Vj IJ kl II u
os» mm? 3S3&&ïïiD
r\o. 554. Woensdagk27 November 1880. 5*' Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMANt
AXEL.
Staa tk iin (1 iit Overzicht.
FEUILLETON.
lliiiiH'iilaiidscli Nieuws.
la
w
d6
al
ro
pe
w
gr
tu
ra
id
hi
D.
ve
tie
Zi
tie
Dit Blad verschiint eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonder!, numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Russische grootvorst-troonopvolger die tegelijk
met de Duitsche keizerlijke familie Athene bezocht,
schijnt verliefd te zijn geworden op de zeventien
jarige prinses Margarete, jongste zuster van keizer
Wilhelm, ten minste in de laatste dagen wordt er
zeer druk over gesproken en er bestaat kans, dat
het tusschen de jongelieden tot eene verloving zal
komen. Een groot bezwaar tegen zulk eene ver
bintenis zou zeker de onvermijdelijke noodzakelijk
beid zijn voor de gemalin van den toekomstigen
Russischeti keizer om tot den Grieksch-ortho-
doxen godsdienst over te gaan. De Duitsche trots
zou zeker met weeizin eene zuster van den keizer
ter wille van een troon van kerkgenootschap zien
veranderen.
In het begin van dezen zomer is er eene keizer
lijke ukase verschenen, waarbij bepaald wordt, dat
in de toekomst de huwelijken, ook van grootvor
sten met prinsessen die niet tot de Grieksche kerk
behooren, verboden zijn. Daarover schijnt Bistnarck
zich te hebben uitgelaten dat in het tegenwoordige
tijdperk allerminst Duitsche prinsessen van gods
dienst zouden veranderen. Evenwel heeft hier Wil
helm meer te zeggen dan Bismarck en zal hij zich
mogelijk wel herinneren, dat zjjn stervende groot
vader hem heeft aangemaand met den Russischen
keizer steeds op vriendsehappelijken voet te blijven.
De vorstelijke huwelijken hebben trouwens tegen
woordig weinig politieke beteekenis, maar toch zou
deze verbintenis zeer belangrijk wezen, zij zou eene
verjonging zijn van de eeuwenoude betrekkingen
van vriendschap en bloedverwantschap tusschen de
beide vorstenhuizen, wier wederzjjdsche genegenheid
de
dv
va
ga
VEBTELLING VAN
FRIEDRICH FRIEDRICH.
m
ge
lii
jei
ju
de
ni
ee
Pi
te
o\
be
dé
de
Een zware noordwestenstorm had reeds dagen
lang over de Noordzee gewoed. De golven gingen
hoog, en kookten en bruischten of de zee over
hare geheele diepte in beroering was. Met een
dof en donderend geraas stortten zij zich in de
branding om het eiland, om zich dan weder als
woeste monsters op het strand te werpen, met
geen minder doel, dan het geheele eiland te over-
stroomen en te verzwelgen. Door de duinen te
ruggeworpen liepen zij langzaam terug, om na een
oogenblik echter mei nieuwe woede den aanval te
herhalen.
Maar ook buiten de branding zag men, zoover
't oog over de fel beroerde zee reikte, niets dan hoo-
ge golven, die elkander vervolgden en dan weder
in wit schuim uiteenspatten, alsof verbitterde zee
monsters een hevigen strijd voerden.
De storm was eer toe- dan afgenomenonder
in de laatste jaren, ondanks de wederzijdsche bezoeken,
tamelijk verkoeld was. Wat de verandering van ge
loof betreft, bestaat er een tegenhanger in het hu-
weljjk van de gemalin van keizer Nicolaas, zuster
van den lateren keizer Wilhelm I, die tot de
Russische kerk is overgegaan. Indien de Russische
keizer zijn toestemming geeft, zal dit zeker niet ge
schieden uit sympathie voor Duitschland en de Duit-
schers maar op grond 7an zijn wensch om den
wereldvrede te bevestigen. Op de Fransche chau
vinisten, die nog droomen van een Fransch Rus
sische bondgenootschap en een herovering der verlo
ren provinciën, zon deze verloving als een koud bad
werken.
De grootvorst-troonopvolger vertoeft nog te A-
thene, w«ar hij zjjn verblijf aanmerkelijk verlengd
heett. De keizer ontvangt te Gatchina dagelijks
ministers en andere hooggeplaatste peisonen zi]n
persoonlijk aandeel in de beslissing van alle be
stuurszaken schijnt zeer groot te zijn,
In Brazilië blijft alles nog rustig. Enkele klei
ne schermutselingen daargelaten ii er bij dezen
vieedzamen opstand niet gevochten. De voorloopi-
ge republikeinsche regeering heeft alle gouverneurs
der provinciën ontslagen en generaals of hoofdoffi
cieren in hunne plaats benoemd. Gewichtige ver
anderingen, die in het buitenland eenigen invloed
zouden kunnen teweeg brengen, hebben niet plaats
gehad.
Door eene te Utrecht gehouden vergadering van
voorstanders van het openbaar volksonderwijs uit
wild geschreeuw vlogen de stormvogels over het
eiland heen en een groot aantal meeuwen scheen
te vergeefs tegen de kracht van den wind te wil
len strijden het was alsof zij door de fel jagende
golven waren opgejaagd en hun schelle langgerek
te kreet klonk als een hulpgeroep uit boven het
fluiten van den storm.
De lucht was koud eu de hemel met donkere
wolken bedekt, die reeds op geringen afstand met
de schuimende golven schenen saam te vloeien
terwijl zij zich van tijd tot tijd in hevige regen
buien ontlastten.
De avond daalde. Dwars over het niet grooie
eiland stapten twee krachtige, door wind en we
der geharde mannen, wie men het reeds bij den
eersten blik kon aanzien, dat het hun tamelijk on
verschillig was of de zoo scheen, dan wel of de
storm hen den kouden regen in het aangezicht
zweepte. Beiden droegen geteerde, tot aan den
rug afhangende visschershoeden, die met lederen
riemen onder de kin waren vastgemaakt, terwijl
hun bovenlijl tegen den regen beschermd was door
eveneens met teer bestreken buizen.
De eerste, van ongeveer vijftig-jarigen leeftijd,
was Klaas Aaken, de strandvonder van het eiland;
de andere, die ongeveer v(jf jaren minder telde,
was zijn broeder, Jan Aaken.
Men kon het hun gemakkelijk aanzien, dat zij
broeders waren. Zij hadden dezelfde harde trek
ken, die zich, naar het scheen, nooit tot een glim
alle deelen des lands, is het volgende adres opge
zonden
Aan
de Eerste Kamer der Staten-Generaal
geven eerbiedig te kennen de ondergeteekenden
dat met hen op 10 November 11. in het Ge
bouw voor Kunstenen Wetenschappen te Utrecht
tal van personen uit alle rangen der maatschappij
en uit alle oorden des lands, waaronder vertegen
woordigers van vele vereenigingen, bijeenkwamen,
verontrust door dezelfde vrees, dat het door de
Tweede Kamer der Staten-Generaal aangenomen
ontwerp tot wijziging der bestaande regeling van
het Lager Onderwijs tot' wet zou worden verhe
ven, doch bezield met dezelfde hoop, dat deze po
ging tot verlaging van het peil der volksontwikke
ling op Uwe wijsheid zou afstuiten.
Naar aanleiding van hetgeen in die bijeenkomst
werd besproken, gevoelen cle ondergeteekenden
zich gedrongen, Uwe Hooge Vergadering te nade
ren, om te doen blijken van de bezorgdheid, die
zich van hen heeft meester gemaakt hij het groo
te gevaar, waarmede ons volksonderwijs wordt
bedreigd.
Afgezien van do vraag, of het stelselmachtig
subsidieeren van de bijzondere school in overeen
stemming ia met de Grondwet, afgezien zelfs van
de overweging, of het subsidieeren van het hij
zonder onderwijs is in het belang van onze volks
eenheid, is het zeker, dat de voorgestelde nieuwe
regeling het openbaar onderwijs als volksonderwijs
zal benadeelen.
Die voorgestelde regeling onthoudt aan de open
bare volksschool de onderwijskrachten, welke zij
behoeft, en die zelfs de wet van 1878 haar niet
lach konden plooien, of door een gevoel van me
delijdon worden verzacht, dezelfde grauwe, scher
pe oogen, onder borstelige wenkbiauwendezelf
de gebogen neus, die het gezicht iets vermetels
gatdezelfde grove, van zinnelijkheid getuigende
kin.
Zij spraken geen woord met elkander. Hun gang
was sleepend maar vast. Met denzelfden vasten
stap bestegen zij het met nelm en lage slinger
planten begroeide duin. Boven gekomen greep de
storm hen met verdubbelde woede aan maar dit
scheen hen onverschillig te zijn. Met de hand bo
ven de oogen, om deze tegen den regen te be
schutten. die zoo scherp was, dat zij voor eene
zachte huid pijnlijk zou geweest zijn. richtten zij
hunnen blik op de zee. De strandvonder trok een
kleinen kijker uit een der zakken van zijn buis
en tuurde in de verte. Zijne hand was vast, zelfs
de kracht van den storm kon haar niet doen tril
len.
Zwijgend gaf hij zijn' broeder den kijker over.
Ook Jan richtte zijne oogen eenige oogenblikken
naar een bepaald punt-
Het is een driemaster, zei hij.
De strandvonder knikte slechts zwijgend en bleef
staren, om te zien, of hij het schip ook zonder
kijker in het oog kon krijgen.
Het schip houdt den goeden koers nieter
is geen loods aan boord; vervolgde Jan, steeds
turende. ("Wordt vervolgd.)