STA 1 EN-GEN ERA AL.
Gemengd Nieuws.
tracht.
Kaar de Tijd meldt, worden door „bevoegde
personen in ons vaderland maatregelen beraamd
tot eene beweging in liet belang van het herstel
der wereldlijke macht van den Paus.
TWEEDE KAMER.
Na een uitvoerig debat over het voorstel tot
wijziging van bet reglement van orde is verwor
pen met 51 tegen 40 stemmen een amendement
van de commissie van rapporteursom eenvoudige
ontwoipen niet naar de afdeelingen te verzenden
Met verwerping van e<*p amendement is aangeno
men met 45 tegen 42 st. het voorstel tot instel
ling van commissien van voorbereiding met invloed
van de leden op de benoeming der rapporteurs.
Voor de Rechtbank te New York stond on
langs een man terecht die de politie heel wat
moeite heeft veroorzaakt. James Goss een jonge
sterke kerel ais een boom, was bij een lombard
houder gekomen en bad een (gestolen) gouden
horloge op de toonbank gelegd om er geld op te
leenen. De lombardhouder onderzocht het horlo
ge en nam 25 dollars uit zijne toonbanklade
om die er voor te geven. Op dit oogenblik werd
van de straat de groote spiegelruit van den win
kel verbrijzeld. Dadelijk vloog de Winkelier naar
buiten om te verhinderen dat onbevoegden zijn
winkelraam leegplunderden. Toen er eenige mi
nuten later een politieagent kwam die zich voor
de verbrijzelde ruit op wacht plaatste en de lom
bardhouder weer in zijn winkel terrugkeerde was
de heer Goss niet alleen met zijn gouden horloge
en de 25 dollars maar ook nog met de i
kas en een onschatbaar aantal voorwerpen van
waarde verdwenen. Nu eerst begreep de lombard-
houder dat hi) het slachtoffer was geworden van
eene listige samenzwering. Dadelijk werden gehei
me politieagenten uitgezonden en het mocht hen
gelukken den dief te vatten. Van de gestolen voor
werpen vond men er geen een meer, doch on
middellijk ging men er toe over, de kleederen van
den gevangene te doorzoeken. Daarbij moesten vier
agenten den woedenden man vasthouden. Behal
ve een lombardbriefje, op een geleend horloge vond
men niets maar dit briefje alleen was recht vol
doende om den man zijne straf te verzekeren.
Dit wist de dief. Met reuzenkracht rukte hij zich
plotseling los.een greep en het briefje ver
dween in zijn mond. Maar even snel greep een
der agenten hem bij de keél en verhinderde hem
zoo het slikken, twee anderen Ponden den slim-
men bandiet de armen vast terwijl de vierde hem
met geweld den mond opende. Nauwelijks tracht
te hij echter het briefje voor den dag te halen,
of Goss sloot de tanden krachtig op elkaar en
beet de vingers van den politieagent tot op het
been door. Als een kwaadaardige hond hield hij
vast, totdat eenige slagen met een „dub," den
wapenstok der agenten tegen zijn hoofd, hem be
wusteloos op den grond deden vallen. Nu eerst
kon men den gepijnigden agent bevrijden hem
verbinden het gewichtige bewijsstuk voor den dag
halen en daarop bet gerechtelijk onderzoek doen
voortgaan.
Een welgeslaagde schurkenstreek.
Eenige maanden geleden vestigden zich in
een deel van een fraai hotel te Parijs de graaf
en de gravin G.; die, zooals zij zeiden, uit Brazi
lië kwamen.
W eldra werd het tweetal, dank zij hunne aan
bevelingsbrieven, in de houge kringen ontvangen en
op hun beurt ontvingen zij allerlei hooggeplaat
ste personen op waarlijk onberispelijke wijze.
Weldra begon men op hunne soirées met „bac
carat." het bekende hazardspel, en de graaf won
vaak groote sommen. Op een avond, toen men
weder om de speeltafel zat, verscheen er een ern
stig uitziend heer in de zaal, die zijn jas open
de en daaronder de driekleurige sjerp liet zien,
met onderscbeidingsteeken van een commissaris
van politie. Hij was vergezeld van twee andere
persomen, die agenten schenen te zijn.
Op dat o gonhltk r-r a rich "de speeltafel
een som van honderdduizend francs.
De man met de sjerp naderde de tafel en zei
de: In naam der wet neem ik den inzet in beslag
en verzoek uwenamen!"
De graaf de G verzette zich hiertegen en zei-
de dat het zijn gasten geoorloofd was in zijr. huis-
te spelen. De commissaris was onvermurwbaar, hij
berispte den graaf scherp en nam het geld me-
Ho
Een der aanwezigen, die de zaak niet vertrouw-
de, ging naar (ie politie en verkreeg de overtui
ging dat de gewaande commissaris een oplichter
was geweest. Tegelijk koesterde hij achterdocht
tegen den graaf en deelde die aan velen zijner
vrienden mede zoodat men gezamenlijk den graaf
om explicatie verzocht.
Deze toonde zich beieedigd en wist hen te impo-
neereD door de mededeeling, dat hij den volgen
den dag het geld zon teruggeven zoodra hem over
tuigend gebleken was, dat de commissaris een
oplichter was geweest.
Den volgenden dag toen men terugkwam, was
het echtpaar verdwenen Natuurlijk den valschen
commissaris acnterna
Smokkelaars.
Uit Grenoble woi dt het volgend voorval gemeld,
dat aan de beambten der Fransche douane op de
Italiaansche grens in de Alpen overkomen is.
Sedert het afbreken der handelsbetrekkingen
tusschen Frankrijken Italië wordt door de Fran
sche douane voor elk schaap 10 frans en voor el
ke koe 40 francs geeischt. Het is dus der moei
te waard te smokkelen. Men zal zich echter kun
nen voorstellen, dat dit alles behalve gemakkelijk
gaat. Toch gelukt het somtijds de niet zeer tal
rijke douane te verschalken.
Nu onlangs hadden de smokkelaars een groote
„zaak" op touw geze^, Een kudde van driehon
derd schapen zou door zes herders over een wei
nig bekenden pas naar Frankrijk worden gevoerd.
De douane was echter van het geval onderl icht en
de smokkelaars werden overvallen. De aanval
gescniedde zoo onverwacht, dat drie der herders
reeds gekneveld waren voor zij zich in staat van
tegenweer konden stellen. De anderen namen daar
op de vlucht. Een der brigadiers zette hen na
doch deed, door de duisternis misleid eer, misstap
en brak het been. Zijn kameraden droegen hem
naar een hut en voelden daarop de kudde naar
Jausiers.
Nu werd het avontuur tragi- komisch van aard
Het was een uur na middernacht en zoo duis-
ster dat men geen twee stappen voor zich uit
kon zien. Eensklaps werden nu de moedige briga
diers aangevallen door een troepje mannen die
op goed geluk op hen schoten. „Het zullen de
smokkelaars zijn die versterking hebben gehaald"
dachten de douaniers en schoten terug. Zij moes
ten echter weidra den strijd opgeven en trok
ken zich terug, de kudde aan den aanvallerla
tende. Toch bleven zij haar van verre volgen, ho
pende bij het aanbreken van den dag wellicht
nog hun slag te kunnen slaan. Hoe groot was
echter hun verbazing toen ze bij 't eerste schijn
sel der zon bemerkten, dat de kudde in handen
was van 't troepje collega's. Dat waren dus de man
nen met wie zij *!zoo hevig gevochten hadden. De
douaniers hadden elkaar voor smokkelaars gehou
den wat weer bewijst, dat in 't donker alle kat
ten grauw zijn. Gelukkig had het gevecht geen
ernstige gevolgen gehad. Slechts een douanier was
gewond. Drie kogels hadden hem getroffen, doch
geen der wonden was gevaarlijk. Van de Italianen
was geen spoor meer te bekennen. En de kudde,
die zij in den steek hebben gelaten zal nu ver
kocht worden ten voordeele van den Staat.
- Een kluchtige fout werd begaan door een Pa-
rijsth aichitect. De bouwkundige heeft vero-eten
schoorsteenen te laten maken en dat niet in ee^n zo
merverblijf, maar in het chemisch laboratorium, nl
het instituut Pasteur.
Dit verzuim is vooral merkwaardig als mer. be
denkt, dat het gebouw is gemaakt naar zorgvuldig
onderzochte en goedgekeurde plannen, waarin wel
degelijk overal openingen voorkomen voor schoor
steenpijpen, ter afvoering van den rook van ontel
bare fornuizen.
Zaterdag heeft men dit zonderlinge verzuim ont
dekt, f --3 onmiddellijk begonnen met gaten te
maken in al de zolderingen en muren van het ge-
bouw, dat reeds zoo goed als gereed was.
Hel is te hopen, dat de architect nu de werkka
mer van Pasteur niet heeft vergeten.
Edison had op zijn landgoed in Oiange een
vriend te logeeren. Men had 's a7onds over uitvin
dingen gesproken en o. a. over de onvolmaaktheid
van de phonograaf. Voor 11 uur ging de gast
naar zijn slaapkamer. Nauwelijks in bed, werd°hij
opgeschrikt door een mannenstem, die hem duide
lijk toeriep: 't Is 11 uur! Hjj stak het licht op,
doorzocht alle hoeken, maat vond niemand; hij ijl
de naar Edisons kamer en deze verzekerde hem
zoolang dat er geen onraad kon zijn, tot de man
eindelijk aan een droom ging gelooven en weder
te bed ging. Toen hij eenigen tijd lag en den
slaap poogde te vatten, hoorde hij plotseling weer
de stem, die hem nu als 't ware toeschreeuwde: 12
uur, bereidt u tot den dood. Doodelijk verschrikt
snelde de logé naar Edison; hij wilde naar buiten;
hp bleef geen uur meer iu huis. Edison stond op,
ging met hem naar zijn kamer en onder schater
lachen toonde hij hem een miniatuurphonograaf
die, zijn eigen stem nabootsende, op deze wijze in
verbinding gebracht met een klokje, den tijd uur
voor uur aangaf.
Eenigen tijd geleden kwamen bij een rijk I
landbouwer te Watertown, in Noord-A merika 2 J
net gekleede vreemdelingen, die door documenten 1
en papieren het bewijs leverden geheime politie-
agenten uit Californie te zijn. Zij deelden den j
man mede, dat zij hem, mits hij niemand iets
van de zaak vertelde en hij hen vijfentwintig
duizend gulden betaalde, een geheim zouden ver-
radon, dat hem een halve ton gouds zou opbren- I
gen.
De landbouwer nam het voorstel aan, maar
maakte, erg voorzichtig, de voorwaarde, dat hij
eerst dan de belooning zou uitbetalen, als hij zijn 1
winst in handen had.
De politie-mannen hadden hier niets intebren-
gen en lieten nu een ouden brief zien, dien zij -1
een stervenden mijnwerker in CaJiförnie zeiden ze j
te hebben ontnomen, en waarin deze bekende, dat j
hij. vele jaren geleden, een man had vermoorden
hem vijf baren goud ter waarde van vijf en ze- S
ventig duizend gulden had ontstolen
Door zijn misdaad was hij gedwongen de vlucht j
te nemen en had hij het goud ergens in den grond I
begraven. Eene teekening en nadere omschrijving
van de plek waar dit was geschied, was bij den I
blief gevoegd. Door geheime nasporingen waren- i
de politiemannen er in geslaagd te ontdekken,!
dat die plek zmh op het eigendom van onzen land - 1
bouwer bevond.
Dadelijk ging men thans aan het graven en na 1
eenige vruchtelooze pogingen vond men werkelijk
ten slotte vijf zeer bestoven baren goud. Deland- I
bouwer, die zeer in zijn schik was, weigerde ech
ter de beloofde premie uit te betalen; eerst moest
een deskundige het goud hebben gezien en zijn 1
oordeel over de waarde er van hebben gezegd. 1
Men stuurde daarop een telegram aan een be- 1
kend goudsmid te New-York, die eenige uien la- i
ter aankwam, het goud voor echt verklaarde de
waarde op vijf en zeventig duizend gulden schat- .j
te en, na het ontvangen van een mooie beloonins
weder vertrok.
De twee politie-mannen kregen nu ook hun geld- j
gingen naar den trein en verdwenen. I)en vol- 1
genden dag kwam de echte goudsmid aan; 't bleek i
dat de eerste goudsmid eenvoudig een medeplich
tige van de twee gauwdieven was geweest; de
vijf baren goud waren stukken koper ter geza
menlijke waarde van tien gulden, die de oplich
ters zelf hadden begraven om die later weder als
„schat" aan het daglicht te brengen. De slimme
heeren zijn spoorloos verdwenen.
- De heer Victor Schiek, med. doctor te Döbeln
m Saksen was dezen zomer op reis gegaan naar
Zwitserland en Tyrol. Na 10 Augustus had znne
familie geen bericht meer van hem ontvangen, en
daar hij op den bepaalden tijd ook niet was terug
gekomen gingen zijn broeder en zwager naar de
Zwitsersch-Tyroolsche grens van waar zij zijn
laatsten brief hadden ontvangen. Bij onderzoek
konden zij niets anders vernemen dan dat hij in
den nacht van 10 op 11 Augustus te Mals had
gelogeerd en 'smorgens was vertrokken. Daar alle
