met vrouw en kroost
den winter zullen doorworstelen, verrichten ande
ren hun werk, verdienen hun geld, gaan met hun
ne vooideelen schuiven.
Waardoor Enkel en alleen door de dwa
ze zucht tot oppositie welke zich tegenwoordig
overal opentaart, soms met, maar in de meeste
gevallen zonder reden.
Hier aangekomen riep hij den knecht en beval
hem zich gereed te maken, Ibgde hierop zijn kij
ker voorzichtig naast zich. nam een met ienever
gevulde flescb, en wilde het huis weder verlaten.
Zijne vrouw trad hem in den weg.
Ligt het op de zandbank? vroeg zij.
Ja!
Zult gij er bij kunnen komen
Natuurlijk, gaf de strandvonder ten antwoord
en verliet het huis.
Het was eene stoutmoedige gevaarlijke onder
neming. die thans volbracht moest worden, maa,r
hij dacht nauwelijks aan het gevaar, hij telde dit
niet meer. Te dikwijls reeds had hij zijn leven
moeten wagen en altijd weer was hij het gevaar
gelukkig te boven gekomen. Ook bracht de stem
van de hebzucht iedere andere in zijn binnenste
tot zwijgen terwijl hij een groot vertrouwen stel
de in zijne eigene bekwaamheid en koelbloedigheid,
en niet minder in die zijns broeders. Zij waren
beide vroeger matroos geweest en van kinderen
af met de zee vertrouwd, die zij bovendien mijlen
ver in den omtrek, met groote nauwkeurigheid
kenden.
In eene beschutte baai lag de groote boot des
strandvonders. Hierheen begaven de mannen zich
thaus, terwijl Auste met zijn stiif been moeite
had de broeders te volgen. Hendrik sloot zich bij
hen aan.
Bljjf hier, gebood de strandvonder norsch.
De Cpmmissaris des Konings in Zeeland,
maakt bekend, dat de sluiting der jacht op klein
wild, met uitzondering van die op houtsnippen,
ook met het schietgeweer, in deze provincie is
bepaald op Dinsdag 31 December 1889, met zons
ondergang, en dat het tijdstip van de sluiting der
jacht op houtsnippen en waterwild nader zal wor
den vastgesteld.
De stalhouder Van Dijk, in de Peisterstraat
te Groningen, had bemerkt dat in den laatsten
tijd een onbekend persoon nachtverblijf hi9ld op
eenen hem toebehoorenden hooizolder.
Zaterdagnacht omstreeks 12 uur zag een der
knechts van Yan Dijk iemand, die met geweld de
staldeur opende, en gaf ineiaan kennis aan zijn
patroon. Deze begaf zich daarop, vergezeld van
twee knechts, ir. den stal, doch vond aldaar nie
mand, waarop het drietal langs een ladder opklom
naar een boven den stal gelegen 'hooizolder.
Daar vond men in bet hooi zekeren Pieter Kui
pers, een landlooper, die, zich ontdekt ziende, ij
lings den zolder wilde verlaten, doch door een
openstaand luik naar beneden viel en bewusteloos
Ik ga mee en ik geloof ook, dat ge mij noo-
dig zult hebbeD, gaf Hendrik ten antwoordwant
het was niet gemakkelijk bij eene zoo hooggaan
de zee de boot uit de baai te brengen. —Wij heb
ben u niet noodig, antwoordde de strandvonder
even kortwant het lag niet in zijne bedoeling
Hendrik mee te nemen. Gij hebt nog hinder
van de koorts.
Ik gevoel mij volmaakt gezond, en weder
sterk genoeg, riep de jongeling, terwijl hij zich fier
oprichtte. Zijne gestalte was niet krachtig en
slechts van middelbare grootte, maar verried in ie
dere beweging vlugheid en lenigheid.
De strandvonder wierp een vluchtigen blik op
zijnen broeder, als om op diens gelaat te lezen,
welken weg hij moest inslaan, om HendriK van
zijn voornemen af te brengen.
Moeten uwe moeder en Tine dan geheel al
leen overblijven, als wij eens niet mochten terug
keeren? vroeg hij dan.
Hendrik zag zijn vader vefwonderd aan, want
een dergelijk woord had hij nog nooit uit zijnen
mond gehoordhij zou hen zelfs hebben willen
verzoeken den tocht op te geven, maar dit kon
hij nietimmers zouden dan de beide ongelukken
op het schip reddeloos verloren zijn.
Gelooft gij, dat de tocht zoo gevaarlijk is?
vroeg hij.
Ik vrees geen gevaar, gat de strandvonder
ten antwoord, en ging verder. Wordt vervolgd.
