Binnenlandse!) Nieuws.
Gemengd Nieuws.
Uit 's Gravenhage wordt aan de N. R. Ct. ge
meld
Naar aanleiding van berichten volgens welke 's
Konings gezondheidstoestand minder gunstig zou
z-ijn, kan worden verzekerd, dat Z. M. welvarend
is, al verlaat Z. M. zeer zelden zijne appartemen
ten.
Z. M. hield zich in de laatste dagen druk bezig
met aanwijzingen ter versiering Va.n het Park met
bloemen en planten.
Bij kon. besluit is aan den beer W. J. Buy-
tendorp, hoofd der schoei te Ulinge, een pensioen
verleend van 425 's jaars.
De Minister van birvnenlandscbe zaken, Jï.
baron Mackay, zal heden (Woensdag) aan het 0-
ranje-Hotel den nieuwbenoemden Gouverneur-Gene-
r:it»l van Nederl.-Indie, den heer mi', <C, Pijaaacker
Hordijk, een dinei aanbieden, waaraan ook genoo-
digd zijn de ministers, de vice president van den
Raad vhtj 'State en de beide presidenten van de
Kamers der Staten-'Generaal.
Bjj de Tweede kamer is ingekomen een ont
werp tot bekrachting van den onderhandscben ver
koop van grond en water te Sas van Gent aan
de gemeente.
De gemeente Sas van Gent wenschte eigenares
te worden van eenige deelen der vervallen ves
tingwerken van die plaats, om volkomen vrij te
zijn in den aanleg van wegen en straten op dat
terrein en om bij den verkoop van gedeelten er
van aan particulieren zoodanige voorwaarden te
kunnen stellen als zij in het belang van den wel
stand, de openbare gezondheid en veiligheid noo-
dig zal oordeelen.
De onderhandsehe verkoop berust op hetzelfde
beginsel als heeft voorgezeten bij den verkoop van
vestingwerken aan verscheidene andere gemeen
ten, bijv. Nijmegen, Zutphen, Deventer.
De bedongen koopprijs stemt overeen met de
scnatting van eenen door den staat gera.-idpleeg
den deskundige. M. Ct.
A X E U 7 Augustus 18 8 8.
Bij de heden gehouden verkiezing van een lid
voor de Provinciale Staten in het hoofdkiesdis-
trict leverden alhier van de 304 kiezers, 113
hun Stembriefje in.
Bij het op Vrijdag te Utrecht gehouden exa
men voor deFransche taal 1. o. is o. m. geslaagd
de heer J. W. Happee, Onderwijzer te Terneuzen.
Eene ware redster uit den nood betoonde zich
kort geleden de echtgenoot© van een slager te
Berlijn. Haar man had des voormiddags een
„boodschap voor zaken" moeten doen, die zich
li-ngen aan bet wankelen te brengen Had niet zijne
moeder de tante op zijn aanzoek voorbeieid en zoo
goed als in zijn naam de hand van mejuffrouw
Richter gevraagd
Neen Hij was niet beter, maar neg slechter
dan de andeien, die tenminste niet, zooals hij, lief
de huichelden, niet logen en bedrogen, een arm
meisje niet misleidden en gevoelloos aan den af-
scbuwelijken Mammon opoffeiden.
Daarom meed Flora hem, zooveel zi] kon daar
om wilde zij nu vluchten, toen zij hem zag in den
tuin, waar zij dacht alleen te zijn met hare smart.
In gedachten verzonken, bemerkte Koert eerst nu.
toen zij. hem ziende, opstond en zich haastig wilde
verwijderen, de gezelschapsjuffrouw, wier vreemde,
bijna vijandige handelwijze hem zoozeer krenkte en
griefde, dat hij al zijne gewichtige voornemens
vergat en haar in den weg trad, zoodat zij zich ge
noodzaakt zag, hem aan te hooren.
„Vergeel mij, mejuffrouw," zeide hij zichtbaar op
gewonden, „als ik u lastig val, maar ik zie mij he
laas genoodzaakt u eene verklaring te vragen uwei
handelwijze jegens mij."
„Eer,e verklaring!" hernam zij verbleekend. Ik
begrijp niet, mijnheer v. Bergen, hoe u daartoe
komt?"
„Ik wil u niet ophouden en dus kort zijn. Wat
met liehulp van toevallig saamgekomen vrienden
tot een groote „hierreis" uitbreidde. Do heeier.
hadden in den loop van den veelbewogen dag
verscheidene lokalen van de stad met hun bezoek
vereerd en kwamen des avonds ten slotte in hun
gewoon stamlokaal bijeen. Hier was men begon
nen biljart te spelen, maar niet louter voor ge
noegen, doch tegen bepaalden inzet. Deze was
in de hitte van het gevecht en bij de verklaar
bare opgewondenheid steeds hooger geworden en
nn was onze vriend de man. die de kosten van
den dag te dragen had, want zijn geldelijk ver
lies bedroeg ongeveer 120 mark. Hij was tenge
volge daarvan onaangenaam gestemd, verlangde
voortdurend revanche en men kon niet voorzien,
hoe het spel zou eindigen.
Maar het tooneel veranderde plotseling want
zijne vrouw verscheen onverwacht. Zij had haar
man bij het middageten, bij de koffie en bij het a
vondeten tevergeefs gewachtde uitgezonden bood
schappers keerden onverrichterzake Ie rug, totdat
zij eindelijk, laat in den avond, het bericht kreeg,
dat haar man zich in zijn stamlokaal bevond en
daar biljart speelde. Onmiddellijk begaf de koene
vrouw zich daarheen en overzag, bij het binnen
treden, den ganschen toestand.
Fluks greep zij eene keu, trad naar het biljart
en vroeg of men haar toestond de pariij van haar
man over te nemen. De heeren zagen elkaar
lachend aan, maar zij konden uit beleefdheid je
gens de dame niet weigeren. Het spel ging zijn
gang, maar zieöf dat de heeren zich te veel in
gespannen hadden öf te opgewonden waren, 't zij
dat mevrouw (die als dochter van een logement
houder bij Berlijn 't edele biljartspel van hare jeugd
af had beoefend) hen allen werkelijk de baas was,
zij won partij op partij terug, het verlies van haai
man werd steeds geringer en toen men eindelijk
op „status quo" genaderd was boog zij lachend,
nam haar man onder den arm en verliet met hem
het lokaal, terwijl de gansche zaal haar daverend
toejuichte.
Een droevig noodlot heeft dezer dagen het ge
luk eener aanzienlijke Duitsche familie verwoest
en een jong menschenleven in zijn vollen bloei
geknakt.
In een plaatsje ten noorden van Berlijn bewo
nen de echtelieden Feen bekoorlijke klei
ne villa; haar eenige dochter Emma, een beeld
schoon, achttienjarig meisje, was sedert een jaar
uit de kostschool te Dresden in bet ouderlijk huis
teruggekeerd en het vroolijke levenslustige kind
was de afgod harer ouders. In de gastvrije wo
ning was in den loop van den vorigen winter een
jonge schilder geïntroduceerd, die na eenigen tijd
Emma ten huwelijk vroeg, en daar deze haar ja
woord gaarne gaf, schonken de ouders hun toe
stemming. Nu ruim vier weken geleden deed 'de
ongelukkige bruidegom een studiereis naar Italië,
voornamelijk met het doel Rome te bezoeken, van
waar hij tegen het einde van October terugkee-
ren zou, wanneer het huwelijk zou worden voltrok
ken.
De ouders besloten, hun aanstaanden schoonzoo;',
een verrassing te hereiden en in gezelschap hun
ner dochter den jongen schilder te Rome op te
zoeken. Omstreeks veertien dagen geleden reis
den zij af. Daar zij wisten in welk hotel de toe
komstige echtgenoot van Emma zijn intrek had
genomen, lieten zij zich, terstond bij hun aan
komst te Rome, daarheen brengen. Niet ver van
de plaats van bestemming reed hen een lijkkoets
voorbij, welke zooeven het bötel scheen te heb-
heb ik gedaan, dat gij verbitterd op mij zijt en mij
zelfs op eene beleedigeude wijze zoekt te ontwij
ken Waardoor heb ik my uwe vijandschap op den
hals gehaald?"
„Dat moet u onverschillig zijn."
„Als zulks het geval was." hernam Koert mis
moedig, „zou ik a en mij deze pijnlijke vraag be
spaard hebben. Het is mij volstrekt uiet onverschil
lig, hoe gij over mij denkt. Daarom moet ik u
nogmaals dringend verzoeken, mij te zeggen, waai -
mede ik u beleedigd heb."
Mijn hemel!" stamelde zij verward. „Verlaat
me
Wordt Vervólgd.)
ben verlaten. Aldaar aangekomen, vroeg de heer 1
F wie daar begraven werd. Men stelde 1
zich den schrik der ongelukkigen voor, toen de
hotelhouder ten antwoord gaf. dat, die overlede
ne een jonge Duitsche schilder was, die drie da
gen te voi\sn tengevolge eener bloedspuwing was
gestorven.
Met een luiden gil zonk de arme bruid, die bij
het gesprek tegenwoordig wa£, bewusteloos neder,
to6n zij den naam van haar geliefde hoorde noe
men. Met veel moeite bracht men haar weder
t.tj, maar de geneesheer moest aan de zwaar be- 1
proefde ouders mededeelen, dat hun kind het ver- I
stand verloren had en zij zoo spoedig mogeKjk naai
een krankzinnigengesticht moest worden overge
bracht.
Op rechtelijk bevel is men overgegaan tot
een onderzoek van het lijk van Johan Mandevil- I
le die zooveel de Iersche nationlisten bezweren,
gestorven is ten gevolge van gruwelijke mishande- I
lingen, die men hean in de gevangenis van Tulla- 1
mori heeft gedaan.
Personen, die Mandeville goed gekend hebben 1
en ook zijne weduwe, bezweren, dat hij ue ge- 1
vangenis betrad als een gezond, sterk meusch en J
hij verliet haar weder als een snel veranderde
en grijs geworden zwakkeling die zijne in vrijheid- I
stelling slechts korten tijd overleefde. Hij leed 1
voordurend aan keelpijnen en z jne oogen kon hij 1
haast niet meer gebruiken. Aan zijne vrouw ver- 1
klaarde hij, dat men hem in de gevangenis hon- 1
ger liet Jijden en koude, enkel omdat hij lastig I
heete te zijn en onwillig was om de gevangenis- I
kleederen aan te tiekken. Hoewel hij ziek werd, 1
bleef men hem behandelen als een gemeene spits- 1
boef, waardoor zijn lijden verergerde. De cipiers
aten liet voor hem bestemde eten op en wierpen I
hein de brokken toe. Deze verklaringen staan 'I
niet op zich zelf maar worden o. a. bevestigd 1
door een vrederechter die de gevangenis in spec- fl
teerde, terwijl Mandeville er vertoefde.
Op 10 November klaagde Mandeville over keel
pijn. Hij had eene moeilijke ademhaling en leed
aan zeere oogen. Hij was wel onder dokters han
den maar werd niet in de ziekenkamer verpleegd,
ofschoon hij ook aan buikloop leed. Zijn gestel
werd gestadig en snel ondermijnd. Getuige sprak
over de verkeerde, wreede en gevaarlijke behan
deling, doch men sloeg geen acht daarop. Den 21
sten November bevond getuige, dat Matieville na
genoeg zonder kleeren op den steunen vloer zij
ner cel op en neder liep.
Hij klaagde, dat men zijne kleeren en ook het
beddegoed weggehaald had, om hem te straffen,
dewijl hij het boevenpak niet wilde aantrekken.
Dientengevolge was hij 24 uien lang nagenoeg
naakt Hij leed aan rheumatiek, geen wonder, ein
de November! De cel was koud en Mtjndevillie
klaagde over tocht, veroorzaakt door eene slecht-
sluitende deur.
Indien het blijkt dat deze verhalen waar zijn,
is het hoogstnoodzakelijk voor het zedelijk rechts
gevoel, om de schuldigen te straffen.
Het onderzoek is nog ingewikkelder geworden
door den zelfmoord van een der voornaamste ge
tuigen n.l. den geneesheer dr. Ridley, die Mande
ville in de gevangenis behandelde. Men vermoedt
dat hij zich vei weet niet goed gehandeld te heb
ben tegenover den man, die in het tuchthuis zwaar
ziek was, hetgeen voor een groot deel ook zijn
schuld was, hoewel hij waarschijnlijk gehandeld
heeft op jaandrang van hooger hand, waaraan liij
als rechtschapen mensch echter geen gevolg had
mogen geven.
Een jonge, magere man kwam te Chicago een
sigarenwinkel binnen, en kocht eenige sigaren. Hij
werd geholpen door den zwaaihjvigen winkelier,
die juist een praatje maakte met een paar buren.
Toen de klant een sigaar had aangestoken, achtte
hij 't gowenscht eene lucht te geven aan zijn staat
kundige gevoelens, door met een sterken Duitschen
tongval uit te roepen, „Leve de anarchie!"
„Wacht vriend, hebben we jou daar" riep de
winkelier en hij pakte den jongen man beet, ge
holpen door zqn vrienden. Daarop verfden zij hem,
hoe hij ook tegenspartelde, van het hoofd tot de
voeten met de kleuren der vlag. Zijn gezicht don
kerblauw met witte streepen en zijn jas en broek
wit met roode streepen.
