No. 182. Zaterdag 51 1888. 5e Jaarg.
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Nieuws- en Advertentieblad
F. DIELEMAN,
Buituniandscli Nieuws.
FELILLETOA.
Binnenlandsch Nieuws.
DiTÉkd verscliynt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond
ABONNEMENTSPRIJS per 3 1Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent 2
maal per week 50 centfranco per post 60 centvoor
B r L G i 60 ct. en 1,20. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent;
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De raad van Onderzoek in zake den
rumoerigen Franschen Generaal Boulan-
ger heeft dezen met algemeene stemmen
schuldig bevonden aan overtreding der
krijgstucht en hem ter pensionneering
(ontslag) aanbevolen, met welk advies
de Ministerraad zich heeft vereenigd en
<lat vervolgens door President Caruot is
bekrachtigd.
Boulanger, als niet meer in dienst, is
dus verkiesbaar als Afgevaardigde, en
best mogelijk is het, dat, bij de herstem
ming die in het departement Aisne tus-
schen hem, een radicaal en een con
servatie! moet plaats hebben, hij de
meeste stemmen op zich vereenigt. In
'k lands vergaderzaal is hij waarschijn
lijk, als zoovele andere schreeuwers vóór
hem, waarschijnlijk het spoedigst on
schadelijk gemankt. Hier komt men met
binnen met een wapperende vederbos
op den hoed, hier baten geen capriolen
van een gedresseerd ciicuspaard, hier
heeft men geen publiek, dat alleen op
iemands verschijnen in geestdrift los
barst en doodgewone frases als woorden
der wijsheid toegejuicht, hier dient
men met iets werkelijks en iets degelijks
voor den dag te komen, en hier is dus
de aangewezen plaats waar een leeg-
ie.) NAJAARSSTORMEN.
DOOR
B. BRAL V.
„Verder verderdrong Emma bij baar aan
met bestorven lippen.
,Ik was in mijne kamer ze ligt naast de ach
terkamer ging Anna voort, „en kon ïedet van
de luid gesprokene woorden hooren. Eenigen meen
den, dat men dien Reimann een pak slaag moest
geven, dat hem zijn leven lang beugen zou. Als
liij door liet werken, was de geheele onderneming
bedorven. Doodslaan willen we den hond-
schreeuwde een ander. Aan hunne stemmen hoor
de ik, dat ze reeds allen dronken waren. Eendeed
bet voorstel om mijnbeer Reimann op te wachten
en te overvallen, ate hij naar buis ging, en toen
schreeuwden ze allen hoeraen wapenden ze zich
met bezemstokken en latten van het staketsel
naast ons o 1 mevrcuw Reimann, ze zijn al on-
hoofd en een maker van vertooning 't
het spoedigst afleggen zal en moet.
Keizer Frederik heeft gelast, dat de
door hem gepresideerde en door den
Kroonprins bijgewoonde Ministerraden
voortaan „Kroonraden" zullen heeten.
Voorts heeft Z. M. bevolen, dat in het
kerkelijk gebeds-formulier de woorden;
„Laat Heer, uwe genade groot worden
over den Keizer, onzen Koningen Heer
zullen gevolgd worden door de bij—stel
ling- „Uwen dienstknecht." Ook bij an
deren dan bij de streng rechtzinmgcn
vindt deze verordening des Keizers, van
wien men niet gewend is, dat hij iets om
den vorm doet, sympathie en waardee
ring.
Te Bucharest is liet nog steeds aan 't
gisten. De Afgevaardigden, die tot de
oppositie behooren, brachten Maandag
een aantal hunner aanhangers naar de
Kamer mede, ten einde daar rumoer te
maken. Zelfs werd een revolverschot
gelost, waardoor een der beambten werd
gedood.
I)e menigte werd door de suldaten uit-
eengedreven. Daarbij werd echter, daai
met losse patronen werd geschoten, nie
mand gewond. Wel werden verschei
dene afgevaardigden en journalisten in
„Erfwaar waar willen ze hem opwachten?'
stamelde Emma.
„In het Hermsche boschje, daar waar de weg
zich verdeeltze weten, dat mijnheer daar voor
bij moet een vreeselijke angst he'-'ing me, en
ik ben hierheen geloopen, net zooals ik was, ik
wist geen anderen raad."
De jonge vrouw drukte hare handen op haar
kloppend hart. Dus was haar angst toch met zon
der grond geweestde dolle hersenschimmen en
schrikbeelden hadden eene tastbare gestalte aan
genomen. Maar nu was er geen tijd meer tot dra
len, tot angstig zijnzij moest handelenmis
schien hing het leven van haar echtgenoot van
eene enkele minuut af.
Bliksemsnel vlogen verschillende gedachten haar
door het. hoofd. Den wagen te laten inspannen
duurde te lang; zij wist immers met wanneer Fer
dinand van de fabriek zou wegrijden.. Misschien
was hij al onderweg nn, op dit oogenblik mis
schien reeds in strijd met hen, die hem opwachten.
Neen riep zij, „en zelfs al was het nog tijd,
zouden dan die schurken mijn rijtuig, dat zij ken
nen, laten voorbijl iiden Zij ging handenwrin
gend een paar malen de kamer op en neêr. Ook
Frits kon zij niet zenden, de arbeiders keuden ook
Naar men meldt heeft de Duitsche
keizer wegens zijn ziekte een gedeelte
zijner werkzaamheden aan den kroon
prins overgedragen.
De „Freisïnnige Zeitung doet uit
drukkelijk uitkomen, dat dit slechts een
vertegenwoordiging, maar geen mede-
regentschap is. De prins treedt dus uit
sluitend in enkele gevallen als verte
genwoordiger zijns vaders op en is dus
strikt gebonden aan de beginselen van
keizer Frederik's regeeringsprogramma.
Overigens blijft de toestand des kei
zers gunstig. Zaterdag werd te Chariot-
tenburg onder zijn voorzitterschap de
eerste ministerraad gehouden. Alle i rui
sische ministers waren daarvoor naar
Charlottenburg gekomen. De werkzaam
heid heeft een goeden invloed op liet
gestel van den patiënt, zoodat de ge
neesheeren gegronde hoop hebben, dat
de keizer nog ge rui men tijd zal leven.
Z. M. de Koning verleende Zaterdag jl. deeei-
ste officieele audiëntie sedert zijne jongst® ong®"
steldheid. Naar men mededeelt, gaf Zr. Ms. nog
altijd krachtige gestalte en fiere houding den in
druk, dat 's Konings gezondheidstoestand aan
merkelijk verbeterd is.
hem- |M
Tk zelf," riep zp, „ik zelt zal gaan
Daarop schelde zij zoo hevig, dat de knechten
het kindermeisje in allerijl kwamen toeloopen.
„Adèle, geef mij mijn regenmantel, gauw! Frans,
gn zorgt er voor, dat er gedurende mijne afwe-
zigheid niemand In buis komt, niemand, hoort ge.
Frits moet de deur stevig sluiten."
Toen wendde zij zich in de grootste opgewon
denheid tot Anna. „Ik dank u, meisje, blijt hier
tot ik terugkom. Ge zijt doornat en uitgeput.
Neen, neen," verzette zich Anna, „ik moet naar
hui's vader vermoordt me, als hij hoort, waar ik
geweest ben."
„Nu ga dan. Hoe heet ge
„Anna Heinpel."
Nogmaals dank ik u; ik zal u met vergeten.
In koortsachtige haast had zij die wooiden ge
sproken nu sloeg zij den grijzen regenmantel om,
die haar het kindermeisje gebracht had, en trok
de kap over haar hoofd, zoodat bijna haar gelieele
gelaat verborgen was. „Zoo zal men mij met
herkennen," fluisterde zij, terwijl zij een blik in
den grooten spiegel wierp.
Toer. zij op het punt stond de kamer te ver
laten, keerde zij nog eenmaal terug en ijlde naar
den leunstoel, waarop het kind nog steeds rustig