No. 146. Woensdag 23 November 1887. 3° J
aarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuw sell-Vlaanderen.
F. OIFIJJIVY
B ui tenia ndsch N i eu ws.
AXELSC
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag» en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 centfranco per post 60 centvoor
België 60 ct. en 1,20. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
Advertentien van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren,
De N. R. Ct., schrijft met betrekking
tot de zaak—Wilson.
Te oordeelen naar ,,la Paix," het blad
Van het Elysée, gelijk het genoemd
wordt, denkt de President der Repu
bliek niet aan aftreden. Ziehier wat het
te lezen geeft: Welk belang kunnen de
republikeinen hebben bij het openvallen
der betrekking van President der Re
publiek Waarom zouden zij het wil
len? Het gezond verstand moest vol
doende zijn om hen te doen begrijpen,
hoe onvoorzichtig en schadelijk het zou
zijn voor de republiek, indien de thans
bestaande moreele verwarring vermeer
derd werd met de verwarring uit ee
gouvernementeele crisis voortvloeiende.
De monarchalen, die ons zco dikwijls
verweten hebben, dat de republiek hoe
genaamd geen duurzaamheid gebracht
heeft in het hoogste staatsgezag, komen
men ziehzelven in strijd, als zij eischen
dat het eenige hoofd des staats, dat er
in geslaagd is negen jaren lang aan het
roer te blijven, zijn, zijn ontslag neme,
en zij worden in hunne bemoeiingen ge
steund door de repubikeinen. Dezen wer
ken op die wijze onbewust het spel der
pretendenten in de hand. Men moet
voor het overige den heer Grévy, den
man van den plicht slecht kennen, als
men meent dat hij zich onderwerpen
zal aan een hoopje politiekers, die gre
tig elk voorwendsel tot eene agitatie
aangrijpen, maar die volstrekt niet kun
nen beweren dat zij in het minst de
openbare meening of het gevoelen der
volksvertegenwoordigers uitdrukken. De
natie zou in de thans bestaande om
standigheden met het diepste leedwezen
eene gouvernementeele crisis zien ont
staan. Iedereen begrijpt dat het land
daardoor aan tallooze en hoogst gevaar
lijke beproevingen zou blootgesteld wor
den. De heer Grévy mag over deze ge
varen niet onbekommerd zijn. Hij moet
inzien dat het zijn plicht is te blijven
op den post, dien de vertegenwoordi
gers der natie hem toevertrouwd heb
ben, om over de veiligheid der consti
tutie en der republiek te waken. In
dezen plicht zal hij niet te kort schie
ten.
Hetgeen le XIX Siècle gisteren be
richten omtrent de toedracht der zaak
betreffende het dossier, namelijk de on
regelmatigheid die er bij heeft plaats
gehad de vruchtelooze pogingen dei-
prefectuur van politie bij den rechter van
instructie en den officier van justitie om
het dossier onder die omstandigheden
hun in handen te spelen, en het aan
vankelijk ontbreken van de beide be
kende brieven, dit alles is door den
minister van justitie voor de com
missie van enquête bevestigd.
Zooals de telegraaf heeft gemeld, heeft
de minister geweigerd aan de commissie
mededeeling te doen van een dossier, dat
gevonden is bij een syndicus der fallis—
sementen (een tiental brieven). Het
blijkt thans dat de minister verklaard
heeft dat de officier van justitie bereid
zal worden bevonden aan de commissie
de verlangde inlichtingen dienaangaande
te geven, of het dossier te overhandi
gen, maar hij acht zich verplicht te o-
verwegen, of hij als minister aan het
verlangen der commissie mag voldoen.
Het onderzoek is nog niet afgeloopen,
de huiszoekingen duren voort. Onder
die omstandigheden moet hij het zwij
gen bewaren.
Wel moeten het gewichtige papieren
zijn, wordt opgemerkt, als de minister
aldus spreekt.
Bij liet verhoor dat Wilson Donder
dag voor den rechter van instructie on
dergaan heeft, vroeg deze hem of de
beide bij het gerecht overgelegde brie
ven door hem zelf geteekend waren. Het
antwoord luiddeJa.
En de brieven, door wie waren deze
;eschreven was de volgende vraag.
)oor een secretaris. Welke secreta
ris. De heer Martineau. Zijt
gij er zeker van Ontwijfelbaar ze—
sér.
Er werd nu een expert in het onder
kennen van schrift binnengeleid. De
beide brieven werden hem vertoond, te
gelijk met eenige stukken door Marti
neau geschreven. De expert gaat aan
het vergelijken en verklaart dat het
schrift der beide brieven niets gemeen
heeft met dat der daarnevens gestelde
stukken.
De rechter van instructie legde daar
na den expert verscheidene brieven voor
van een secretaris, die eerst sedert drie
maanden bij Wilson in betrekking is,
en noodigden hem uit die te vergelijken
met het schrift van de beide brieven. De
expert verklaarde toen zonder eenige aar
zeling, dat alle van dezelfde hand zijn.
Welnu, sprak Wilson, zijn de beide
brieven niet geschreven door Martineau,
dan heb ik ze een anderen vroegeren
secretaris laten schrijven. Ik begrijp er
niets me^r van maar ik houd vol, dat
dezelfde brieven zijn, die bij mevr. Li—
mouzin in beslag zijn genomen.
Geron, Onderchef bij den veiligheids
dienst, is Donderdag opnieuw door de
commissie in verhoor genomen. Hij ver
klaarde dat hij alle in beslag genomen
papieren aan zijn chef, den prefect van
politie, ter hand heeft gesteld. Hij, Go~
ron, is maar een ondergeschikt ambte
naar. De pakken heeft hij twee malen
verzegeld, eenige zelfs driemaal. De stuk
ken zelf heeft hij met gelezen. Hij heeft
de dossiers niet bij het parket bezorgd.
Ze zijn uit het kabinet van den prefect
naar het parket gegaan. Op zekeren dan-
heeft hij tot den prefect gezegd: Mevr!
Limouzin beweert dat er brieven zoek
zijn. De prefect heeft daarop gezwegen,
en, voegde Goron er bij, hij behoefde mij
ook niets te zeggen.
Carlier, die twintig jaren in dienst van
den baron Seillière is geweest en zijn se
cretaris was, getuigde voor de commissie
dat hij al de particuliere zaken van de
zen wfst. Nooit nu heeft Seillière hem
gesproken van zaken met Wilson en mevr.
Seillière had hem evenmin ooit gespro
ken van de twee millioen. die zij verklaard
heeft dat haar man aan Wilson is kwijt
geraakt.
Het behoeft geen betoog, dat de bla
den de revue houden over de candida-
ten die voor het presidentschap vooral in
aanmerking zouden komen, indien de heer
Grévy inzag dat de tijd van gaan vóór hem
gekomen is. Tot deze candidaten behoo—
ren in de eerste plaats Léon Say, de Frey-
cinet en Leroyer, voorzitter van den Se
naat. Maar dezen zijn alle protestant. Nu
is in een der artikelen van het concordaat
bepaald, dat, als het hoofd van den staat
(een der opvolgers van den eersten consul,
zegt het artikel) geen katholiek mocht zijn
er eene nieuwe overeenkomst zal getroffen
worden tusschen Frankrijk en den Heili
gen Stoel tot regeling van zekere reeh-
