5e Jaarg.
Woensdag I Februari
1
Nieuws- en Advertentieblad
F. DIELEMAN
axel.
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Buitcnlandsch Nieuws.
FEllLLETOX.
i.) najaarsstormen,
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A R ONNEM EN T SP RU S per 8 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent; 2
maal per ^veek 50 cent; franco per post 60 cent; voor
B E iiiË 60 ct. en 1,20. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent;
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3 A maa
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
irinn-arfi"*"-
In Spanje is weder een broeiing ont
slaan. Aldaar was een complot gesmeed,
om, zooals men dat placht te i.oem^
eene revolutie m het paleis tot stand
te brengen. De gewezen koningin Isa
bella, grootmoeder van den jeugdigen
koning Alfonso XIII, heelt hierin eene
voorname rol gespeeld. MDkon-?
De toedracht der zaak, komt blijkens
berichten, hoofdzakelijk op het volgende
"Romero Robledo, iemand van sterke
conservatieve beginselen zoowel toen hy
minister van binuenlandsche zaken zit
tin<>- had in het Kabinet-Cavanos, als
vroeger, verdroot het voor eemgen tijd
iio°'s lan,rer op de portefeuille te moeten
waltem Hij wist* dus niets beter te
doen dan zich af te bcheiden van zijn
vori-en ambtgenoot en met eenige vol-
crelinfen een verbond te sluiten met ge
neraal Lopez Dominguez, iemand van ge
avanceerde begrippen en hoofd van een
hoopje malcontenten, om voor gezamen
lijke' rekening, onder radicale vlag, het
ministerie-Sagasta te bestoken. In het
parlement vermocht die nieuwe partij-
formatie niets; daarom werd naar een
ander middel uitgezien, dat, als het
slaagde, de ontbinding der Kamer ten-
DOOR
B. BRAÜ1V.
Aan den wandelweg, die den trots uitmaakte
van alle inwoners van het kleine provinciestadje,
las de villa van denfabiikant Ferdinand Reimann.
Deze had, na het eindigen van den franschen oor-
los nu drie jaren geleden, toen hij voornemens
was te huwen, deze -illa laten bouwen Vroeger
woonde hij in de tabriek zelve, die op drie kwar
tier afstands van de stad stond aan de helling van
een berg, waar langs eene tamelijk groote beek naar
beneden stortte, zoodat eene aanzienlijke water
kracht kosteloos ten dienste stond. Reimanns va
der, de oprichter der fabriek, had die plaats ge
kozen, eensdeels om de hierboven genoemde water
kracht en anderdeels, omdat de werklieden uit
het naburige dorp voor minder loon te verkrijgen
waren dan degenen, die in de stad woonden. On-
rrevolge zou hebben, iets waarvan de
ministers in hope, als leiders der nieuwe
verkiezingen de beste verwachtingen had
den. Koningin Isabella, die geen nieu
weling is in het smeden van staatkun
dige complotten, werd aangezocht een
handje te helpen voor eene revolutie in
het paleis. Zij werd bereid gevonden,
ging aan het werk, en wist der konin
gin-regentes wonder veel te vertellen
van het heilaanbrengende regeerings-
beleid der radicaal-dynastische partij.
Maar de koningin-regentes het zich niet
van «ven; zij kende te goed ha*; consti-
tutioneele plichten, waarvan zij nooit was
afgeweken, en zij aarzelde, zegt men
ook geen oogenblik den minister—presi
dent kennis te geven van hetgeen er
gaande was. Wat er verder is voorge
vallen. kan niet met zekerheid gezegd
worden; maar er werd ministerraad op
ministerraad gehouden, en het gevolg
was, dat koningin Isabella uitgenoodigd
zal worden of reeds uitgenoodigd is „om
de reo-eering van de koningin-regentes
geen "moeilijkheden in den weg te leg—
«ven en het land te verlaten.'
Aldus een bevel om Spanje te ver-
latMen kan nog niet met zekerheid zeg
gen, waarheen zij zich begeven zal. Ie
oordeelen naar enkele geruchten zal zij
der de leiding van den zoon, die na den dood des
vaders de fabriek had overgenomen, hadden er
heel wat veranderingen plaats gehad. De menig
te vreemde werklieden, die na de uitbreiding van
de fabriek aangenomen waren, vonden geen onder
komen meer in het dorp, en hadden ook geen lust
daar te wonen, afgesneden van alle genoegens.
Het waren meest mannen, die, uit groote steden
gekomen, na hun dagwerk, en vooral des Zondags,
gewoon waren aan die luidruchtige verstrooiin
gen, die zij slechts in eene stad konden vinden.
Tot verdiiet van een deel der inwoners van Ost-
heim vestigde zich nu in de nauwe straten van de
zoogenaamde benedenstad eene menigte vreemde
werklieden, waaronder vele ruwe en woeste gezel
len, die in voortdurende oneenigheid leefden met
de politie. Hun aantal nam hoe langer zoo meer
toe, totdat in de benedenstad eene geregelde ko
lonie ontstond. In het dorp leefden nog slechts
de oudere werklieden, die daar hunne lammen
hadden, en de daglooners.
De herbergiers van Ostheim waren natuurlijk
zeer verheugd over de toeneming der bevolking,
en er ontstonden in de benedenstad zelfs eenige
nieuwe kroegen, die in een kwaden roep stonden
en uitsluitend door fabriekarbeiders bezocht wer
den. Nachtelijke rustverstoringen, zelfs bloedige
naar Rome gaan, waar zij den Paus
wenscht te spreken.
De vorige week kwam in het Elysee
bij den president der Fransche repu
bliek een waanzinnige, Louis Seri eau,
om, naar zijn zeggen den president te
spreken. Hij reikte den concierge een
brief over, voor den heer Carnot, en vei
langde tevens een bewijs van ontvangst*
Daar hem dit laatste werd geweigerd,
begon de waanzinnige te schreeuwen:
„ik zal mij wel recht weten te verschaf
fen." Twee dienaren van politie schoten
toe en brachten hem naar een commis
saris. Daar bevond men dat hij een zes
loops revolver bij zich had. Hij werd
erkend als een gevaarlijke zinnelooze.
De heer Berger, commissaris—generaal
der werdeldtentoonstelling van 1889 heeft
bij den minister een rapport ingediend,
waarin hij vergunning vraagt tot liet
houden eener loterij, waarvan een vierde
deel zou strekken tot goedmaking dei-
reis- en verblijfkosten van werklieden-
gemachtigden; de helft tot aankoop van
tentoongestelde voorwerpen en een vieide
tot stichting van een reserve-fonds, om
te voorzien in zekere buitengewone uit
gaven, de kosten der loterij daaronder
begrepen.
vechtpartijen, waren voortaan niets zeldzaams meer
Voornaamlijk was het er in den laatsten tijd niet
beter op geworden. De politie van Ostheim, twee
oude uitgediende onderofficieren, waren met mach
tig genoeg om het met de werklieden op te ne
men Zij hielden zich daarom met de noodige
voorzichtigheid verwijderd, als er een oploop plaats
had, lieten de vechtersbazen de zaak onder elkan
der uitvechten, en verschenen eerst, als alles voor
bij en niets meer te vreezen was.
Hoe gaarne nu ook de gegoede Ostheimers de
verdiensten, voortkomende uit de verteringen van
de werklieden, hadden willen laten varen, in het
belang van de rust en de veiligheid hunner stad,
zoo ongaarne zouden zij gezien hebben, dat de ta
briek gesloten werd, omdat zij dan in gevaar wa
ren een hunner aanzienlijkste burgers te verliezen
De jonge fabrikant, Ferdinand Reimann, genoot
in Ostheim 'de algemeene achting, en voor de op
handen zijnde veikiezing voor den ryksdag zou
men hem zelfs candidaat gesteld hebben, indien
hij zulks niets beslist had geweigerd, zeggende,
dat het hem zeer speet, zulk eene eervolle roeping
niet te kunnen volgen, maar dat voorloopig al zijne
krachten in beslag genomen werden door zijne
eigEerst voor weinige jaren had ReimaDn het be-
