l\o.
Jaarg.
Zaterdag 5 October 1880.
ge
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Staatkundig Overzicht.
IEIILLETOA.
Vergeven, ook Vergeten.
mim
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPKIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Zij, die verlangen in aanmerking te
komen voor de betrekking van
aan bet alhier op te richten en ten gemeentehuize
te vestigen RIJKSTELEPHOON KANTOOR, op cene
jaaiwedde van J 75. gelieven zich daartoe vóór
12 October a.s., bij den Burgemeester aan te mei
den.
Axel,.den 4 October 1889.
Burgemeester en Wethouders van Axel,
QUARLES VAN UFFORD.
De Secretaris,
J. v. D. SCHOONAKKElï.
Ontvangen als nagift voor de ramp te Antwer
pen V. 0,25.
Frameries is een der middelpunten van de Bel
giscbe nijverheid in de nabijheid van Bergen.
Daar heeft eene samenkomst plaats gehad van
vertegenwoordigers der socialistische werklieden
partij in alle deelen des lands. Ondanks een aan
houdenden regen, die de geestdrift op den wan
deltocht van Bergen naar Frameries belangrijk be
koelde, zoodat de betooging een minder grootschen
indruk maakte dan de talrijke deelneming van
^broeders uit het Vlaamsche land", inzondeiheid
van Gent, deed verwachten, schijnt toch de opge
wektheid in de vergaderingen, welke in verschil-
39.
Zij schenen te begrijpen, dat er niets aan te ver
anderen was, en gingen stilzwijgend met hen mede,
hoewel de woedende blikken, die zjj voortdurend op
Kempe richtten, duidelijk aantoonden, hoe vertoornd
zjj op dezen waren, en hoe verlangend zij waren,
zich op hem te wreken.
Alsof hij niets hiervan opmerkte, ging Kempe
steeds voort met ongedwongen tegen hen te spreken,
alsof er niets gebeurd was, maar op geen enkele
vraag ontving hij eenig antwoord.
Eindelijk zeide hij „ik kan me niet begrijpen,
dat jelui het je zoo aantrekt, dat ge door mijn toe
doen gepakt zijt. Wat kan het je schelen door
wien je ingerekend wordt, daar behoeft ge niet boos
voor te zijn op mij. Je moet liever respect bebbeH
Toor de handige manier, waarop ik je in den val
heb laten loopen."
Nog volgde er geen antwoord en Kempe vervolg
de: „Ja, de wandeling, die we nu maken, is wel
minder prettig, dan een tochtje met de boot naar
Ruil, maar je hebt toch al dien tijd wel kunnen
raden, dat dat eens het einde zou zijn. Waarom
lende lokalen gehouden werden, niet daaronder te
hebben geleden.
Volgens een bericht aan de Independence heeft
in eene dezer vergaderingen Anseele, de bekende
Gentsche leider, het woord gevoerd en evenmin
de Waalsche broeders als, gelijk gewoonlijk, de
bezittende klasse en de regeering gespaard. Werd
aan deze laatste vooral het gebruik van agents
provocateurs verweten, den Waalschen werkman
beschuldigde hij van lauwheid, inzonderheid in het
vervullen van den eersten plichtaaneensluiting,
wat alleen door eene krachtige organisatie der vak
verenigingen is te verkrijgen, welke echter in het
Waalsche land kwjjnen. Hij wees op hetgeen er
in dat opzicht door de socialisten te Gent gedaan
is, en spoorde hen aan om dit voorbeeld te volgen.
„Zoolang gij de vakverenigingen verwaarloost,
zoo nep hij hun toe, zult gij niets vermogen. Bel-
gie is een klein land, waai in de arbeiders de groo
te meerderheid uitmaken, en indien zij het slechts
willen, zal het land hun toehehooren." Met een
„weg met de kapitalisten!" besloot hij zijne rede.
Op zijn voorstel werd tot eene groote socialis
tische betooging te Brussel, op een nader te be
palen dag, besloten.
De woorden van Anseele hebben reeds gewerkt
In het kolenbekken van Bergen weigerden op
verschillende plaatsen de mijnwerkers aan den ar
beid te gaan. In de mijnen van Flénu waren er
ongeveer 600, te Frameries in de gezamenlijke
hebt ge je ook met deze lage streken afgegeven,
het zou immers veel verstandiger zijn geweest, als
ge den ouden heer Lens met rust hadt gelaten, dan
zoudt ge ongestoord op uw gemak naar Huil kun
nen reizen."
Een binnensmonds gemompelde vloek was het ee
nig antwoord. Kempe gaf nu ook zijn voornemen
om hen aan het praten te helpen, op de verdere
wandeling werd stilzwijgend voortgezel, en ieder gaf
zich aan zijne gedachten over. Te oordeelen naar
de uitdrukking van zijn gelaat waren die van Kem
pe van vroolijken zegevierenden aard, dat het werk,
waaraan hij zoolang zijn krachten besteed had, ein
delijk tot een goeden uitslag was gekomen en het
hem gelukt was het recht te doen zegevieren over
misdaad en onrecht. De twee gevangenen daaren
tegen vervloekten in gedachten iedereen en het
meest zich zeiver, daar zij zoo stom waren geweest,
de praatjes van Kempe te gelooven, en zich door
hem te laten bedotten. Wroeging over hetgeen zij
gedaan hadden, kwam echter bij hen niet op. Gijs
was ook zeer vroolijk maar ook verbazend ongedul
dig gestemd, en geen wonder, binnen eenige oogen-
blikken zou hij Emma weder ontmoeten, en het za
lig genot weder smaken met haar samen te zijn,
en haar het verdriet te doen vergeten, dat zij in
dien tijd had ondervonden. Wat een vreugde zou
dat zijn, indien hij haar tegemoet vloog, en zij ha
re oogen niet kon vertrouwen, daai zij meende een
mijnen zelfs 1409, die geweigerd hadden in de
mijn af te dalen.
Omtrent de oorzaak dezer gedeeltelijke werk
staking verkeerde men eerst in het onzekere. Te
Paturages bijvoorbeeld, was de staking van het
werk stellig slechts tijdelijk, tengevolge van de
kermis namelijk. Te Frameries zag men in de
weigering om te arbeiden in het algemeen niet
anders dan de natuurlijke tegenslag der socialis
tische betooging van den vorigen dag, zoodat men
aldaar een geleidelijken terugkeer tot den arbeid
verwachtte. Ook te Flénu koekterde men, naar
het schijnt dezelfde meening „Men kan niet zeg
gen". zoo werd vandaar bericht, „dat er een be
gin van eigenlijke werkstaking iseerder gelooft
men, dat de meesten niet werken als gevolg van
de socialistische betooging."
Uit Charleroi echter werd gemeld, dat er in dit
bekken ernstige geruchten omtrent een aanstaan
de werkstaking loopen, en de mijnwerkers voor
nemens zijn loonsverhooging te vragen, en bij wei
gering onmiddellijk het werk te staken, omdat ze
bij het naderen van den winter en ingevolge de
berichten omtrent een algemeene verlevendiging
in de Belgische nijverheid den tijd voor het stel
len hunner eischen gunstig achten.
Men ziet het, de werkstakingen schijnen weer
in de lucht te zitten.
harer vijanden te zullen zien en nu haren besten
vriend aanschouwde. Ja, dat zou een heerlijk, on
vergetelijk oogenblik zijn, dat hen beideD ruimschoots
schadeloos zou stellen voor het verdriet, van zoo
langen tjjd van elkander gescheiden te zijn geweest
Hoe zou hij haar verhalen van den angst, dien hij
had uitgestaan over haar lot, en welke middelen hij
in het werk had gesteld om haar terug te vinden,
en hoe geroerd zou hij zijn bij het vernemen van
het verhaal van haar lijden. Hun liefde zou er des
te sterker door worden, nu zij zoo sterk beproefd
was geworden.
Wat Rob betreft, deze had wel met groote be
langstelling al het voorgevallene gadegeslagen, maar
nu het alles voorbij was, en de misdadigers gevat
waren, verloor het voor hem veel van het belang
rijke, en keerden zijne gedachten langzamerhand te
rug tot zijn lievelingsdenkbeeld inden laatsten tijd
het schilderij, waaraan hij in den laatsten tijd zijl-
krachten had besteed. Zoo bereikte men stilzwij
gend het gebouw, waar de gevangenen een voorloo-
pig verhoor zouden ondergaan, om dan door den
rechter van instructie te worden gehoord. Zoodra
dit voorloopig verhoor was afgeloopen, haastten Gijs,
Rob en Kempe zich naar het huis, waar oom en
nicht waren opgesloten, om hun de blijde tijding
te brengen, dat zij vrij waren, en hun vijanden aan
het gerecht waren overgeleverd.
Wordt vervolgd.
