No. 164.
Zaterdag 28 Januari 1888.
Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEEIAN,
Buitenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
15-} DE HOLLE BOOM.
UKi.s<:iiK;*t;oiitt\T
Dit Blad verschilnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEM EN T S P R IJ S per 3 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 cent; franco per post 60 cent; voor
B e l g i 60 ct. en 1,20. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren,
Uit Weenen schrijft men aan de N. R. Ct
Uit een verslag van den minister van
landbouw blijkt, dat de verwoestingen
door de druifluis (phylloxera) in den wijn
stok van Neder-Oosten rijk aangericht,
steeds in omvang toenemen, en het juist
de beste wijndruiven zijn die door de plaag
geteisterd worden. Terwijl in 1884 het
aantal aangetaste wijngaarden 1150 be
droeg, steeg dit cijfer in 1886 tot 2575,
dus tot meer dan het dubbele. Men heeft
natuurlijk geen middel onbeproefd gela
ten om de plaag te bestrijden, maar tot
dusver te vergeefs, zoodat men dan ook
begint, de bestaande planten uit te roei
en en door A menkaansche te vervangen.
Van deze soort werden er in Neder-Oos-
tenrijk reeds 42,400 stuks ingevoerd.
Baron Hirsch, wiens vermogen op 400
millioen fr. geschat wordt, en die sedert
den dood van zijn eenigen zoon een groot
gedeelte van zijn vermogen voor welda
dige doeleinden heeft bestemd, wil thans
ook 50 millioen aan het doel besteden, de
beschaving en ontwikkeling der bevolking
in Gallieië te bevorderen, welke, zooals
bekend is, voor een groot deel uit joden
bestaat. Met dit doel vertoeft zijn secre
taris, de heer Venetiani, thans hier ter
stede, ten einde met de regeering over
NOVELLE VAN
A. PALM.
(8101.)
Na eenigen tijd kreeg hij twist met Valeska en
had hij heftige, voor haar onteerende woorden ge-
proken. Zij was daarover half waanzinnig gewor
den, en had zich heimelijk verwijderd. Weliswaar
had hij bitter berouw gehad over zijne woonden,
maar toen was het te laat; en hij heeft Valeska,
niettegenstaande alle nasporingen, niet meer kun
nen terugvinden.
En nu bekende hij het zwaarste deel zijner schuld.
TTij had, nadat Valeska verdwenen was, terstond
naar zijn oom moeten ijlen, om hem het gebenrde
mede te deelen; waarna men waarschijnlijk Vales
ka nog wel had kunnen opsporen. In plaats daar
van had hij lafhartig gezwegen, tn, nog lafharti-
ger, geloochend, uit vrees dat zijn oom niet alleen
toornig zou zijn over Valeska's vlucht, maar ook
boos en bedroefd over haar verlies. Hij had, voor
de uitvoering van het plan te onderhan
delen. Waarschijnlijk zal het grootste
gedeelte der toegedachte som worden
bestemd voor het stichten of ondersteu
nen van burger-, ambachts- en vak
scholen.
Omtrent de grensregeling tusschen Bel-
gie en Nederland bij Baarle-Hertog en
Baarle—Nassau, heeft de Belgische mi
nister van buitenlandsche zaken, prins de
Caraman-Chimay, voorleden Donderdag
ter gelegenheid van de behandeling zij
ner begrootiug, blijkens de Annates par-
lementaires, het volgende gezegd
„De heer Dierckx heeft met betrek
king tot deze zaak uitdrukking gegeven
aan de bezorgdheid daarover in zijn ar
rondissement. Een enkel woord moet ik
daarvan zeggen.
„De quaest.ie is zeer oud. In het trac-
taat van 1842, hetwelk den toestand der
vorige eeuw aan onze noordelijke gren
zen handhaafde, is bepaald dat de ver
deeling der gemeenten Baarle-Hertog en
Baarle—Nassau, welke door en in elkaar
loepen, het onderwerp eener latere o-
vereenkomst zou uitmaken.
„Sedert zijn de onderhandelingen
steeds voortgezet, maar met zeer matige
voortvarendheid. De commissarissen der
beide regeeringen hadden in last, te trach-
bet slimste geval, onterving gevreesd, en zoo had
hi, Valeska opgeofferd. Dat was niet te veront
schuldigen en kon hem bezwaarlijk vergeven wor
den. Hij zelf had over zijne daad het innigste
berouw, en toen hij later het verschrikkelijke lot
van Valeska vernam, had hij onbeschiijfelijk veel
geleden. En toch had de lafhartige vrees hem
niet verlaten, zoodat hij zijn noodlottig zwijgen
had volgehouden, tot op het oogenblik, dat de
dcod hem nabij was. De wrekende gerechtigheid
had hem achterhaald hij ondervond nu de recht
matige straf voor zijn zware schuld.
Wernecks toorn was verschrikkelijk om aan te
zien; doch de dwaling, waarin hij zelf verkeerd
had ten opzichte van Arno Von Pahlen stemde
hem zachter tegenover zijn neef. Hij vergaf de
ze, hoewel het hem veel moeite kostte.
„Ik wil u vergeven," zeide hij, „en moge Gods
barmhartigheid uw leven sparen; maar onder mij
ne oogen zult gij niet meer leven. Gij zijt de
zoon van mijn broeder; doch gij hebt bet leven
verstoord van het meisje, dat mij eene dierbare
nalatenschap was, waarvan ik voor Gods rechter
stoel. rekenschap zal moeten afleggen. Leef en
genees, maar verdwijn dan uit mijne oogen. Mocht
gij u in uw verder leven beter gedragen en door
een oprecht berouw Gods genade voor uwe zon-
ten eene zoo gelijkmatig mogelijke ver—
deeling van gebied tusschen beide landen
voor te stellen. In 1883 is er eene com
binatie voorgesteld, en onlangs heeft de
internationale commissie daarover conclu-
siën gesteld, waaromtrent zij tot overeen
stemming is gekomen: maar de regeering
heeft de zaak nog niet in overweging
genomen. De pers heeft derhalve over
deze zaak, zooals vaak ook over vele an
dere, eene volkomen onnoodige beweging
gemaakt. „Ik haast mij er bij te voe
gen, dat bij het onderzoek der zaak, welke
zich werkelijk bepaalt tot eene kleine
ruiling van grondgebied, ten volle reke
ning zal gehouden worden met de opmer
kingen welke de geachte afgevaardigde in
deze Kamer heeft gemaakt."
Die opmerkingen hadden, behalve een
zeer breedvoerig historisch betoog dat de
toestand sedert eeuwen reeds geweest was
zooals hij thans feitelijk weder sedert
1882 is, zich bepaald tot de verzekering
dat de bevolking van Baarle-Hertog Bel
gisch wil blijven, terwijl evenzeer, blij
kens een door den heer Dierckx ontvan
gen schrijven, de bevolking vanUlecote
niet wenschte op te houden Nederlandsclr
te zijn.
In de maand December des vorigen
jaars, heeft de heer Edouard Portalis
den verwerven Mijn testament zal ik niet ver
anderen; het geld, dat ik eenmaal voor u bestemd
heb, zult gij ontvangen, wanneer mijne oogen ge
sloten zullen zijn; en God leere mij vergeten, wat
gij mij en de mijnen aangedaan hebt."
Robert stierf dien kerstnacht niet.
Mijnheer Werneck en zijne dochter keerden na
de noodige besprekingen met Arno Yon Pahlen
naar Allenhof terug. De gasten hadden hem wel
iswaar vermist, maar ik had zoo goed mogelijk
hunne afwezigheid verontschuldigd en de gebeur
tenissen van dezen nacht werden eerst later be
kend.
VII.
Terwijl op Kerstmorgen de klokken luidden,
verscheen tot algemeene verbazing Arno Von Pah
len op het landgoed. Iedereen kende er de vij
andschap, die er bestond tusschen hem en den
landheer, hoewel de oorzaak minder bekend was;
maar aller harten jubelden op het zien van den
jongen, in den geheelen omtrek zoo zeer bemin
den man. Irmgard scheen in den laatsten nacht
weder jaren jonger geworden te zijn.
Welk eene welkomst werd den nieuwen gast
bereidToen ik hem naast Irmgard zag staan,
geloofde ik nooit schooner paar gezien te hebben.
Geen wonder, dat zij hem bemindemaar wel ver-
