\o. 212.
Zaterdag 27 October 1888.
i(' Jaarg.
a iJ
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeenwsch-Vlaanderen.
F. 1)1 EL FM AA.
AXEL.
Bnitenlandsch Nieuws.
DUITSCHLAND.
SPANJE.
Bi miDiilarulscli N iuuvvs.
FEUILLETON.
Fr. Z1MMERMANN.
Dit Blad verschijnt ellen Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS per 3 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 cent; franco per post 60 cent; voor
België 40 en 80 {cent. Alzondei 1. nmnm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TM EE uren.
De. keizer is Zondagmorgen te 8 uren in alle
stilte en eenvoud in zijne residentie te Potsdam
teruggekeerd.
- De Pruisische minister van ouderwijs heeft
een besluit geteekend, waarbij de ouders beboet
worden, als zij hun kinderen een te grooten last
boeken naar dikwijls ver afgelegen scholen laten
medenrmen. De agenten van politie moeten aan
de kinderen, die te zwaar beladen zijn, het adres
van hunne ouders vragen, die dan met boete ge
straft worden, van 5 tot 50 mark.
De Duitsche keizer zal ook een bezoek brengen
aan het Spaansche hof, en van Madrid de reis
voortzetten naar Lissabon, om dezelfde heleetdheid
te bewijzen aan het Portugeesche hof. Volgens
sommige belichten zal het bezoek reeds plaats
hebben in den loop van de» aanstaanden winter;
volgens eene andere lezing is de tijd nog niet be
paald. Keizer Wilhelm moet uit eigen beweging
zijn voornemen tot dit bezoek te kennen hebben
gegeven.
Z. M. de koning heeft opgaven gevraagd om
trent de in Noord-Brabant aanwezige bosch- en
heidegror."en en den stand van het fabiiekwezen
en vruchtencultuur in de Langstraat, en de ver-
eenigingen en ontginningen, uitgaande van de maat
schappij „Helenaveen" te Belenaveen. Zijne Ma
jesteit betuigde zijne ingenomenheid met den arbeid
en stelde belangrijke bijdragen ter beschikking van
de Maatschappij, le. tot afdoening van alle schuld
DE HOUTVESTER VAN EIELU8T-.
NOVELLE VAN
IV.
„Ik voor mij stoor me niets aan de praatjes van
de menschen ik weet, dat ik goed handel. Tegen
mij zegt niemand eene lastering de jongens weten
wel, hoe ze het met me hebben."
Een verachtelijk lachje gleed snel over haar ge
laat, maar verdween terstond weder.
De jager vatte hare hand.
„Ge zijt een brave, heerlijke schat, Anna. Ik zou
hem ook wel eens willen zien, die u eenig leed
aandeed. De lomperd zou onder mijne handen ster
ven. Wees daarom niet stijfhoofdig kom naast
me zitten. Wilt ge Hij beproefde haar tot zich
te trekken.
„Neen, Karei, al spijt het me nog zoo," ant
woordde zij. „Met de vuisten of met een mes maakt
men wel een vijand, maar geen kwaden naam dood.
die de Neaerlandsche vaste arbeiders der Maat
schappij aan deze mochten hebben (de Maatschap
pij stelt nl. hare vaste arbeiders door voorschotten
in de gelegenheid een eigen landbouwbedrijf te
beginnen) en 2e. tot vorming van fondsen, a ter
ontwikkeling en verbetering van den veestapel der
bewoners van Helenaveen en b ter bevordering
van de groenten-, ooft- en boschcultuur.
Bovendien zijn door Z. M., zoo ten behoeve dei-
bewoners als tot vorming van proeftuinen ten ge
schenke gegeven eenige hondeultalien uitstekende
vruchtboomen en eene zeer groote hoeveelheid
groenten-zaden
Het krachtig optreden deskonings heeft ten doel
de ontwikkeling en bevordering van die cultures,
die Z. M. het voordeeligst voor de arbeidende be
volking acht.
Bij kon. besluit is Je uitbetaling van vervol
gingskosten aan de deurwaarders der directe belas
tingen nader geregeld O. a. is bepaald, dat hun
maandelijks zeven ten honderd wordt uitbetaald
van het vermoedelijk bedrag der kosten wegens het
uitbrengen van waarschuwingen en aanmaningen en
het beteekenen van dwangbevelen welke het. loo-
pende jaar. voor elk hunner zal opleveren, de ver
goeding van reiskosten daaronder niet begrepen. Het
meerdere wordt na afloop van het jaar verrekend.
Het besluit treedt in werking 1 Januari 1889, doch
betreft niet de belooning wegens werkzaamheden
voor dat tijdstip verricht.
Voorts zijn bij resolutie van den minister- van fi
nancien nadere bepalingen vastgpsteld nopens de be
noeming en belooning der genoemde deurwaarders.
Behoudens de daarbij gestelde eischen van bekwaam
heid en geschiktheid, waarvan bij een jaarlijks te
houden examen moet blijken, zijn in de onderstaan
de volgorde tot gemelde betrekking benoembaar
I. klerken van provinciale inspecteurs en van con
troleurs en ontvangers der directe belastingen, in-
Daai tegen helpt niets anders, dan de menschen geen
aaDstoot te geven en bedaard zijn weg te gaan."
„Dus bemint ge mij niet?"
Uit hare heldeie oogen schoot een lichtende straal
U of niemand, Karei maar uw schat moet
een eerbaar onbesproken meisje zijn. Ge zijt een
flinke man en moet ook eene vrouw hebben, die
iedereen onder de oogen kan treden. Als uw vader
zijne toestemming geeft en wij verlootdzijn dan wil
ik trotsch aan uwe zijde gaan eerder niet."
„En uwe moeder
„Zij wil slechts mijn geluk en is met iederen
schoonzoon tevreden, dien ik haar breng hoeveel
te meer met zulk een als gij zijt, Karei
„Wees dan maar gerust, lieve. Vandaag breng
ik het nog met mijn Vader in orde."
Twijfelend schudde zij met het hoofd.
„Het zal niets geven, Karei. Uw vader haat me,
ik weet niet waarom. Hij heett me zelfs verboden
in het bosch te sprokkelen, zooals alle anderen mo
gen doen. Uw vader geeft nooit zijne toestem
ming."
„Hij zal want ik wil hetriep de jager op
springend. De pijn zijner wonde ontlokte hem daar
bij een kieet van toorn. Hij klemde zyne tanden
op elkander.
„Hjj moet, Anna. Wat zou hij tegen u kuuuen
voerrechten en accijnzen II. klerken van ontvan
gers der registratie en domeinen, van notarissen, ad
vocaten ot procureurs, of werkzaam op de griffie van
een der rechterlijke colleges binnen het rijk.
Men schrijft uit Amsterdam aan de N. R. Ct.:
Onrustbarend vroeg zijn dit jaar te Amsterdam
de manifestaties der werkloozen begonnen. Hoe
wel nog niet op zoo groote schaal als in den win
ter van 1887, houden zij betoogingen langs de sti a
ten en grachten. Die betoogingen dragen vooralsnog
een vredig karakter en worden blijkbaar alleen on
dernomen om de burgerij op de hoogte van den toe-
stand te houden. Zwijgend sjokken een aantal,
nu honderd, dan tweehonderd mannen een gedeel
te der stad door, hetzij naar het stadhuis om een
adres in te dienen, of naar voorname werkgevers
om nog eens zekerheid te eilangen, dat er voor
iemand kans op plaatsing is.
Wij zijn pas in October hoe zal de toestand
zijn in December, Januari, als de vorst de metse
laars, de grondwerkers, die nu nog werk hebben,
verplicht den arbeid te staken
Ik heb een paar maal de samenkomsten der
werklooeen in het Volkspark bijgewoond, en de
indruk, dien ik van de aldaar verzamelde men:g
te ontving, was: dat de menschen zich niet min
der voordoen dan zij zijn. Zij zoeken niet, door
bijv. in hunne kleeding eene zekere mise - en-
scène in acht te nemen, de voorstelling van hun
ne armoede te vergrooten. De meesten steken vi ij
knap in de plunje. Wel zien zij er lusteloos uit
en er staat op hunne gezichten weinig vernuft,
nog mindei energie te lezen. Een der sprekers in
de vergadering van laatstleden Vrijdag gaf eene
schets van het gros dei werklui, die op merk
waardige wijze overeenstemde met hetgeen eigen
aanschouwing om mij heen mij leerde. „Er be
staat" zoo drukte hij zich ongeveer uit - „er
bestaat onder jullie geen aansluiting en geen ka-
hebben Geloof me, ik krijg zijne toestemming."
Zij haalde de schouders op.
„Ge twijfelt," riep hij met vuur, „vertrouwt ge
me den moed niet toe, mijne liefde tegen iedereen
te verdedigen
„Maak u niet boos, Karei," zeide zij. „ge zijt
goed en moedig en zelfstandig. Ge zult voor uw
recht strijden zoc goed als er maar een is, maar uw
vader is nog grooter stijfhoofd dan gij. Ook wil ik
niet met geweld in uwe familie komen. Laat het
maar zoo blijven, Karei, we worden toch nooit een
paar."
En dat zegt ge zoo kalm, zoo bedaard riep hij
rood 7an loom.
„Kalmte en zelfbeheersching heb ik beoefend en
geleerd van mijne ieugd af vanaf deD dag, dat
mijn vader zoo smadelijk omkwam, tot nu toe. Se
dert dien tijd zijn er twintig jaar verloopen, want
toen was ik nog maar een kleine worm. die door
moeder op den arm gedragen werd. We hebben veel
ondervonden en geleden, wij tweeën, moeder en ik.
Dat geett kalmte en moed." Een weemoedige trek
vertoonde zich om haar mond. „Gs zult het ook
nog moeten leeren, Karei. Mijne liefde is echter
niet minder, omdat zij niet zoo tiert en zich niet
zoo wild aanstelt als de uwe.:'
„Dus bemint ge me toch zoo recht uit het
