Gemengd Nieuws.
A. H. Houtzager. Bij gebrek aan meerdere solli
eitanten bestaat de voordracht slechts uit boven
genoemd tweetal. M. Ct.
Het aandtel der gemeenten in de lichting
voor de nationale Militie voor het jaar 1889 be
draagt als volgt
Aardenburg 6, Axel 7, Biervliet 8, Boschkapei-
le 4, Breskens 4, Cadzand 8, Clinge 4, Eede 8,
Graauw 6, Groede 8, Hoek 6, Hontenisse 16, Hulst
5, Hoofdplaat 3, Koewacht 8, Nieuwvliet 2, Oost-
buig 5, Ossenisse en Hengstdijk 8. Philippine 3,
Relranchement 4, Sas van Gent 3, Schoondijkf
8, St. Jansteen 6, St. Kruis 1, Sluis 6, Stoppel
dijk 6, Terneuzen 16, Waterland kerkje 2, West-
dorpe C, IJzendijke 9, Zaamslag 9, Zuiddorpe en
Overslag 2 en Zuidzande 3.
Hontenisse. Er is een tijd geweest, toen ook Kloos-
terzande zijne paarden- en veemarkt had, en, al zeg
geD de bezitters van Van Zwaamen en Thompson's
almanak misschien ook, dat die veemarkt nog elk
jaar wordt gehouden, wij schrijven toch nogmaals
die tijd is er geweest.
Nog werden de vorige week ïn het midden van
het dorp palen geplant en touwen gespannen, dus
alles in gereedheid gebracht om het vee af te wach
ten, maar geen enkel stuk vee kwam aan de lijn
alleen de schooljongens 7ei maakten zich eene wijle
op de plaats, waar vroeger het vroolijk gehinnik der
paarden, het wel minder streelende geloei der koeien,
maar daarentegen ook het daverend handgeklap der
veekoopers ons in de ooren klonk.
Gelukkige tijd! Hoe zoet is het aan u te denken
■en hoe vurig verlangen wij u terug!
Of dat helpen zal? Helaas neen, want waar zijn
de prijzen
Hontenisse. De knecht van den landbouwer L.
S., wonende inde gemeente Hengstdijk, zou jL Vrij
dageen familie-lid van zijn baas de heuglijke tijding
brengen, dat diens vrouw voorspoedig bevallen was.
Ten einde des te spoediger terug te zijn, toomde hij
een driejarig paard en reed in gestrekten draf naar
Stoppeldijk waar de familie woonde. Terugrijdende
nam hij zijn weg over Rapenburg en Vogelfort, doch
vóór hij dit gehucht bereikte, struikelde het paard,
de knecht bleet met den voet in den stijgbeugel han
gen. Zoo werd hij nog een eindweegs over de stee-
nen meegesleept tot een persoon het paard stil deed
houden. Ofschoon hij zwaar gekneusd is, bestaat er
gelukkig geen gevaar voor zijn leven. Het gerucht,
dat de knecht dronken zou geweest zijn, is geheel
bezijden de waarheid.
Terneuzen. Ds. A. van Veen, pred. bij de Ned.
Herv. gem. alhier, heeft een beroep ontvangen naar
die gemeente te Benschop (Utrecht).
Zondag namiddag deed ds. L. Bouma bij de
Chr. Ger. gem. te Terneuzen zijne intrede naar
aanleiding van I Corinthe 1 23 en 24 na vooraf
des voorrniddags bevestigd te zijn door ds. J Veen
baas van Lippenhuizen, met de woorden van E-
God zal er u voor loonen."
In een oogenblik had de houtvester de toedracht
der zaak begrepen.
„Dus werkelijk! Uw zoon was het uw
„Mijn zoon, houtvester. Ik heb hem naar Ame
rika gezonden en zal hem wel Dooit weerzien. Maar
het is beter in de bossehen te sterveD, dan eerloos
in de gevangenis te leven."
De oude Krantz had zich in zijne volle lengte op
gericht en in zijne oogen fonkelde woeste toorn, even
als vroeger.
„En gij waagt het voor den moordenaar bij me
te komen bidden, terwijl mijn Karei door zijne won
de nog op sterven ligt?" riep hij woedend uil.
De molenaar boog het bcofd nog dieper op de borst
en vouwde de handen, om door dit aandoenlijk ge
baar meelijden af te smeeken. Zeggen kon hij niets
meer. Daar trad Anna tusschen hem en den houtvester.
„Vergeef," zeide zij innig en vol waardigheid,
„vergeef, opdat ook u vergeven wordel"
Diepe stilte heerschte eenige oogenblikken in de
kamer. De gelaatstrekken van den houtvester ver
loren hare strakheid en zijne lippen vertrokken zich
zenuwachtig. Plotseling vatte hij, een snel besluit
nemende, de hand van den molenaar.
„Ga. Holzegger. Ik heb op dit oogenblik met het
verledene afgerekend en vergeef de misdaad van
uw zoon. Ga, en troost de arme moeder."
zechiël 33 7, 8 en 9. Het kerkgebouw was tel
kens overvol.
Jongstleden Vrijdag zijn van Groede en Nieuw
vliet 68 personen naar Amerika vertrokken.
Ds. S. G. Geertsema Beckeringh te Schoondijke
heeft toezegging van beroep ontvangen naar Lut
ke wierum.
Middelburg, 16 April. In de beden gehouden
zitting der Prov. Staten van Zeeland is het voor
stel van Ged. Staten, tot calamitous-verklaring van
den Thomaespolder, metalg. stemmen aangenomen.
Uit Amsterdam schrift men aan de N. R Ct.
Het was kwart over vieren. Hoog zwol de schom
melende ballon boven alle menschenhoofden uit. De
zakken zand, die het gevaarte aan de aarde bonden,
weiden afgehakt. Een tiental mannen in witie kie
len hielden den ballon met moeite in toom. Even te
voren was de parachute vastgebonden, zóó dat een
enkele ruk haar van den ballon zou kunnen scheiden
De luchtreiziger nam afscheid van zijne vrienden. Ie
der die hem nabij stond, vreemd en eigen, drukte
hem de hand. Ging hij niet eenen tocht aan vaarden,
die hem het leven kosten kon? En allen e i s c h t e n
dat hij de reis zou ondernemen, op gevaar af van
straks vermorseld terug gedragen te worden. Par-
bleu, men had niet voor niemendal twee kwartjes
betaald! De reiziger zelf was kalm. Veerkiachtig wip
te hij schrijlings in den hoepel, die onder aan den bal
Ion bevestigd was, hield zich aan de touwen vast en
liet zijn beenen slingeren in de ruimte. Los, klonk
het bevel en in snelle vaart steeg de ballon naar
boven. Ineen oogwenk rees hij 6 700 meter. Een
frissche bries dreef hem naar het Oosten, over de
Sporttribune heen, in de lichting van den Amstel-
Met ingehouden adem oogde ieder den overmoedigen
aeronaut na. Plotseling voer eene rilling door de me
nigte. Eene wriemelende gedaante rukte de parachu
te los en scheidde zich af van den ballon, die van zijn
last bevrijd, zijn tocht door de wolken met tienmaal
versnelde vaart voortzette. Intusschen daalde de ge
daante, hangende aan de parachute, pijlsnel naar om
laag. Nog weinige oogenblikken en zij zou te pletter
vallen. Een kreet van ontzetting steeg omhoog uit
duizend kelen. Goddank, toen kreeg de wind vat op
het scherm, en ontplooiden zich de banen. De snel
heid van den val werd nu vertraagd, en zeer geleide
lijk daalde de man van luchtlaag tot luchtlaag en be
reikte eindelijk de aarde. De opstijging en neerdaling
bad nauwelijks 4 minuten geduurd. Maar in de ang
stige spanning, die zij verwekte, scheen het een half
uur te zijn. De ballon vervolgde zijn weg en, na bijna
uit het gezicht geraakt te zijn, zag men ook hem
dwarrelend dalen. Eenige oogenblikken na den man
met de parachute, is hij neergekomen ook in ga
ven toestand. Toen Grais zoo heet de luchtreizi
ger op het terrein terug verscheen, klonken lui
de hoera's. Men nam hem op de schouders en droeg
hem in triomf naar de tribune. Daar vertoonde hij
zich aan de ménigte, en er steeg te zijner eere geest-
De reusachtige gestalte van den molenaar beefde
van top tot teen, en tranen ontsprongen aan zijne oo
gen.
„God zegene n, houtvester," stamelde hij, „en loo-
ne het u en uwe kinderen, dat ge mijn armen jon
gen voor de gevangenis en zijne diepbedroefde ou
ders voor smaad en schande bewaard hebt." Hierna
haastte hij zich naar buiten.
Over het vervallen gelaat van den houtvester gleed
een zoete glimlach van zelfvoldoening, waarmee zjjne
borst vervuld werd door het gevoel, dat hij op de
booze geesten zjjns levens, den toorn en de wraak
zucht, de overwinning behaald had.
„En gij, Anna?" vraagde hij.
Zij reikte den houtvester de eene hand en legde
de andere in die des geliefden.
„Wie zoo edel vergeven kan als gjj, is een braaf
man. Ik kan u niet meer vrijspreken, want ge hebt
zelf uwe schuld gezoend door deze daad; ik kan slechts
beproeven, de nog ongedelgde schuld mijns vaders
te verzoenen, en dat wil ik doen. De oude haat
moet en zal niet overerven. Slechts de liefde is uit
God, en zoowoide de schuld der vaderen uitgedelgd
door de liefde der kinderen."
EINDE.
driftig gejuich op. De man verdiende deze hulde. Had
hy niet zijn leven gewaagd om al deze menschen een
oogenblik var. emotie te verschaffen? Als het ver
keerd afgeloopen was, als de parachute zich niet op
tijd ontplooid had, als er wie weet welk 'n kleinigheid
gehaperd had, zou hij in zijn val vermorseld zijn ge
worden. Maar op deze mogelijkheid was ieder voor
bereid, ja zij verwekte eigenlijk de emotie. Ware aan
eene opstijging en nederdaling geen levensgevaar
verbonden, er zou geen menscli naar komen kijken,
laat staan er entree voor betalen. Het moest dus wel
erkend wordende Amerikaansche luchtreiziger
Grais geeft de menschen waar voor hun geld. Die
man daar in de hoogte, bijna op goed geluk zich naar
beneden stortende het is iets om nooit te vergeten.
Het dwaze vooroordeel, dat men bij het red
den van drenkelingen getuigen noodig heeft, kost
te te Apeldoorn een kind het leven. Een vrouw
zag een vijfjarige kleine in het kanaal vallenzij
schoot onmiddellijk toe en had het genoegen het
kind levend op het droge te brengen. In plaats
van evenwel het kind terstond onderdak te bren
gen en de voorschriften toe t9 passen, weiketen
opzichte van drenkelingen bestaan, liet zij het aan
den oever liggen en ging hare ontmoeting aan an
deren mededeelen. Toen daarna de geneeskundi
ge hulp werd ingeroepen en ook spoedig verscheen,
was het leven bijna geweken en stierf de kleine
kort daarna.
Woensdagochtend had aan het Kralingsche
veer een zandschipper een aardig buitenkansje. Ter
wijl hij den haakboom ophaalde, waarmede hij zijne
schuit voortduwde, zat een zalm zoodanig daaraan
vast, dat het hem gelukte dien op het droge te
brengen. De zalnr. werd aan de markt aldaar verkocht
voor /ll.
In den avond van Zondag 11. werd er te
Leiden eene poging gedaan om het kantoor van
den rijksontvanger binnen te komen, althans werd
door de politie een man aangehouden, die met
valsche sleutels trachtte het slot van de kantoor
deur te openen, hetwelk hem echter niet gelukte
daar het uitstekende sleutelgat dat was van een
oud vervallen slot, wordende die deur steeds aan
de binnenzijde met een Engelsch slot gesloten.
Naar het politiebureau geleid, wierp bij onderweg
iets in het water weg dat de politie deed denken
aan een bos valscbe sleutels, althans een derge
lijk geluid maakte het weggeworpene. Op hem
werd een gewone sleutel of een looper of keizer
bevonden. De aangehoudene is een oude beken
de der justitie, die reeds 40iaren gevangenisstraf
wegens verschillende diefstallen heeft ondergaan*
en die in het begin van de afgeloopen maand in
dat kantoor was geweest om quasi naar iets te
vragen, doch waaraan men kwade bedoelingen toe
schreef. Van daar dat hij door de politie in het
oog, en dien avond door een vermond agent werd
aangehouden. Op het kantoor was eene groote
waarde in de brandkast voorhanden. Naar den
weggeworpen bos sleutels wordt onder toezicht
der politie gevischt.
Eenigen tijd geleden verscheen des avonds
aan een molen te Osbrau in Silezië eene non met
den rozenkrans in de hand, den eigenaar verzoe
kend, haar nachtverblijf te verleenen. De mole
naar, die een vroom katholiek was, voldeed met
veel genoegen aan het verzoek van de nor. en
wees haar eene afzonderlijke kamer op de eerste
verdieping aan. Spoedig daarop kwam de non
naar beneden en meldde haren gastheer, dat zij
nog een uur in de k«rk wilde bidden. Een der
knechts van den molenaar had echter argwaan ge
kregen en verborg zich thans in hare kamer on
der de bedstede om hare verdere handelingen te
bespieden. Hij behoefde niet lang te wachten.
Zoodra de non in hare kamer teruggekeerd was,
ontdeed zij zich van haar heilig gewaad en thans
bleek zij et>n forsche man te zijn, in 't bezit van
revolver, mes en meer dergelijke dingen, welke
voorwerpen thans op de tafel werden gelegd. Mid
delerwijl was het nacht geworden en het werd on
zen knecht wel wat bang te moede bij de gedach
te, wat er verder zou gebeuren. Plotseling houdt
een wagen voor het huis stil; de gewaande non
loopt zacht naar het geopende venster en roept
naar buiten: „de bewoners zijn nog niet in slaap."
Yan dit oogenblik maakt de molenaarsknecht ge
bruik; hij kruipt uit zijn_schuilhoek te voorschijn,
