IVo. 154. Woensdag 12 October 1887
5C
Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Beleefd verzoek.
uiten la 11 dscb N ie u ws.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS per 8 Maanden
1 maal per week 25 cent; franco per post 30 cent2
maal per week 50 centfranco per post 60 centvoor
België 60 ct. en 1,20. Afzonderl. numm. 3 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren,
De uitgever dezer courant verzoekt beleefd,
bij de toezending van Advertentien, tevens op
te geven hoeveel maal en in welk nummer de
gezonden Advertentie moet geplaatst worden,
zulks ter voorkoming van misvattingen.
Indien bij toezending van Advertentien voor
■dit blad, niet vermeld is, hoeveel maal zij moeten
geplaatst worden, dan zullen zij drie achtereenvol
gende keeren opgenomen en tweemaal in reke
ning gebracht worden.
Het zal in de politieke kringen wel
«eenig opzien gebaard hebben, dat in
plaats van den Russischen Czaar, die te
Stettin werd verwacht, de Italiaansche
minister Crispi te Friedrichsriih is aan
gekomen.
Het was als 't ware een verrassing,
hoewel bet geval zelve als iets zeer na
tuurlijks kan beschouwd worden. Het
bezoek, waarvan wij in ons vorig num
mer melding maakten, en dat wij als
eenigszins ingewikkeld beschouwden,
geeft aanleiding tot de ontdekking van
een groote verandering in den Euro-
peeschen politieken toestand.
Een kort overzicht daaromtrent, kan
ons alras opheldering geven.
De Czaar, die in liet laatst des vori-
gen jaars, hoop had gekoesterd, dat Bis
marck de eischen van Rusland, te Wee-
nen zou ondersteunen, is in zijne ver
wachtingen zeer teleurgesteld. Ten op
zichte van de zaken van Bulgarije, heeft
Bismarck zich geheel buiten den dwang
van Rusland weten te ontwringen. Dit
feit had ten gevolge dat Parijs opge
vuld was met berichten van verzeke
ringen van diplomatieke vriendschap met
St. Petersburg; daarom ook besloot de
czaar zich te honden aan een politiek
der'vrije hand", om Frankrijk en Duitsch
land zoodoende tegen elkaar ie doen con-
curreeren naar de vriendschap van Rus
land. Hij waf^ hierdoor des te meer ge
waarborgd, dat de onrustige panslavisten
zich zouden laten bedwingen, die anders
voor de binnenlandsche rust, het land
met vele gevaren bedreigden. De mi
nister van buitenlandsche zaken, tracht
te echter spoedig den czaar van deze
politiek af te brengen, omdat bij als
oud-diplomaat, Frankrijks vriendschap
wantrouwde en die van Duitschland op
prijs stelde. Hij moest zich evenwel
naar den wil van zijn Keizerlijken mees
ter schikken en mocht zelfs niet aftre
den, waartoe hij zich bereid had getoond.
Dit alles te zamen genomen, noopte
den Czaar in het begin dezes jaars af
te zien van de herniéuwing, van het af-
geloopen driekeizersverbond. Men moet
hierbij in acht nemen dat hij, dit als
erfenis van zijn vader in verzwakten
vorm had aanvaard, en zich dus hiervan
gemakkelijker kon onthouden dan de
beide Keizers van Duitschland en Oos
tenrijk. De beide laatstgenoemden wa
ren onderling meer verzekerd voor hun
bezit van grondgebied terwijl de Czaar
zijn recht in zooverre deed gelden dat
er in liet Oosten geen verandering van
grondgebied zou plaats hebben dan met
zijne toestemming en na minnelijke schik
king tusschen hem en het eener Ka
binet. Voor Rusland lag dus dit voor
deel in deze bepaling opgesloten, dat het
zich rustig op een lateren oorlog in het
Oosten kon voorbereiden, zonder dat er,
zoolang het nog niet ten strijde gereed
was, gewichtige politieke veranderingen
in de Balkan-landen zouden plaats heb
ben.
Met de vele gebeurtenissen in Bulga
rije, dreigde ook dit voordeel voor Rus
land verloren te gaan, en daarom onttrok
de Czaar zich aan het verbond. Duitsch
land was hiermede minder in zijn schik,
omdat Frankrijk nu meer in de gelegen
heid was zich op Duitschland te wreken,
't Was toen juist ui dien tijd dat liet
incident-Sclinaebele zich voordeed, zoo
dat Duitschland, thans meer aan oorlog
blootstond, dan na 1871 ooit liet geval
heeft kunnen zijn. Voor Duitschland ging
een ster op, toen het de toenadering van
Italië, tot het Duitsch-Oostenrijksch ver
bond mocht zien plaats hebben.
Italië had immers de voordeelen van de
critieke oorlogsjaren van 1866_ en 1870
in ruime mate ondervonden, en juist daar
door was liet den Duitschen kroonprins
gelukt, tijdens zijn verblijf te Monja tot
de aansluiting van Italië tot dit verbond
aan te sporen.
Rusland was in 't voorjaar uit het ver
bond getreden en Italië had zich daarop
definitief aangesloten. Hierdoor was I—
talie, op eens uit zijn nog jeugdige en
onvaste positie in een hechten stand ge
komen.
Verder meent men dat er voor Italië
nog wel eenig voordeel te halen zoude
zijn uit een nieuwen Fransch—Duitschen
oorlog. Er moet zelfs een sterk vermoe
den heersehen dat Italië voor zijne vriend
schap jegens Duitschland Nizza en Sa—
voye als belooning zQude ontvangen. Men
vreesde zulks te Parijs reeds zoodra Ita
lië zich bij het Duitscli—Oostenrijksch ver
bond had gevoegd. Frankrijk stelde da
delijk daarop pogingen in het werk om
tegenover Italië partij te trekken voor
Zwiterlands neutraliteit, om zoodoende
liet verhond tegen te werken. Het heeft
dan van Zwitserland de verzekering zoe
ken te verkrijgen, dat het ingevolge van
vroegere tractaten, bij een uitbrekenden
oorlog zich verplicht achtte, een gedeeltè
van Sa voye te bezetten. Frankrijk stoot
te zijn lioofd aan den Zwitserschen muur,
daar te Bern deze wensch voor kennis
geving werd aangenomen, en men zich
aldaar volstrekt riet verplicht gevoelde,
voor de handhaving der neutraliteit om
een deel van Savoye te bezetten, maar
men was wl ten zeerste bewust dat Zwit
serland het recht had om zulks te doen.
Noeli de aansluiting van Italië bij het
verbond, noch liet besluit van den Duit
schen Rijksdag tot uitbreiding van het le
ger, noch de mislukking met de uitleg
ging der Zwitsersclie neutraliteit, noch de
weinig oorlogzuchtige gezindheid der be
zittende klassen in Frankrijk, die te Pa
rijs tot nog toe de regeering in handen
hadden, leverde eenig nadeel voor Frank
rijk op, integendeel kon men er een vre
delievende wending waarnemen. Rusland
echter werd meer aan zich zeiven over
gelaten, dan de Czaar bij de aanvaar
ding van de „politiek der vrije hand had
verwacht.
Te St. Petersburg ontstond hierover een
onaangename stemming, welke zich dui
delijk liet uitkomen in Ruslands oorlog
tegen Duitschland, ivelke dezerzijds be
antwoordde m<rt de voortdurende aan
vallen op het Russische crediet.
Toch was men van oordeel dat de vele
onaangenaamheden tusschen de hoven
van Berlijn en St. Petersburg, voor goed
zouden worden opgeruimd en door een
bezoek van den Czaar bij den Duitschen
Keizer te Stettin zouden worden uitge
doofd. Zeer dringend werd naar dit
