IVo. 5415.
Zaterdag 19 October 1889. 5e Jaarg.
Vergeven, ook Vergeten.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwscii-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Staatkundig Overzicht.
FEFILLETOA.
liiiinciilaiidscli Nieuws.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonder!, numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE «ren.
Zooals vanzelf spreekt ontbrak het den czaar
aller Russen bij zijn bezoek aan Duitschlands
hoofdstad niet aan diners en andere kleine feeste
lijkheden.
Aan het galadiner heeft de czaar een toost in
het Fransch uitgebracht en dat werd hem niet
weinig .kwalijk genomen, temeer daar zijn gast
heer half Duitsch, half Russisch sprak. Maar bij
de feestelijke bijeenkomst der officieren van het
garde-regiment Alexander heeft de czaar het ba-
ter gemaakt, door zich te bedienen van het Duitsch
en Russisch. Het moet er aan tafel zeer prettig
zijn toegegaan. Keizer Wilhelm bracht er den
volgenden feestdronk uit
„Mijne heeren, kameraden van het regiment
AlexanderOp een dag als van heden past het
een regiment, hetwelk zulk eene belangrijke ge
schiedenis heeft en thans met de tegenwoordig
heid van zijn hoogen chef wordt veieerd, die tij
den te herdenken, waarin mijn grootvader eeij
jonge heer was en in den kogelregen bij Bar-sur-
Aube het Russische George kruis verwierf en tot
chef van het Russische regiment Kaluga werd be
noemd. Ik herdenk ook de dagen, waarin Rus
sische en Pruisische troepen dicht aaneengesloten
vereenigd hebben gevochten, de Russische troe
pen die bij la Rothière met de onzen te zamen
hun bloed veil hadden, en die Sebastopol verde
digd en Plewna bestormd hebben. Wij drinken
op het welzijn der Russische kameradon en het
43
Met eeD licht hoofdschudden zag Kempe dit al
les stilzwijgend aan, en hij mompelde in zich zei
ven iets, waaruit men kon opmaken, dat hij het on
geduld van Gjjs verwenschte. die hen zoo plotseling
overvallen had, en niet had kunnen wachten tot hjj
hen voldoende had voorbereid op zijn komst, zoo
dat. hij tiet geluk beter had kunnen doorstaan. Daar
hij echter wist, dat er met Gijs op dit punt niet te
redeneereu viel, hield hij wijselijk deze aanmerkin
gen voor zich, en bepaalde zich er toe om hem
brommend aan te zien.
Eindelijk bedaarde Emma een weinig, en was zij
in staat te beseffen, dat het werkelijk geen zinsbe
goocheling was, dat zij weder vereenigd was met
hem, aan wien zij dien langen hangen tijd voort
durend met smart en verlangen had gedacht. Het
weerzien, waaraan zij nog eenige oogenblikken ge
leden gewanhoopt had. kon nu reeds door haar met
volle teugen genoten worden. Toen de oude man
en zij in zooverre bekomen waren van hun verras-
Russische leger. Leve. leve, leve de Russische
armée
Te midden der hei haalde kreten riep de czaar
onder levendige gebaren in het Duitsch„Ik drink
op het welzijn van mijn dapper legiment grena
diers HoeraHoeraHoeraTevens bracht
hij een toost uit op het korps officieren, en in
den verderen loop van den avond heeft de czaar
zich goed met de aanwezigen geamuseerd.
Over de politiek moet door de beide monarchen
weinig of niet gesproken zijnhet is dan ook
niet te verwachten, dat er in de staatkundige ver
houding tusschen de beide landen eenige veran
dering komen zal, nog veel minder reeds geko
men is. Enfin, als 't maar vrede bljjft, doet dit
er ook minder toe.
De val van het Boulangisme, de tentoonstelling
en de nieuwe kamer geven in Frankrijk nog al
tijd stof genoeg om over te spreken en te schrij
ven.
Die arme BoulangerIn plaats van den scep
ter te zwaaien over zijn geliefd Frankrijk, zooals
hij eenmaal gehoopt had, verblijft hij thans in
een hotel op een der Normandische eilanden, om
dat zijn financien hem een verblijf in Londen niet
meer veroorloofden.
Bij Prins Ferdinand van Kobuig, vorst van
Bulgarije, zit het er ook niet erg aan. Volgens
loopende geruchten is hij naar zijne familie ver
trokken om wat los te krijgen, daar hij zijn ei
gen geld grootendeels in een voorschot aan de
schatkist en in spoorwegondernemingen heeft ge-
sing, dat zij spreken konden, moesten zij natuurlijk
een uitvoerig verhaal geven, van wat zij in dien tijd
hadden ondervonden, en moesten Kempe en Gijs na
tuurlijk mededeelen, op welke wijze zij hen gevon
den hadden. Er was zooveel te vragen en te ver
tellen, dat men voor een geheelen berg van vragen
stond, en eigenlijk niet verder kwam. Om aan de
verwarring eer. einde te maken, stelde Kempe voor,
dat zij dit akelig kuis zouden verlaten, en hun ei
gen woning weer zouden opzoeken, maar Gijs stond
er op, dat zij met hun vieren naar zijn kamer zou
den gaan, om daar de gelukkige gebeurtenis te vie
ren. Aan dit verlangen werd gretig voldaan, en
Gijs en Emma liepen vooruit en Kempe en de ou
de man volgden, en hadden de vooisten het druk,
Kempe was in geen minder levendig gesprek gewikkeld
met den ouden man, die hem de gansche geschiedenis
der ontvoering en de oorzaken moest mededeelen,
en de verheugde, schitterende uitdrukking op zijn
gelaat, toonde duidelijk aan, dat de mededeelingen,
die hij van den ouden man ontving, zeer belangrijk
waren en voor hem een nieuw licht over de zaak
deden opgaan. Zoo bereikten zij wandelende, pra
tende en genietende het huis. waarin Gijs zijn apar-
tementen had, en daar kwam men eindelijk in een
stemming, om een geregeld verhaal aan elkander
te kunnen doen, van de lotgevallen in den laatsten
stoken, maar hij heeft toch nog genoeg overge
houden om een kijkje op de Parijsche tentoonstel
ling te nemen.
Staatsblad no. 128 bevat het kon. besluit van
den 9den Oct. jl., tot aanvulling van het kon- be
sluit van 25 Maart 1888 (Staatsblad no. 67), waar
bij nader wordt bepaald welke ziekten van het vee
voor besmettelijk worden genouden en welke der
in de wet van 20 Juli 1870 (Staatsblad no. 131)
genoemde maatregelen bij het dreigen of heerschen
van elke dier ziekten moeten toegepast worden,
gewijzigd door het kon. besluit van 12 Mei 1882
(Staatsblad no. 62.)
De artikelen van het besluit luiden als volgt.
Artikel I. Aan de ziekten van bet vee, ge
noemd in artikel I van Ons besluit van 27 Maart
1888 (Staatsblad no. 77), wordt toegevoegd
„Ho. bet kwaadaardig klauwzeer (zoogenaamd
rotkreupel) der schapen."
Artikel II. Tusschen 12 en 13 van genoemd
besluit worden de volgende bepalingen gevoegd
12bis. Maatregelen tegen bet kwaadaardig
klauwzeer (zoogenaamd rotkreupel) der schapen.
Artikel 87a. De zieke en de verdachte schapen
moeten van de overige afgezonderd worden ge
houden.
Wanneer, naar het oordeel van den districts
veearts' of van den veearts die hem vervangt, het
afgezonderd houden van enkele zieke dieren geen
nut meer kan opleveren ter voorkoming van de
besmetting van den geheelen koppel, geeft de bur
gemeester, op advies van den districts-veearts of
van wien hem vervangt, vergunning de zieke die
ren in den verdachten koppel te laten verblijven
tijd beleefd.
Eindelijk zeide Kempe, dat hij niet langer de feest
viering van het blijde wederzien kon bijwonen, daar
verschillende bezigheden hem elders riepen, en hij
dus genoodzaakt was afscheid te nemen. Met de
verzekering, dat zjj elkander spoedig zouden terug
zien, verwijderde hij zich uit het gezelschap, dat
door zijn toedoen zich kon verheugen in het genot
7an elkander weder toe te behooren, terwijl deze
nog lang het feest voortzetten en niet uitgeput
raakten met vragen en vertellen. Zonder zich lang
ergens optehouden of iets bijzonders op zijn weg te ont
moeten, liaastle Kempe zich naar het politiebureau,
waar hem gezegd werd, dat de commissaris hem
wachtte. Aan het opontbod om in diens kamer te
verschijnen, gehoorzaamde hij oogenblikkelijk, en
spoedig was hjj dan ook in tegenwoordigheid van
zijn chef. Deze scheen hem dan ook met ongeduld
verwacht te hebben, ten minste hij voegde hem zeer
haastig toe „Zoo, ben je daar eindelijk, ik heb
al met verlkngeD naar je uitgezien. Vertel me een<?
even hoe de zaak geloopen is, en of ge nog iets
naders zijt te weten gekomen."
Kempe voldeed aan dit verzoek en verhaalde hem,
blijkbaar met welgevallen, hoe hij er in geslaagd
was, het tweetal in den val te doen loopen en de
vermisten op te sporen. Wordt vervolgd.
