5e Jaarg.
No. 151. Zaterdag 10 December 1887
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN
Buiten!andsch Nieuws.
FEUILLETON.
a) DE HOLLE BOOM.
AXELSCHEMCOIR.VNT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 centfranco per post 60 centvoor
B x l g x 60 ct. en 1,20. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren,
Zij, die zich met 1 Januari a.s. op dit
blad abonneeren, ontvangennaar gelang
het abonnement, de vóór dien datum ver
schijnende marmers gratis.
De Uitgever.
Tot president der Fransche republiek
is jl. Zaterdag gekozen, de heer Sadi-
Carnot.
De verkiezing is sneller afgeloopen
dan verwacht werd.
Zijn naam is Marie Francis Sadi-
Carnot. Den 11 Augustus 1837 te Li-
mozes geboren, is hij de oudste
van den senator Lazare Carnot.
Om eens nadere kennis met
nieuwe president te maken, willen
althans in nadere bijzonderheden
betrekking tot zijn persoon treden.
Hij werd cpgeleid voor ingenieur, in
welke betrekking hij tot 1871, werkzaam
is geweest. In den aanvang van dat
jaar schrijft de L. K. werd hij benoemd
tot prefect van het departement der Be-
neden-Seine en tot buitengewoon com
missaris. belast met het organiseeren der
nationale verdediging in dit departe-
zoon
deze
wij
met
NOVELLE VAN
JS-.
Zij glimlachte maar scheen verstrooid, alsof zij
aan geheel iets anders dacht dan aan mij.
Weder verliep er eenigen tijd en de vroolijk-
heid van het gezelschap bereikte haar toppunt.
Het was Irmgard onmogelijk de kamer te verla
ten. Geen oogenblik bad zij vrij.
Ik zat weder een weinig afgezonderd en door
bladerde een album, toen zij tot my kwam en
hare blanke hand op de mijne legde.
„Bertha," zeide zij snel, „ik heb eene vriendin
noodig. Wilt gij mij helpen
„Ja freule Irmgard, zeer gaarne."
„Uw voorkomen boezemt mij vertrouwen in en
ik heb eene getrouwe vriendin noodig. Zie mij
dan aan en beloof mij, dat gij nooit aan iemand
zult verraden, betgeen ik u nu zal verzoeken."
Ik keek haar aan, en deed haar de belofte, die
zy mij afvroeg.
ment en de departementen der Eure en
Calvados. Ongeveer eene maand later
werd hij afgevaardigd naar de Natio
nale Vergadering, waar hij zich liet in
schrijven bij de republikeinsche linker
zijde, welke groep hem vervolgens tot
haren secretaris verkoos. Hij stemde
voor al de maatregelen, die ten doel
hadden de republiek blijvend te vestigen,
en behoorde tot de afgevaardigden, die
voor de eonstitutioneele wetten stem
den.
In 1876 werd hij. bij de algemeene
verkiezingen voor de Kamer van afge
vaardigden, gekozen in het arrondisse
ment. Bcaunne. Eveneens sloot hij zich
in de nieuwe Kamer bij dezelfde partij
afin, en werd vervolgens benoemd tot
een der secretarissen van het bureau.
Zijne parlementaire adviezen, die aan
vankelijk de openbare werken, de spoor
wegen en de binnenlandsche scheepvaart
betroffen, werden gaarne aangehoord, en
aan dezelve werd veel waarde gehecht.
Hij maakte herhaaldelijk deel uit van
de commissie voor-het budget en in 1878
werd hij door haar gekozen tot rappor
teur over de begrooting van 'openbare
werken. In Augustus van datzelfde jaar
trad hij op als onder-secretaris van staat
bij het ministerie van openbare werken.
Voorts werd hij in het laatste'ministe-
„Wees dan zoo goed," fluisterde zij, „zoo spoe
dig mogelijk en ongemerkt de zaal te verlaten.
Sla een dikken doek om en ga door een zijdeur
het 'huis uit. Gij zijt hier gekomen door de ka
stanjelaan zoudt gij dien weg weder terugvin
den
Ik gaf haar een bevestigend antwoQrd.
„Loop door tot het einde der laan, dan zult gij
een weg vinden, die naar bet bosch leidt. Aan
het einde van dien weg staat een dikke eik en
dicht daarbij een boomstronk, die van boven hol
is. Steek in die holte uwe hand, dan zult gij er
een klein zijden tasje in vinden. In dit tasje is
een brief. Wilt gy het voor my halen
„Ja," antwoordde ik.
„Ik kan de zaal niet verlaten," zeide zij verder.
„Ik kan het daar ook niet laten, omdat anderen
het zouden kunnen vinden, en de dienstboden kan
ik niet vertrouwen. Wilt gy het voor mij doen,
Bertha
„Ik zal terstond heengaan, treule Irmgard."
Zij haalde adem met een half onderdrukten
zucht.
„Later zal ik er u voor danken," zeide zij. „Het
grieft mij, dat ik u zoo iets moet verzoeken
Vreest gij echter niet voor de duisternis of voor
de koude
rie-Freycinet, ongelukkigerwijze be
noemd "tot minister van financiën.
Sadi-Carnot fs een warm republikein.
Trouwens dat zit bij hem in het bloed.
Zijn grootvader lid der Conventie, was
een der verdienstelijkste mannen van de
eerste Fransche republiek, wiens naam
nog in hooge eere bij de Franschcn
staat, tot op den huidigen dag toe. Zijn
vader was een der drie republikeinsche
candidaten, die na den „coup d'état" van
twee December tot lid van het Wetge
vend Lichaam werden gekozen maar wei*
gerd^n den eed van trouw aan den Kei
zer af te leggen.
Sadi-Carnot zelf behoorde tot de af
gevaardigden, die in 1877 aan het mi
nisterie. De Broglie een votum van ver
trouwen weigerden.
Hij behoort evenals zijn vader tot de
gematigde, echt vrijzinnige mannen.
Zijne verkiezing tot Hoofd van den
staat neemt de vrees weg, die alge
meen gedeeld werd, dat de keuze van
een plaatsvervanger van Grévy aanlei
ding geven zou tot ernstige wanorde
lijkheden in Frankrijk. De benoeming
van Sadi-Carnot maakt een zeer gun-
stigen indruk. Zij wordt beschouwd als
een bewijs van behoefte aan eerlijk
heid.
De heer Rouvier prees in de Kamer
„Neen, in het geheel niet! Beangstig u niet
om mij, freule. Ik zal een warmen doek omslaan
en niet lang wegblijven." „Gij moogt het tasje
echter niemand laten zien. Hebt gij op uwe ka
mer eene kast, die ge kunt afsluiten Mijn ant
woord was bevestigend. „Leg daar het tasje in
de kast en bewaar den sleutel zorgvuldig. Als
gij terugkomt, moet gij mij niet dadelijk aanspre
ken. Ik kan mij niet genoeg in acht nemen.
Wanneer gij echter geslaagd zijt, dan moet gij als
toevallig, tot herkenningsteeken, een dennetakje
in uwe hand nemen."
Mijne verwondering werd steeds grooter, toch
beloofde ik het haar. Na enkele minuten had
ik de ontvangzaal verlaten, een shawl omgeslagen
en verliet het huis, zonder bemerkt te worden.
Spoedig was ik de laan ten einde, vond den zij
weg en bereikte den boomstronk, die bijna verbor
gen was onder de met sneeuw beladene takken
van den reusachtigen eik. Ik stak mijne hand in
de holte en haalde er het zijden tasje uit. Ter
wijl ik het krampachtig vasthield, evenals de
gierigaard zijn geldzak, ijlde ik terug. Op weg
naar de gezelschapszaal nam ik als toevallig uit
een dennenguirlande, waarmede alle hoofddeuren
versierd waren, een klein takje, en hield het bij
het binnenkomen zoolang in de hand, totdat Irm-
