\h
IVo. 526. Woensdag 21 Augustas 1889.
5«'
Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Staatkundig Overzicht.
FEUILLETON»
Vergeven, ook Vergeten.
Landbouw.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A B O N N E M E N T S P li IJ S
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De toost door Keizer Franz Josef op zijn vriend
en bondgenoot Keizer Wilhelm uitgebracht, is on
getwijfeld van groot gewicht, want het wil wat zeg
gen als de Oostenrijksche Keizer op de nimmer ein
digende verbroedering en vriendschap der beide le
gers en op de bevestiging van de waarborgen des
vredes in het belang van de verbondene partijen en
van geheel Europa drinkt. Die wooiden waren wel
overwogen, ze werden niet voorde ruist uitgespro
ken maar waren vooruit op schrift gebracht, en de
Keizer las ze van het papier af. Het is dus niet
zoo onwaarschijnlijk dat er op het oogenblik aan
eene militaire conventie gearbeid wordt. Met dien
toost heelt Z. M. opnieuw verklaard dat hij de al
liantie niet beschouwt als eene zoodanige welke ter
bereikirg van een bepaald doel, of vooreen bepaal
den tijd is gesloten, maar wel degelijk als eene die,
uit gemeenschappelijke belangen ontsproten, voor
onbepaalden tijd gelden moet.
Uit Brussel wordt gemeld, dat er in de laatste
dagen weder meer dan ooit geruchten loopen om
trent wijzigingen in het ministerie, en wel in ver
band met het aanstaand huwelijk van den minister
van buitenlandsche zaken, prins de Caraman Chiruay.
Zijne aanstaande echtgenoote zou den wensch heb
ben te keunen gegeven te Parijs te blijven wonen,
en of nu de Belgische gezant aldaar, baron Beyens,
al dan niet, gelijk een gerucht wil, voor den minis
ter plaats zal maken, in elk geval zou er voor hem
een opvolger moeten worden gezocht, zoo hij aan
26
„Dat kan ik u met geen mogelijkheid zeggen, hij
is zoo ongeregeld, dat ik het op geen uren na be
palen kan. Dit alleen weet ik, dat hjj van avond
vertrekken zou, dus voor dien tijd moet hij in ieder
geval hier zijn."
„Dan zult ge moeten dulden, dat ik tot dien tijd
hier blijf. Ik zal hem hier afwachten, en hem dan
gevangen nemen. Het zal zeker een aangename ver
rassing voor hem zijn. Ondertusschen kunt ge me
nog wel het een en ander vertellen. Welk soort
var. lui kwamen er alzoo bij hem?"
„Allemaal een zelfde soort als hij, en nu die en
dan weer een ander. Zijn boezemvriend scheen ech
ter een zekere heer Hagen te zijn, die kwam er ten
minste het meest, en bleef het langste."
„ZjO, Hagen, zegt ge, en waar woont die
Dat weet ik wezenlijk niet, ik ben er nooit nieuws
gierig naar geweest."
„Dat is erg jammer," hernam Kempe, want nieuws
gierigheid is een uitstekende eigenschap in denmensch
den wensch zijnei ionge echtgenoote wil voldoen.
Alfred Naquet, de eenige aanhanger van Boulan-
ger in den Senaat, door der. Paiijschen correspon
dent van den „New-York Herald" geinterviewd,
heeft zijn stelligste vertrouwen uitgesproken in de
zegepraal der Boulangisten bij de aanstaande ver
kiezingen. Geen wonder inderdaad immers, moed
verloren alles verloren.
In den lo^p van dit gesprek heeft hij den Senaat
„ïotlend vuil" (pourriture) genoemd. Hoe is het
mogelijk, dus vraagt men zich af, dat hij zich
Dinsdag 11. nog te midden daarvan gewaagd beeft
Hij zal, meent „le Temps", zich ten spoedigste van
de besmetting gereinigd en zich, door zijn ontslag
te nemen, tegen verdere aanraking met zijne ambt-
genooten hebben gevrijwaard.
Meldden wjj in ons vorig nummer de schuldig
verklaring van Boulanger, Dillon en Rochefort,
thans kunnen we de volledige uitspraak van het
hooge Gerechtshof mededeelen. De drie beschuldig
den zijn veroordeeld tot levenslange depor
tatie naar eene versterkte vesting. Deze straf
wordt uitge.-proken in plaats van de doodstiat, die
voor politieke misdrijven is afgeschaft. Ter toelich
ting van de beteekenis dier straf diene, dat deze
bestaat in de overbrenging en het verblijven in eene
door de Begeering aangewezene plaats buiten het
vaste land van Frankrijk, waartoe gewoonlijk hel
dal Waïthan op de Markiezen-eilanden wordt geno
men. Daar Engeland geen veroordeelden wegens
staatkundige misdrijven uitlevert, loopen Boulanger
en zijne medeplichtigen geen gevaar voor hunne
zonder dat zou het leven een saaie boel wezen, en
ik vraag je, wat zouden wij politiemannen voor we
zens zijn, indien we niet nieuwsgierig waren. Neen,
zondei die deugd zult ge altijd een stumper blijven,
en je laten voor den gek houden door de lui, die
haar wel bezitten. Maar vergeef me de uitweiding,
ik wilde alleen maar zeggen, dat, als ge nieuwsgie
rig waart geweest, gij me dan zoudt hebben kunnen
zeggen, waar die Hagen wooDt, en dan zoudt ge mij
een massa moeite hebben uitgespaard, en u zeiven
het genoegen hebben kunnen verschaffen, een eer
sten burgeiplicht te volbrengen."
Leenman had hem onder het uitspreken van deze
strafrede met verwondering aangehoord, en wist niet
goed, wat hij op deze predicalie moest antwoorden.
„Het mag dan zijn," begon hij eindelijk, „dat id
uw zak de nieuwsgierigheid een eerste vereischte is,
en dus als een deugd kan beschouwd worden, maar
voor een rustig burgermersch is zij vlak het tegen
gestelde, en veroorzaakt zij vaak twist en tweedracht
in een huisgezin, waar te voren vrede en eensge
zindheid heerschte. Neen, ieder moet op zijn eigen
zaken pa«sen, en zich niet moeien met die van zijn
buurman."
„Laten we die quaestie nu maar daailaten, het is
een feit, dat gij me niet kunt zeggen, waar Hagen
woont, en dat ik het dus op een andere manier moet
vrijheid, zoolaDg zij buiten het Fransche grondge
bied blijven.
Ondanks alle tegenstrijdige berichten, weet de
„National Zeitung" mede te deelen dat het vast
schijnt te staan, dat de Russische czaar den 28 de
zer te Berlijn of te Postdam komt.
M.
Winkel, Augustus 1889.
Aangemoedigd door den goeden uitslag om on
ze schapenfokkerij krachtig te bevorderen, wenscht
de „Vereeniging tot ontwikkeling van den Land
bouw in Hollands Noorderkwartier," even als in
de jaren 1887 en 1888, ook nu weder een aan
tal volbloed Lincoins ramlammeren rechtstreeks
uit Engeland intevoeren.
De uitstekende ontwikkeling der oudere ram
men en de schoone afstammelingen daarvan ver
kregen, doen de Vereeniging wenschen, zoo mo
gelijk op nog ruimere schaal in deze richting
werkzaam te zijn.
Daar het haar niette doen is om geldelijk voor
deel en onze algemeene vergadering ook nu we
der een som tot vergoeding van eventueele meer
dere kosten heeft toegestaan, kan zij de dieren
wederom op de volgende voorwaarden aanbieden
1. De prijs zal de som van ƒ120,— niet te bo
ven gaan.
2. De dieren worden te Amsterdam aangevoerd
en aldus op eenen nader te bepalen dag in de
maand September verloot.
3. Elke ram ontvangt een nummer eD de be
stellers of hunne gemachtigden zijn gehouden het
op hen gevallen nummer te acct- 'eeren en t:
zien te weten komen. Maar van een andere zaak
kunt ge me stellig wel op de hoogte brengen."
„Eu dat is vroeg Leenman.
„Herinnert ge u ook, ot er in het begin van De
cember, een oude maD en een jonge dame op een
avond bij van Santen zjjn geweest
„Dat kan ik u beslist zeggen van neen. Zoolang
hij hier woont, is er nooit een dame hem komen
bezoeken
„Zoo, dat dacht ik wel, maar ik wilde het zeker
weten."
Hier kwamen eenige klanten den winkel binnen,
en verlangden Leenmans hulp, zoodat het gesprek
afgebroken moest worden, en Kempe beperkt was tot
het gebied van de alleenspraken. Niet lang kon hij
zich hiermede vermaken, want weinige oogenbl'k-
ken daarna trad een heei het huis binnen, die na
een algemeenen groet tot de aanwezigen, een deur
op zij van het vertrek opendeed, en daarin verdween.
Kempe richtte een vragenden blik tot den barbier,
om te weten te komen, cf dit de bewuste persoon
was, en nauwelijks had Leenman met een hoofdknik
zijn vermoeden bevestigd, dat het niemand anders
was dan van Santen, of hij was reeds door dezelfde
deur verdwenen. Met weinig moeite vond hij de
trap, besteeg die, opende zonder aarzelen de kamer
deur van den lieer van Santen, en trad het wertrek
binnen. Wordt vervólgd.
