Gemengd Nieuws.
der Linden, des avonds le half zes ure.
- Op 1 et drietal voor pred. bij de CLr. per.
gem. te Ueinkenszand, komen voor de l.eeren
cis. A. van der'Linden, te Axel en J. P. Taze-
laar te Weesp.
Zooals uit achterstaande annonce blijkt, zal al
hier bij genoegzame deelneming een cursus in
rechtlijning en bouwkunstigteekenen worden op
gericht.
Dat wij de pogingen van den ondernemer van
harte toejuichen valt niet te loochenen, te meer
daar die voor onze jeugdige ambachtslieden en
leerlingen ten zeerste ten goede zullen komen,
om zich in hun vak een voouiame vereischte
machtig te kunnen woiden. "Vro hopen dan ook
dat de belangstelling van dien aard zal zijn, dat
èn pogingen van onzen principaal èn nuttige les
sen voor onze leerlingen- ambachtslieden niet
vruchteloos mogen zijn
De vevkooping van de hofstede van de kjnde-
ren Vercruijsen te Westdorpe is uitgesteld tot
Zaterdag 30 Juni a. s.
Met 1 Juli a. s. zal het be: tolhuis der pos
terijen te Sluiskil vervangen worden door een
hulppostkantoor.
liet openbaar ministerio bij het gerechts
hof te 's Gravenhage, vorderde gisteren bekrach
tiging der veroordeeling. van een commissionair
te I-lontenisse tot 1 jaar gev. wegens poging tot
afgifte van ƒ100 door den wethouder, waarne
mend burgemeester te Stoppeldijk, zulks gewe
zen door de rechtbank te Middelburg. (M. Ct.)
In de gisteren te Goes gehouden vergade
ring van de afdeeling Heinkenszand der Maat
schappij tot bevordering van Landbouw en Vee
teelt in Zeeland is besloten om de algemeene
vergadering en tentoonstelling te Oostburg te
houden, in het volgende jaar.
In de gevangenis te New-York stierf eenige
dagen geleden een zekere George Clinchwooch
een avonturier van de gevaarlijkst" scort. Wij
laten hier in het kort zijn levensloop volgen
Nauwelijks was de Fransch-Duitsche oorlog
geëindigd of hij begaf zich naar Londen onder
den naam van Vieomte de la Soubisse en deed
zich voor als een Fracscb edelman, die in En
geland geldén kwam inzamelen voor zijn onge
lukkig volk. Door zijn beschaafde manieren, zijn
aangenaam voorkomen en zijn kennis van vreem
de talen wist hij zich in de hoogste kringen in
te dringen en hing een roerend tafereel op van
het lijden van zijn ongelukkig volk, dat door die
honden van Pruissen" diep rampzalig was ge
worden. Hij wist een aanzienlijke som gelds bij-
te brengen, totdat het bedrog aan den dag kwam
en bij naar Amerika vluchten moest.
Hier leetde hij een tijdlang op zeer grooten
voet totdat een nieuwe zwendelarij hem de vlucht
deed nemen naar Mexico. Hier stelde men hem
ook tot hovenier aan: hij werd commissaris van
politie. Als zoodanig zette hij den rijken bur
gers groote sommen af, en maakte zelfs, ver
momd, als struikroover de wegen onveilig. Als
zoodanig beging hij een moord en vluchtte daar
op weder naar Amerika, waar hem nu echter
de politie in handen kreeg.
In de gevangenis verbrijzelde hij zich met een
ijzeren staaf het been om naar het hospitaal te
worden gezonden èn van daar gemakkelijk te
kunnen ontvluchten. Deze wanhopige daad was
echter zijn dood hij overleed aan de zich op die
wijze toegebrachte kneuzingen.
o
Een jeugdige patient van dr. Mackenzie, Per
cy Dresel, zes jaar oud, en voor ongeveer een
jaar geleden in een hospitaal te Londen behan
deld geworden, vertoefde met zijne moeder te
Berlijn. Voor een kwaal aan het strottenhoofd
heeft dr. Mackenzie bij hem de luchtpijpsnede
verricht. Op verzoek van den geneesheer begaf
zich de moeder met] haar kind Woensdag
naar het slot te Cahrlottenburg en vroeg dr.
Mackenzie te spreken. Nadat dezen den klei
nen Percy, die een canule draagt, onder
zocht had, begaf hij zich naar den keizer om
spoedig daarop terug te keeren en mevrouw D.
mede te deelen, dat de vorst den knaap wilde
zier,. Toen mevrouw D. de kamer binnentrad,
kwam de keizer haar vriendelijk tegemoet en
reikte haar de hand, terwijl hij dadelijk vroeg,
waar de kleine, die zicli achter zijn moeder ver
borgen had, zich bevond. Meviouw D. verzekert,
dat zij, die aan de klanklooze stem van haar zoon
tje gewoon is, ieder woord van den keizer zelfs
op eenigen afstand duidelijk verstond. De kei
zer vei zocht haar te gaan zitten en nam, ineen
leunstoel gezeten, den kleine, die alle verlegen
heid had afgelegd, op zijne knie en onderhield
zich daarop bijna een uur lang met dr. Macken
zie en de dame over de ongesteldheid van bet
kind, terwijl hij nu en dan vriendelijk met den
laatste schetste. In den loop van het gesprek
vulde de vorst de zakken van den knaap met
chocolade, zooals hij die zelf pleegt te gebruiken,
er bijvoegende, dat deze chocolade het lastige
hoesten zeer verzacht. Aan het einde van dit
onderhoud schreef de keizer het adres der dame
op en legde hij het afscheid de hand op het
hoofd van den knaap, terwijl hij in het Engelsch
zeide„Ach, mijn lieve jongen, hoe beklaag ik
dat gij reeds nu aan deze ziekte lijdt, ik hoop
echter dat gij spoedig heter zult zijn!"
Dr. Mackenzie, die den keizer haarfijn mede-
deeling van de kwaal had moeten doen, ver
klaarde dat hij over een jaar den kleinen Per
cy nogmaals opereeren zou en de hoop koester-
j de, hem geheel te genezen. De keizer, die zich
I voortdurend in het Engelsch met de dame had
onderhouden, verzocht haar, nog eens terug te
komen, opdat hij haar aan de keizerin zou kun
nen voorstellen.
o
Eerf echtpaar te Voorburg vierde zijn zilveren
bruiloftsfeest Tot vier uur in den morgen «'as
men vroolijk bijeen, toen men zich ter ruste t e-
gaf. Een 'half uur later gaf de vrouw een gil,
die in enkele oogenblikken door den dood ge
volgd werd. Een beroerte had een einde aan
haar leven gemaakt.
o
Een benauwde positie.
Van een der Noord-Brabantsche grensdorpen
zendt men aan de „Limb. Koer." het,volgend
aardig stukje. Vooi de historische waarheid van
de daar'n verhaalde grap wordt ingestaan
Piet Vroolik was de kastelein uit de herberg
het „Zwaard". Hoewel zijn uithangbord tame
lijk strijdlustig klonk, was echter de man zeer
vredelievend van aard. Altijd vroolijk en ge
dienstig, mocht hij zich dan ook verheugen in
goed debiet. Alle flinke jongens van het dorp
P.die ooit een penningske aan Bacchus gin
gen offeren, telde hij onder zijne klanten.
Een was echter, die zich zelden in het „Zwaard"
liet zien. Dit was zijn naaste huurman, Jan
Grijp, een alleenwonend vrijgezel, algemeen be
kend om zijn voorbeeldeloos gierig karakter.
Mocht het al ooit gebeuren, dat htf een glaasje
bij Vroolik kwam drinken, dan was dit slechts
te danken aan zekeren zuinigheids-maatregel. Bij
hevige koude spaarde hij door die verteering zijn
eigen vuur en licht, want hij kon uren bij een
één glas dooi brengen.
Een der koudste avonden van den laatsten
winter bracht hij dezen bezuinigings-maatregel
weder in practijk hij vereerde namenlijk de ge
lagkamer van Vroolik met een bezoek. Juist be
vonden er zich vier veehandelaars, die een bo
terham met een glas bier naar bmnen zaten te
spelen. Toen deze luidjes hun maal geëindigd
hadden vertrokken zij. De kastelein deed hun
uitgeleide om hun den kortsten weg naai het
naaste dorp te" wijzen. Van dit onbewaakt oo-
genblik maakte onze Grijp gebruik om fluks een
stuk boter weg te kapen om het te doen ver
huizen naar zijn hoofddeksel.
Doch, o jemeü, hij had thans wel degelijk
buiten den waard gerekend. Alvorens Vroolik
zijne gasten op weg bracht, wilde hij de ven
sters dicht doen. Juist toen zijn buurman rui
me baan in de boterschotel brak. Eenige minu
ten later trad hij weder binnen met het onschul
digste gezicht van de werelddoch inmiddels
had hij zijn plannetje van ontmaskering reeds
gemaakt
Grijp stond gereed om te vertrekken en wil-
de zijne consumptie betalen, doch de kastelein I
wilde daar niets van weten. Neen neen buurtje, I
gij betaalt mij heden niet. Mijn vrouw is jarig I
weet je, kom kom, ga nog wat bij de kachel zit
ten, ik zal u eens regaleeren op een lekker glaas
je punch, dat zal u goed doen met die kou.
Grijp liet zich overreden door het vooruitzicht
op zijn lekker glaasjehij deed het zich goed
smaken; een tweede glas volgde, natuurlijk ook j
gratis. Inmiddels stookte de waard zijn kachel I
alsof hij een wedstryd met een bakkersoven aan
gegaan had. Grijp zat letterlijk op heete kolen, I
De gevolgen van de inwendige punchwarmte en
de uitwendige kachelhitte hieven dan ook niet
uit. Grijp zat te zweeten als een paard, liet
liep hem tappelings van zijn hoofd. Langzamer-1
hand begon de boter onzer zyn pet van toestand
te veranderen, reeds enkele glimmende sporen I
vertoonden zich op zijne wangen. Onze man I
kreeg het vreeselijk benauwd, te meer daHrzichj
de gelagkmer allengskens met de gewone be l
zoekers vereerd zag. Telkens maakte hij danl
ook aanstalten om naar huis te gaan, doch dei
kastelein was zoo buitengewoon vriendelijk enl
vooi komend, zoo gul en liarteüik en forceerde!
hem dermate om te blijven, dat hij in zijne nel
telige positie niet erg op aan durfde dringen orfll
te vertrekken, uit viees zich zelve te verraden.!
Doch aan alles komt een einde, zoo ook hier.!-
Het eenige, wat hij waagde, was den kastelein!
te verzoeken de kachel-hitte een beetje te temt
peren, daar hij het reeds zoo vreeselijk warm!
had. - Wel, wel zei Vroolijk, heb je 't zoo warinl
dan moest je even je pet afzetten meteen strek I
te hij zijn arm uit om hem van zijn hootdilek-|
sel te ontlasten. Toen Grijp deze beweging zag!
vatte hij in verwarring zijn pet met beide haul
den vast, teneinde zijn schat voor schennis tel
vrijwaren. Doch ongelukkigerwijze drukt hij wat'
bard op de zacht geworden boter en het „corpJ
dilecti" splitst zich in twee deelen terwijl liet
heel statig langs zijn hoofd naar heneden glee»
Tableau Thans was er natuuilijk val
blijven geen sprake meer. Grijp pakte ondei al
gemeene hilariteit zijne blezen, terwijl Viool',ij
hem nog hoffelijk dankt voor het genoegen, heil
welk hij hem dien avond door zijn bezoek veil
schaft had, terwijl hij zich voor eene volgen®
visite recommandeerde.
Tot nu toe heeft Grijp daar geen gevolg oA
gegeven.
o
De alleroudste courant is ongetwijfeld het
„Pekingsch Dagblad", het orgaan van de Chii
neesche regeering. Onlangs vierde het zijn vijf»
tienhonderdjaiig bestaan, maar in al dien tijd»
het niets veranderd. Het was, is, en zal eea
conservatieve courant blijven. Het eerst veil
schenen nummer gelijkt in alle opzichten spitj
kend op het laatste, het maakt den indruk all
of er gedurende ai die honderden jaren deze®
de redacteur en dezelfde medewerkers aan zijtl
geweest.
-o—
Een Belgisch ingenieur te Parijs, die in nief
al te ruime omstandigheden verkeerde, ontmoet!
te dezer dagen in een café aldaar een ouden keil
nis. Hij wist dat deze in goeden doen was»
een rijk huwelijk had gesloten. De ingenieur m
in hem den man, bij wien hij niet vergeefs m
aankloppen en hij sloeg hem een prachtige oi
derneming voor. Volgens zijn verhaal bezat»
zijner vrienden in Auvergne een stuk land, dl
voor een appel en een ei te koop was, ei. wal
in hij toevallig de aanwezigheid van zilverert®
had ontdekt. Met een kapitaal van 50,000 franc»
kon men beginnen en voor de exploitatie ffl
geld genoeg voorhanden. Het denkbeeld lacMj
den Parijzenaar toe. Een zilvermijn toch, vrsj
geen gering fortuintje! Hij beloofde den ingeW
eur de benoodigde som te zijner beschikking jj
stellen. Men maakte daarop een reisje naar Al
vergne en op eenigen afstand van de stad Tbiel
werd de vriend van den Belg aangetroffen,
inderdaad een lapje land bezat, waar men vel
schillende stukken grondstof vond, die zilverdejt
tjes bevatten. De ingenieur zelf had denavo»
