Jaarg.
im uta&a®
■r r°
Zaterdag 50 November 1889,
5*
J\o. o5e>.
1
Nieuws- en Advertentieblad
F. DIELEMAN,
AXEL.
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Staatkundig Overzicht.
FEUILLETON.
n.
Itiiuiciilandsfli Nieuws.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent;
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewaeht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Paus Leo XIII heett den pauselijken nuntius te
Rio Janeiro per telegraaf instructies gezonden, waar
bij her, katholieke episcopaat en den clerus in Brazilië
bevolen wordt, zich ran alle politieke demonstra
ties te onthouden en geen deel te nemen aan het in
het leven roepen van nieuwe politieke toestanden.
Beide moeten zich er toe beperken van het voor-
loopig bewind vrijheid te verlangen tot uitoefening
van hun geestelijk ambt.
De toestand in Brazilië, voor zoover daarover uit
telegrafische berichten te oordeelen valt, zal naar
de ineening der „Norddeutsche Allgemeine Zeitung"
waarschijnlijk voor het oogenblik de mogendheden
geen aanleiding tot onrust geven. De voorloopige
regeering mist, naar het schijnt, evenmin de macht
als den wil om de orde te handhaven, zoodat er
d«.n ook geen reden bestaat, Du'tsche oorlogssche
pen naar Rio te zenden.
Het zal zoowat een jaar geleden zijn, dat dom
Pedro in grooten ernst aan twee Portugeesche mi
nisters moet verklaard hebben, dat hij zelt repu
blikein was. Hieruit zou het te verklaren zijn, dat
alles zoo rustig in zijn werk is gegaan.
Volgens een telegram uit Rio Janeiro is de ge
wezen minister—president onder wien verleden jaar
de slavernij in Brazilië is afgeschaft, gevangen ge
zet.
In de Fransche kamer is een voorstel verworpen
dat ingediend was door de arbeiders afgevaardigden
Het had ten doel eene som van 150 000 francs te
verleenen aan de werkstakers in het Noorder-de
partement en dat van het Pas - de - Calais. Het
werd van de zijde der regeering fel bestreden en
VEETELLING VAN
FRIEDRICH FRIEDRICH.
- De loodsboot is door den storm genoodzaakt ge
worden naar Emden terug te keeren. gaf de
strandvonder ten antwoord en een trek van stille
vreugde vertoonde zich op zijn gelaat. Hij had
door den kijker reeds lang bemerkt, wat zijn broe
der thans zag. Evenwel wendde hij den blik nu
over het eiland in de richting naai- Emden, om
zich te overtuigen of er geen loodsboot te zien was,
of geen boot van die kloeke en vermetele mannen,
wier plicht het is de in- en uitgaande schepen te
geleiden op hunnen moeilijken weg langs ondiep
ten en zandbanken, het zou beproeven uit te loo-
pen in weerwil van den storm. Het was nauwe
lijks denkbaar, maar Klaas Aaken wist wel, dat
die koene mannen ook voor het moeilijkste niet
terugdeinzen. Hij zag echter geen zeil zoover zijn
oog reikte.
De avond viel en daar het in November was,
geen wonderOp zoo'n wijze zou men de werk
staking aanmoedigen en het is er al erg genoeg
mede.
Vorst Nikita van Montenegro, de eenige vraie
vriend en bondgenoot van Rusland, heeft het voor
beeld van zijn hoogen beschermer gevolgd en aan
een feestmaal een politieken dronk uitgebracht, waar
bij hij verklaarde met alle naburige staten in goe
de betrekking te leven, doch dat zijn rijk zich met
het oog op alle mogelijke gebeurtenissen goed var
wapenen, munitie en andere oorlogstuigen had voor
zien. Vertrouwende op den heldenmoed der Mon-
tenegrijnen zag hij gerust de toekomst te- gemoet
en verzekerde dat het kleine Montenegro op niet
minder vaste grondslagen berust dan de overige
Europeesche staten.
Jammer dat de Montenegrijnen bij duizmden hun
land verlaten, omdat ze anders van den honger zou-
deu omkomnn.
De koning van Italië heeft persoonlijk het par
lement met eene troonrede geopend. Z. M. wees
op den krachtigin steun zijner bondgenooten, op de
voortdurende ontwikkeling' van zijn rijk en verze
kerde onder meer, dat geene nieuwe belastingen
zullen worden aangevraagd. Dit laatste vooral zal
met blijdschap dooi zijne onderdanen zijn vernomen.
De Dnitsehe rijksdag behandelt de socialistenwet
en Bismarck doet zijn best er eene meerderheid
voor te verkrijgen. De man lijdt erg aan socialis-
tenvrees.
De correctioneele rechtbank heeft ter zake van
de ontploffing van 6 Sept. 11.. te Antwerpen, den
eigenaar der inrichting, Corvilain, veroordeeld tot
in het geheel 4 jaar en 6 maanden gevangenisstraf
met 476 francs boete, en zijnen ingenieur Delaunay
tot te zamen 18 maanden gevangenisstraf met 150
francs boete, verder beiden solidair tot 12000 fr.
schadevergoeding en tot betaling der kosten van
het geding.
duurde de schemering slechts kort Zelfs door den
kijker was het vaartuig nog nauwelijks zichtbaar.
Het schip houdt op het eiland aan het moet
stranden, hervatte Jan.
De strandvonder antwoorde niet, maar nam zwij
gend den kijker.
- Het kan ons niet ontgaan, sprak hij met scliit
terenden blik. - Haal den lantaarnik blijf
hier.
Zijn broeder scheen de bedoeling dezer woorden
dadelijk te begrijpen, want hij verwijderde zich
zonder iets te vragen.
Het was nog in den tijd toen het strandrecht
geenerlei beperking ondervond, toen de bewoners
der eilanden nog dagelijks baden, dat God het
stiand mocht zegenen wat met andere woorden
wilde zeggen dat vele schepen in de nabijheid
mochten vergaan, opdat de goederen aan het strand
werden gespoeld om zoo, volgens de bepalingen
van het strandrecht, het eigendom der bewoners
te worden.
Of daarbij menschenlevens verloren gingen, wat
ging dat hun aan? Zij kenden geen medelijden.
Als er lijken aanspoelden, werden die op eene af
zonderlijke plaats tusschen de duinen begraven
daarmee was alles uit; niemand betreurde hun
verlies.
De herhaalde rampen, die om en bij de eilan
den plaats vonden, had het gevoel der bewoners
verstomptde hebzucht had reeds lang 6lke zach
Men schrijft uit den Haag aan het U. D.
„Wat de regeering zal doen in het onverhoop
te geval dat de Eerste Kamer de onderwijswet
mocht verwerpen, is niet ineteenigen zweem van
waarschijnlijkheid te zeggen, al vormt het ook in
onze politieke kringen hier het onderwerp van
den dag.
De een beweert, dat de heer Mackay in dat ge
val wenscht af te treden, en een ander minder
verzoeningsgezind anti-revolutionair (huiten de ka
mer, wiens naam reeds wordt gefluisterd) zijne
plaats zou innemen. Een ander vertelt daarente
gen, en dit vindt het meest geloof, dat de heer
Mackay besloten heeft alsdan een beroep op de
natie te doen en beide takken onzer wetgevende
macht te doen ontbinden.
Ook zijn er die spreken, dat een vrijzinnig ka
binet de teugels van het bewind zou in handen
nemen doch dit laatste is zoo onwaarschijnlijk en
zou zulk een doodgeboren kind blijken, dat slechts
weinigen er geloof aan slaan.
Intusschen kan men verzekerd zijn, dat vóór
het einde van het jaar belangrijke gebeurtenissen
op staatkundig gebied ons zullen verrassen, zoo
onze senaat zich door de adresbeweging en de
daaraan verbonden overdreven voorstellingen mooht
laten medeslepen."
Ondei het opschrift „een moeilijk dilemma"
schrijft de heer v. d. H., te Lunteren het volgen-
tere aandoening verdrongen. Wat missschien nog
ter hunner verontschuldiging strekken kon was,
dat ook voor hen zelf het leven slechts een ge
ringe waarde had, daar zij het in de uitoefening
van hun beroep dikwijls in de waagschaal moesten
stellen, om in het karig onderhoud voor hen en
de hunnen te kunnen voorzien.
Op dit eiland werd wel niet om een zegen o-
ver het strand gebeden, maar toch was het meest
al lijk gezegend ;j want de strandvonder gebruik
te andere middelen ter bereiking van dit doel.
Het gebeurde niet zelden dat sch'epen. die over
dag door tegenwind waren verhinderd de Eems
binnen te loopen, des nachts door verkeerde vu
ren eu lichten werden misleid en jammerlijk strand
den.
Er was op het eiland slechts éen huis of hof
stede welke bewoond werd door den strandvonder
Klaas Aaken en zijn gezin, dat uit zyne vrouw,
zijne twee volwassen kinderen Tine en Hendrik,
zijnen broeder Jan en den knecht Auste bestond.
Klaas Aaken's vader was reeds strandvonder op
het eiiand geweest. Hij was door de regeering
aangesteld om de duinen in orde te houden, en,
ingeval een schip in nood kwam, seinen te geven
naar het slechts op weinige uren afstands gelegen
vaste land, opdat men vandaar hulp zou kunnen
zenden.
(Wordt vervolgd.)
