279.
Woensdag 6 Maart 1889
ir «liiarg.
Het verborgen millioen.
J
voor Zecuwsch-Vlaanderen.
Nieuws- en Advertentieblad
F. DIELEMYX,
AXEL.
B E U 1 C 11 T.
Staatkundig Overzicht.
FEUILLETON.
DE HOUTVESTER, «ft» 6U.L.U8T,
Fr. ZIMMERMANN.
Dit Blad verschijnt eiken l»insrla«- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS per 3 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 cent; franco per post 60 cent; voor
België 40 en 80 cent. Afeonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 repels 25 cent;
voor eiken repel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden frovro ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE nren.
Bestellingen op de premie
worden dagelijks aangenomen. Prijs voor geahon-
neerden 40 ct., fr. p. P- 50 ct voor met geabon-
neerden 90 ct, fr. p. p. 1 gulden-DE lTlTGEYEB>
Omtrent een zeer gewichtig proces, in Engeland
sevoei d en met de staatkunde is onmiddellijk ver
band staande bevat het weekblad De Amsterdam
mer van 3 deze) de volgende merkwaardige mede
deel ingen
Toen oo den 16den dezer Lord Fredeiik Caven
dish eri de heer Thomas Burke door de hand /an
lafhartige moordenaars waren aangevallen, richtte
de hoeren Parnell, Dillon Davitt, de stichters der
land-liga, een manifest tot het Iersche volk, waar
in zij in krachtige woorden deze misdaad veroor
deelden- „Aan den vooravond van een gelukki
ger toekomst" - zoo werd in dit manifest gezegd
1 ti eft het noodlot, dat Ierland sinds eeuwen
vervolgt onze verwachtingen op de noodlot tigste
wijze. De liga betuigt hare warme sympathie aan
liet Iersche volk en aan hen. die nog pas hadden
liosloten eene conciliante politiek toe te passen.
Zii hoopt, dat het geheele Iersche volk, door zijn
houding en ziin handelingen, zal bewijzen, dat het
een afkeer heeft van moord, en dat het op alle
mogelijke wijzen zal toonen hoeveel afschuw het
gevoelt voor deze wreedaardigheid en hoeveel sym
pathie voor de rouwdragende betrekkingen. De
naam van het gastvrije Ierland is bezoedeld door
deze laaghartige daad, en zal bezoedeld blijven zoo
lang de moordenaais niet aan de gerechtigheid zijr,
overgeleverd,"
Vijf jaren later, in Maart 1887, publiceerde de
Times, het eerzame City-blad, eene reeks van sen-
satiemakendeartikelen, onderden titel Parnellism
and Crime (Paine)lisme en misdaad). Het blad be
schuldigde den heer Pmnell en de andere leiders
der Iersche partij dat zij van de aanslagen, die tus-
schen 1880 en '84 in Ierland op het leven var po
litieke personen waren gepleegd, kennis hadden
gedragen, zoo zij al niet de aanstokers daarvan
waren geweest, Ten bewijze hiervan gaf de Ti
mes een tiental handschriften var brieven die voor
het meeren teel door den heer Parnell of door diens
secretaris zouden zi'm geschreven, en die voor de
schrijvers in hooge mate beleedigend waren.
De heer Parnell verklaarde natum lijk onmiddel
lijk dat de brieven valsche waren. Maar het was
voor hem niet gemakkelijk zijn goeden naam te
zuiveren. Volgens Engelsch recht toch stond het
den uitgever van de Times, den heer Macdonald
vrij. iedeie inlichting te weigeren over de wijze
waarop hij aan de artikelen en de brieven was
gekomen, zoodat de bewijzen der onechtheid dooi
den lieei Parnell moesten worden geleveid, en
niet de bewijzen der echtheid door de Times, die
in koelen bloede den leider der Iersche Nationa
listen van een ongehoorde laaghartigheid had be
schuldigd. Met groote moeite gelukte het den heer
Parne'.l, die niet over de honderdduizenden kon
beschikken, welke een proces met de Times zou
kosten, door het Parlement een speciale commis
sie te benoemen van drie rechters, die de door
het City-blad tegen hem ingebrachte beschuldigin
gen zouden onderzoeken. Toen het zoover was
gekomen (Juli 1888) schreef de Times
„Wij weten goed, wat erop het spel staat. Wij
hebben met voorbedachten rade, na een nauwge-
NOVELLE VAN
XXV.
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Geen slaap kwam gedurende dier. versclirikkelij-
ken nacht in de oogen der achteiblijvenden tante
'f'inewas door het onverwachte ongeluk zoo van streek,
dat aan Anna bijna alleen de zorg voor den gewon
de bleef overgelaten. Met bewonderingswaardige
kalmte en overleg had zij alle maatregelen genomen.
Karei lag nu te bed in de slaapkamer van den hout
vester, het hoofd omwonden met natte kompressen,
terwijl zijne borst zich onregelmatig op en neer be
woog. Aan zijae sponde waakten de beide vrouwen
met angstige 'zorgvuldigheid op elk zjjner bewegin
gen lettend nu en dan elkaar hare opmerkingen mee,
deelend.
Zoo kropen de uren langzaam voort droevige,
eindelooze uren vol pijnigenden angst. De gewonde
zet onderzoek en met volledige kennis van zaken,
tegen den heer Parnell een zware beschuldiging
ingebracht. Indien de heer Parnell zijn onschuld
niet kan bewiizen en we zijn er van overtuigd,
dat hij dit niét kan - indien hij do schrijver is
der brieven, waarvan wij het handschrift heb
ben openbaar gemaakt, dan moet hij de gansche
verantwoordelijkheid dragen. Indien wij ongelijk
hebben, indien de heer Parnell vreemd is aan de
samenstelling dezer brieven, dan zullen wij de
verantwoordelijkheid dragen. Dan zal ons, na een
honderdjarig bestaan, dat niet oneervol is geweest,
niets anders overblijven dan verdwijnen."
Eerst nadat ruim vijftig zittingen aan dit gerucht
makend rechtsgeding waren gewijd, waren de ad
vocaten var. de Times te bewegen, om de hoofd
kwestie, de aan den heer Parnell toegeschreven
brieven, ter sprake te brengen. Het bleek teen,
dat de Times, die stukken, door tusschenkomst
van zekeren Houston, had verkregen van een te
slechter naam en faam bekend staand persoon,
Pigott geheeten, die aan Houston tal van oeleedi-
gende blieven had bezorgd, onder voorwaarde, aat
geen onderzoek zou worden gedaan naar de wijze,
waarop die stukken in het bezit van Pigott waren
gekomen. Houston had den leverancier der brieven
grof betaald, maar scheen zelf te begrijpen, dat de
zaak niet in den haak was, want hij had, toen
Pigott werd gedagvaard, zijne geheele briefwisse
ling met Pigott verbrand.
De eenigo vraag was dus, op welke wijze Pi
gott zich de bedoelde stukken had verschaft. De
verdediger van de Parnellisten, Sir Charles Russell,
toonde eerst aan, dat Pigott zich vele malen aan
bedrog, valschheid in geschrift had schuldig ge
maakt, daarna, dat hij in het bezit was geweest
van eenige echte, maar volstrekt onschuldige brie
ven van den heer Parnell, die zinsneden bevatten
welke, met eenige wijzigingen, ook in de beleedif-
bad eene enkele maal slechts weinige seconden de
oogen opgeslagen, ze door de kamer laten dwalen,
zonder iemand te herkennen, en was toen weder in
zijne verdooving teruggezonken.
Niet lang voor het aanbreken van den dag kwam
de dokter met, den houtvester. Hij onderzocht zorg
vuldig de verwonding, legde een kunstmatig ver
band en keerde zich toen tot den Krantz.
,Oogenblikkelijk levensgevaar bestaat er niet. Het
is maar de vraag of zijne hersenen niet te zeer aan
gedaan zijn, daar dan zijn verstand op den duur
zwak zal blijven."
De houtvester woelde woest met beide handen
door het grijze haar. „O God, slechts dat niet
slechts dat nietfluisterde hij.
„Bij zijn ontwaken zal het blijken," vervolgde de
dokter. „Wanneer dit zijn zal, kan ik niet vooruit
bepalen. In elk geval in den loop van den dag.
Tot zoo lang moet ge niet vertwijfelen - ik koester
de beste verwachtingen." Hij schudde den oude de
hand. „Moed, houtvester, uw zoor. is nog jong en
de jeugd komt veel te boven. Van avond kom ik
nog eens zien of zend iemand in mijne plaats."
Nadat hij de vrouwen nog enkele nauwkeuuge
voorschriften met betrekking tot den zieke gegeven
had, maakte hij zich gereed tot vertrekken.,, Tracht
alle geruischte vermijden en verwijderd te houden,'
zeide hij nog in de deur en ging toen lieer.
Toen de zon opkwam, waren de gordijnen van de
ziekekamer nog neer. In zijn leunstoel, dien de
houtvester aan het ziekbed van zijn zoon had laten
plaatsen, zat de oude man geheel verpletterd.
De inspanningen en aandoenirgen d laatste da
gen en bovenal de schokkende gebeurteni van de
zen nacht hadden hem naar geest en lichaam volko
men geknakt. Welke gedachten gedurende den woes-
ten rit in den duisteren nacht door zijn hoofd ge
gaan waren, wie vermocht dat te doorgronden
Kort na zonsopgang had de gewonde voor de
tweede maal de oogen geopend. Eene blijde uit
drukking kwam op zijn gelaat, toen hij Anna her
kende hij beproetde met zijne krachtelooze rechter
hand hare hand te vatten, en zijn mond vertrok
zich, als wilde hij spreken, doch geen geluid kwam
over zijne lippen. De houtvester begreep ook zon
der woorden den wensch zijns zoons.
Anna moet bij u blijven, niet waar zeide hij
en "zijne stem klonk als de toon eener gebarsten
klok. „Zij zal - zeker, zij zal. Maar sterf niet,
mijn joDgen, hoort ge, ge moet me niet alleen la-
teIOver het gelaat van den zieke gleed een zwak
lachje, toen Anna toestemmend liare hand in de zij
ne legde. Toen sloot hij de oogen, maar de ver-
