IVo. 256.
l(' Jaarg.
e Twee
Zaterdag 6 October
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEilAN;
AXEL.
IEE1EN.
Biiitenlandscli Nieuws.
ENGELAND.
Binnenlandsch Nieuws.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS per 3 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 centfranco per post 60 centvoor
België 40 en 80 cent. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TAVEE uren.
Ik ben in de gelegenheid gesteld de
geëerde abonné's op mijn blad eene pre
mie aan te bieden, met den aanvang van
het vierde kwartaal.
Het is een boekwerk dat uitmunt, zoo
in inhoud als in uitvoering.
Het is de roman
Desss imn
Een boeiend verhaal uit het?. Paiijsche
leven in het begin dezer eeuw; ingebon
den in een linnen prachtband.
Dit boek wordt uitsluitend voor gea—
bonneerden op dit blad gedrukt en ver
krijgbaar gesteld voor den spotprijs van
veertig centen, voor hen die woonachtig
zijn binnen Axel en tegen toezending van
een postwissel van vijftig centen buiten
Axel.
Het boek wordt 15 October aan alle
inteekenaren franco verzonden.
De Uitgever.
In den nacht van Zondag op Maandag zijn er
in het Londensche East-end alweder twee vrou
wen vermoord gevonden. Beiden behoorden tot
dezelfde klasse waarvan de vier vorige slachtoffers
deel uitmaakten en beiden werden zeer vermoe
delijk ook weder door dezelfde, in ontleedkunde
niet geheel onbedreven hand om het leven gebracht.
De ééne ongelukkige werd zóó gruwelijk verminkt
ook in het aangezicht, dat zij onkenbaar is. Het
lijk der andere was, toen men 'het vond, nog warm
en het schijnt dat de moordenaar, nadat hij dei-
vrouw den hals, had afgesneden, door de eene of
andere naderende stoornis verhinderd werd ook dit
slachtoffer nog verder te verminken.
Dit maakt nu een zestal, en van het geheim
zinnige monster nog altijd geen spoor. De opschud
ding in Londen is onbeschrijfelijk; men spreekt over
niets andersda meest phantastische gissingen
omtrent den persoon en de beweegreden van den
moordenaar worden allerwege opgeworpen en de
politie heeft het zwaar te verantwoorden.
Ten einde ééns voorgoed den kop in te drukken
aan een vroeger geopperd vermoeden, als zou men
eene verklaring der moorden kunnen vinden in de
gril van eenen anatomischen verzamelaar maakte de
„Pali Mall Gazette" eene soort prijscourant van ana
tomische voorwerpen openbaar. Daaruit blijkt, dat
niemand eenen moord behoeft te begaan of te doen
begaan, om fnenschelijke lichaamsdeelen, welke
ook, langs wettelijken weg tot wetenschappelijke
doeleinden te kunnen verkrijgen.
Omtrent twee pogingen tot moord, te Amster
dam, meldt men aan de N. R. Ct
Volgers de baren van den politie-agent V. wil
de dezen zijnen zoon vermoorden. Toer. eenige a-
genten zich derwaarts begaven, vonden zij een 22-
jarigen jongeling (slagersknecht) bewusteloos op de
stoep liggen, hevig bloedende nit eene diepe wond,
hem met een scherp voorwerp in de rechterborst
toegebracht. Bijgebracht, wist de getroffene niet
mede te deeltn. wie hem had getroffen. Zijn vader had
hem de deur willen uitzetten, daarbij geholpen door
eenen zijner broeders, daar dit niet dan met kracht-
tig verzet van de zijde des slagers plaats vond,
toen hij eensklaps eenen messteek in den buik voel
de, en kort daarop ineenzakte.
Eenige omstanders beschuldigden den vader, ter
wijl andere beweeiden dat de broeder als de dader
moest aangemerkt worden. Hoe dit zij, aan het
politie bureau vond men tot heden geen termen om
den agent te schorsen, terwijl ook nog de zoon op
vrije voeten is. Het slachtoffer is naar het gast
huis veivoerd.
Het tweede drama van gelijken aard werd maan
dag avord afgespeeld op de Bloemgracht. Uit per
ceel 101 aldaar, waar vrouw De Vries, in die buurt
beter, en niet van eene gunstige zijde bekend on
der den naam van „Haagsclie Leen", een komenijs-
wiukeltje drijft, werd geioep van moord gehoord
Een in de nabijheid geposteerde agent van poli
tie, die onmiddellijk ter hulp snelde, vond toen ee
nen jonkman, diamantslijper van beroep, in zijn
bloed badende in het voorhuis liggen, terwijl een
andere man, in hevig opgewonden gemoedstoestand
een nog van bloed druipend mes in de hand hield.
De aanleiding tot deze treurige zaak schjjnt een
twist tusscben de echtelieden De Vries, die reeds
langer dan een jaar van elkander geschieden leef-
een, over het bezit van hun eerng dochtertje, dat
de vader bij zich wilde nemen, terwijl de vrouw van
het kind geen afstand wilde doen. Reeds geiuimen
tijd had dit verschil aanleiding gegeven tot huise
lijke oneenigheden tusschen man en vrouw; zoo ook
maandag avond, toen de man zijne dochter ander
maal kwam opeischen, en zijne vrouw in gezelschap
vond van den diamantslijper, met wien zij sedert
eenige maanden ongeoorloofde betrekkingen had
aangeknoopt.
Toen deze zich daarop ook in den striid mengde
trok De Vries onverwacht een mes, bracht den jonk
man daarmede eenige zeer gevaarlijke verwondin
gen toe in de borst, en zou vermoedelijk in zijne
woede neg verder gegaai. zijn, ware niet op dat
oogenblik de politie verschenen, die den dader in
hechtenis nam en den bewusteloozen diamantslijper
naar het gasthuis bracht.
Vrouw De Vries heeft de woning verlaten.
Uit Leiden schrijft men aan de N. R. Ct.
Leiden vierde Woensdag den dag van het ont
zet met eene opgewektheid, of het voor de eer
ste maal ware, en niet eene jaarlijksche herhaling
van hetzelfde feest. Ik geloof niet dat er vele
steden in ons vaderland zijn, die zich zoo leven
dig aan het schoone verleden van den Spaanschen
tijd verhonden gevoelen als Leiden; weinig steden
ook, waar zulk „esprit de corps" beerscht als hier.
Als het om den goeden naam en den roem dei-
stad te doen is, dan vindt men den Leidenaar
bereid zijne dubloenen te storten voor eene luis
terrijke ontvangst van vreemdelingen, voor eenen
historischen optocht voor volksspelen, bereid
om zijne vlag uit te steken en zich zelf in zijne
Zondagsche plunje tor zelfs om zich met de stu
denten te verbroederen. En nu is de 3e October
een uitmuntende dag om zijnen trots over de
taaiheid en den moed der vaderen en zijne fier
heid van Leidenaar te zijn eens te uiten.
De 3 October-vereeniging kende haar volkie,
toen zij zich voor eenige jaren tot eene perma
nente commissie tot viering van den dag van
het ontzet constitueerde. Yoorloopig is er nog geen
vrees dat deze nationale dag vergeten zal worden.
Het programma der feestelijkheden is reeds be
kend gemaakt. Om half negen in den ochtend be
gon het al koraalmuziek in het park, en toen de
schutterij-muziek gezwegen had begon het carillon
er lustig op te bom-bam-beieren. Wij zijn in Ne
(terland om het „springeh der fontein" de fraaie
marmeren fontein op de Viscbmarkt als een
feestnummer uitdrukkelijk op het programma te
zien vermeld. Nu, de Leidenaars zijn zoo weinig
gewend water uit hunne fontein te zien springen
dat het wel een feest mag neeten haar eens in
werking te zien vooral daar zij wel spoedig win-
terbedeksel zal aankrijgen.
Een onmisbaar bestanddeel der 3 October-vie-
ring is de uitdeeling van haring en wittebrood,
het eerste voedsel dat de Geuzen binnen de uit
gehongerde veste brachten gelijk men weet. De
ze teerkost is aan 2700 tal vrouwen toegedacht
terwijl eer. 2300 mannen tabak en bons voor bier
krijgen een bewijs dat eene stasd niet belegerd
behoeft te woidenomnog duizenden hongerenden
en dorstenden te herbergen.
Maar 's middags begon eigenlijk eerst de ware
vreugde. Op het Schuttersveld was eene volledige
kermis verrezen, waai van men zich ook zonder
beschrijving gereedelijk eene voorstelling kan ma
ken. Den geheelen middag vermaakte men zich met
deze dingen tenzij men mocht veroiezen do volks
spelen aan te kijken die wel niets nieuws vertoonden
maar aan vroolijke en grappige tooneeltjes over-
rijk waren.
Des avonds tc half acht driedubbel concert op
het feestterrein besloten met een vuurwerk.
De studenten zijn genoeg Leidenaar^ om aan
dit alles mee te doen en dit niet alleen omdat
het eene willekeurige aanleiding tot een feest is.
Het bestuur hunner sociëteit rijdt plechtstatig rond
en brengt officieel bezoek aan de burger sociëtei
ten Amicitia en Concordia. „Hoe goed is het dat
bloeders eendrachtelijk te zatnen wonen," klinkt
het dan door alle toosten heen en de namen van
Yan der Werft en Janus Douza zijn het parool,
waaronder burgers en studenten elkaar verstaan.
En intusschen hebben de groenen een dag vrij
af en vermaken zich ouder gewoonte te Amster
dam verheugd dat zij niet waardig gekeurd wor-
