1 a Zaterdag 12 October 1889. voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Nieuws- en Advertentieblad DIELEMAX, Staatkundig Overzicht. Ilimicn lam! mIi Nieuws. FEUILLETON!. 41. Vergeven, ook Vergeten. C01JUAI\T. 25 cent; Advertentiën van DRUKKER UITGEVER voor eiken regel meer 5 cent.Groote letters worden Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond Plaatsing berekend. ABONNEMENTSPRIJS: naar plaatsruimte uiterlijk Advertentiën worden franco mgewaeht per 3 Maanden tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE nren 50 centfranco per post 60 cent Afzonderl. numm. voor België 80 De cx koningin Nathalie van Servie bevindt zich sedert eenige dagen te Belgrado en is daar alles behalve voor haar plezier uit. Haar eigen zoon wil niets van haar weten. De voorstellen welke men haar deed, hoorde ze met een medelijdend lachje aan en verwierp ze, zonder daaiover met iemand van gedachten te wisselen. Generaal Gruics, altijd een trouwen vurig aanhanger der koningin, zag zich toen voor de droevige noodzakelijkheid geplaatst zijne vriendin mee te deelen, dat, als zij in bare weigering volhardde, zij haar zoon niet zou mogen zien en spreken. Dit is, zeide de minister president, niet door het regentschap of het mini sterie aldus bepaald, maar door den jongen konin zelve. Ik ve-zocht, zoo ging Gruics voort, hem een paar regels aan zijne moeder te schrijven waarop de jeugdige Alexander steeds antwoordde Neen, ik schrijf geen letter zoolang mijn vader het my niet veroorlooft en mijne moeder de haar ge stelde voorwaarden niet heeft aangenomen. Be mint mijne moeder mij en wenscht zij rust en vrede in het land, dan behoort zij die voorstellen aan te nemen. Zonder een oogenblik hare tegenwoordigheid van geest te verlien, antwoordde de koningin dat zij verstandig genoeg was om te weten wat haar te doen stond. Zij verkoos zich geene voorwaarden te laten voorschijven het deed haar leed te ont waren dat haar zoon niets beter is dan zijn slech te vader- Het was haar daarom onverschillig, of zij haren zoon spreken zal of niet. Te Yalta zag ze hem ook niet. Alleen om redenen van zuinig heid trouwens was zij naar Belgrado gekomen, daar ze geen geld genoeg had om in het buiten land een hofstoet te onderhonden. Men staat algemeen verwonderd de over scherp te van opvatting van den jongen koning. Als hij niet veel hart voor zjjne moeder heeft, is dit haar eigen schuld, want in al hare brieven aan haar zoon waren beschuldigingen tegen koning Milan schering en inslag, en zelfs deinsde zij voor geene beleedigingen terug. Milan daarentegen sprak in zijne brieven nimmer over zijne gescheiden echt- genoote, en dit moet den knaap zóó getroffen heb ben, dat hij tot zijne omgeving herhaalde malen gezegd moet hebben, dat zyn vader edeler dan zijne moeder is en hij zich alleen door zijnen vader zou laten leiden. De verhouding in de nieuwe Fransche kamer zal, met een klein verschil, gelijk zijn aan het geen daaromtrent na de eerste verkiezing voor speld werd. Uit Parijs alleen zijn neger Boulangisten naar de kamer afgevaardigd en bovendien vijf uit do overige districten van het departement der Seine, of de voorsteden van Parijs. Een hunner is de heer Laur. Het aantal republikeinsche afgevaardigden be draagt 364, togenover 206 andersgezinden. De republikeinsche bladen juichen over den uit slag der verkiezingen. De drie verbonden partijen zijn gebleken machteloos te zijn tegenover de re publiek en de oppositie verheelt het met dai zij geslagen is, hoewel hier en daar de snoeverij nog aan het woord is. Op de Parijsche beurs was eene stijging waai te nemeneen slecht teeken voor Boulanger en zijn zaakje. Het tegenwoordige ministerie Tirard is zoowa ingericht naar den geest der nieuwe kamerbet loopt dus geen gevaar zijn biezen te zullen moe ten pakken. Zoa ze hem ooit weerzien Die vraag die zij ten maand geleden verre van zich verwijderd zou hebben, kwam nu gedurig bij haar op, want zij ge voelde, dat zij zwakker en zwakker werd, en dat haar gezondheid ondermijnd werd, zoodat zjj telkens de vrees bij zich voelde opkomen, dat de hulp van Gijn te laat zou komen, en hij haar, wanneer hij er ten slotte nog in slaagde hen op te sporen, met meer in leven zou vinden. Deze gedachte pijnigde haar het meest, em het gelukte haar niet, die van wiph a-f fp 7pf|pn „Kom, oomlief," zeide zij eindelijk, om die treu rige gedachten van zich ai te schudden, „wij moe-^ ten ons best doen om niet zoo somber te zijn. VVy zitten hier bij elkander, en maken elkaar het leven nog onaangenaam er bij, door zoo stilzwijgend te zitten mokken. Laten we liever eens over den goe den ouden tijd praten, toen we beide nog vroolijk waren/' „Ach kind, waartoe zou dat dienen, dan om ons - Door den fr.-commissaris deskonings in Zee land is aan de burgemeesters de volgende circu- lairOpnieuw6is' gebleken, dat de tricliinenziekte te Goes met als uitgeroeid kan beschouwd woj-den, daar een onlangs te dier plaatse geslacht valken door die ziekte aangetast is bevonden. Ik meen u daarom met nadruk te moeten wij zen op het groote gevaar voor hare overbrenging naar uwe gemeente, wanneer door haai aangetas te varkens in uwe gemeente ingevoerd en in con- sumtie gebracht mochten worden. Ook met het oog op den naderenden slachttijd vestig ik daarom andermaal uwe aandacht op de bij mijne circulaire van 16 November 1888 (Prov. blad no. 99) aanbevolen maatregelen. Mocht tegen de invoering van eene verplichte keuring voor al le varkens en varkensvleesch overwegend bezwaar bestaan, in elk geval zou toch een ondeizoe* op trichinen voorgeschreven kunnen worden voor var kens en varkensvleesch, ter consumtie van buiten nog tieuriger te maken over het verlies van onze vrüheid. Neen, de vroolykheid en wij hebben met elkander afgedaan, en nu is zij voor goed gevlo den." „Ik hoop, dat zij niet voor goed van ons is weg gegaan, en ons weer zal verfrisschen." Ik heb voorgoed die hoop opgegeven, en ik zal er "me in schikken, maar wat me zoo innig gnett, is dat gij door mijn toedoen, hier wegkwijnt, en het treurige leven moet voortslepen, dat wij nu reeds zoo schrikkelijk langen tijd hebben geleid." „Hoe dikwijls heb ik u al gezega, dat myn lot u niet bedroeven of beangstigen moet, en ik mij alle opofferingen wil getroosten, indien ik u daar door slechts helpen kan. Geloott ge mij niet O, zekei, ik geloot je van harte, eti ik heb er ook de meest overtuigende bewijzen van, maar daat- om doet het mij niet minder pijn, u dagelijks meer te zien lijden." „Maar het zal niet eeuwig duren, eens zal het veranderen, en dan Neen, kind," viel de oom haar in de rede, „dat moogt ge zeggen om mij te troosten.^ maar dat is niet zoo, en gij gelooft het ook niet. „Zeker, meen ik het." antwoordde zij, maar aan haar gezicht was het tegendeel te zien. „Maar de vervulling blijft dan al schrikkelijk lang uithervatte haar oom, en nu hebben we weer een nieuwen vijand er bij gekregen, die ons het leven nog onaangenamer zal maken, dan de twee anderen te samen." „U bedoelt die man, dien zij van morgen hier brachten vroeg Emma. Jrt denzelfden en die ziet er wel naar uit, dat hij"er geen gekheid van zal maken. Ik denk nog met angst aan zijn bedreiging, om ons vóór van avond wel morris te leeren. Hij had een nieuw middeltje bedacht om me te dwingen, en dat zou zeker den gewenschten uitslag hebben. Ach hemel, wie weet wat ons nog boven het hoofd hangt. Kom oom, heb nu geen zorgen voor den tijd, we" hebben genoeg aan de tegenwoordige, en als er nieuwe beproevingen voor ons zijn weggelegd, welnu, laten wij dan ons best doen ze zoo goed mogelijk te dragen." Ach ja kind, dat zal wel moeten, maar waar achtig, de kracht daartoe begint me te ontzinken, en ik wil er niet voor instaan, dat zij van avond hun zin niet krijgen. Het is het eenige middel om vrij te komen, en de kracht om weerstand te bm den is gebroken." O oom, houd toch vol, wie weet hoe nabij redding is, en wat zou het u dan spijten, dat gij een oogenblik zwak geweest waart.'' Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1889 | | pagina 1