Zaterdag 2 April 1887. 5e Jaai'g. Nieuws- en Advertentieblad F. DIELEMAN, voor Zeeuwsch-Vlaanderen. DRUKKER UITGEVER COURANT. Dit Blad verschijnt eiken Vriiajfavond. ABONNEMENTS'RIJS: per 3 maanden 25 cent; franco p post 301 cent door „eheel Niükehnd; voor H: l g i 60 cent; het laatste echter bij vooruitbetaling. kfzonderl. numm. 5 ct. AXEL Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent; voor eiken regel meer 5 cent. Groote letten worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing .f liik Advertentiën worden franco ^wacht, mtariflk tot Vrijdagnamiddag TWEE uren, bij den Uitgever. Niet lang geleden, zoo lerd gemeld, stonden er op een dag te freda 25 zout- smokkelaars terecht. Onlangs berichtte men u; Koozendaal, dat binnen veertien dagen ijds in den omtrek aldaar 17 zoutsmokelaars waren aangehouden en nu weer lest men, dat in een nacht in de nabij hel dier plaats tegen een drietal proces-ver aal is op gemaakt. Indien, zoo vraagt men awillekeurig, op een betrekkelijk klein omschreven hoekje der grenzen zooveel smokkelarij plaats heeft, van welken oiwang moet zij dan zijn langs de geheeh uitgestrekt heid der Belgische grenzen in N .-Bra bant, Limburg en Zeeland? Het antwoord wordt gegeten in een adres, door eenige zoutziedes in Noord Brabant gezonden aan de tweede Ka mer, waarin vermindering vai accijns op zout wordt verzocht. ,,Bij groote benden," zoo wordt ge zegd, gaan de grensbewones het zout koopen in België en vervocen dat bij nacht en ontij over de grenzm." J Het zoutsmokkelen is eei geregeld I middel van bestaan voor horjerden ge- zinnen. Driemaal in de week gaan le mannen 's nachts uit, koopen op bepalde ver zamelplaatsen dicht aan de genzen het zout tegen ongeveer 3 ets. h<t kilo en brengen het tegen 10 ets. aai den man. Een volwassen persoon kan tisschen 40 en 50 kilo dragen, zoodat hij gemiddeld een verdienste heeft van een rijksdaal der of drie gulden, telkens wmneer hij uitgaat. Men wtyie niet, dat deze personen zelt of hunne omgeving in dezen smokkel handel een oneerlijk bedrijf zien. In 1 geenen deelehet mag een nw volkje zijn in tijd van nood, in hun rog zelf verdediging, mogen sommigen hunner -*zicli niet ontzien te trachten door ge weld hun weg te vervolgen als regel zijn het eerlijke lieden, die even lief anderen arbeid, als polderwerk, bezem binden, enz. zouden ter hand nemen, indien zij de zekerheid hadden daarmee evenveel en even zeker te kunnen ver dienen. Maar juist dit werk ontbreekt thans, of geeft slechts bij afwisseling eenige verdienste. Dat het ook waarlijk geen gestolen geld is, dat deze mannen met dezen smokkelhandel thuisbrengen, zal wel nie mand hun kunnen wijsmaken, wanneer wij voorrekenen dat behalve het gevaar, waaraan zij hun voorraad zout en hun eigen vrijheid blootstellen, zij hun zware vracht uren lang moeten torsen, met alleen den nacht dat zij zijn uitgegaan, maar ook den volgenden dag om hun voorraad bij de boeren en winkeliers in de dorpen rond te brengen. Door dezen wordt dan ook in de grens gemeenten, en vele umn dieper land waarts in, haast niet anders gebruikt dan gesmokkeld zout. Zonder eenige noemenswaarde risico genieten zij daardoor een aanmerkelijk voordeel. Tenzij men deze afnemers door meer dere waakzaamheid weet te treffen en bij ontdekking zwaarder straffen op hen kan toepassen, zoodat zij, door vrees ge dreven, zich onthouden van den clan- destienen inkoop van zout, zal de smok kelhandel aan de Belgische grenzen nimmer worden gefnuikt. Zoolang zij verzekerd zijn van gere gelde klandisie, zullen de smokkelaars zelf noch uit eigen beweging, noch door vrees voor 't gerecht, hun bedrijf sta ken. Zij weten bij ondervinding veel te goed, dal van 20 tot 100 man die wekelijks uitgaan, nauwelijks een enkele wordt gesnapt. Moet de vader eenige weken brommen, dan neemt de zoon het handwerk over; schande is er met in o-eleo-en, de straf wordt alleen betreuid om" het tijdelijk gemis van verdienste. „We hebben het zout toch met gesto len, mijnheer!" zeide er een, terwijl hij vertelde hoe de commiezen hem den vorigen nacht op de hielen gezeten had den, „en we verdienen onzen rijksdaal der duur genoeg, ik heb met mijn 54 kilo's op schouder 8 uren moeten om- loopen en met het thuisbrengen van daag ben ik den halven dag kwijtl „Ja, mijnheer 1" zoo vertelde een an der, ,,'t is een hard. werk, ik ben er aan gewoon, doch ik zal het niemand aanraden ermee te beginnen. Je moet van ijzer en staal zijn. Wc hebben na tuurlijk overal onze spionnenals wij door dezen gewaarschuwd worden, dat de commiezen op pad zijn, gebeurt Het dat we bezweet van 't gaan en van t dragen een paar uren in een droge sloot moeten blijven liggen om de com- miezen eerst te laten voorbijgaan. En weder een ander„Och ia, mijn heer, 'k zou 't graag laten varen, k lig ook liever 's nachts op mijn bed, maai ie verdient er een stuivertje mee, vrouw en kinderen moeten ook leven en ander werk is er niet In den laatsten tijd is herhaaldelijk aangedrongen op afschaffing van den zoutaccijns; het voortbestaan wordt al leen verdedigd op grond van de belang rijke opbrengst, welke jaarlijks ongeveer 3 en een half millioen bedraagt. Zeker een niet onbelangrijke bijdrage voor s lands schatkist; ware het echter moge lijk dat cijfer tot de juiste waarde te herleiden, het argument daarop geba seerd, zou ongetwijfeld veel in kracht verminderen. Jaarlijks wordt een zeer groot aantal zoutsmökkelaars op de daad betrapt en voor elk proces-verbaal ontvangen de commiezen tien gulden beloonmgbo vendien worden er reis- en verbhjt kos ten aan deze ambtenaren vergoed. De Staat draagt de kosten voor t logies en den onderhoud der smokke logies en ueu laars gedurende de weken en maanden van hun straftijd. Voeo- hierbij de waarde van het tijci verlies&der marechaussees en commiezen, die andere vaak dringende werkzaam heden laten voorbijgaan om te surveif leeren op zoutsmokkelaars en breng eveneens in rekening den arbeid der rechterlijke ambtenaren, die hunne zit tingdagen aan deze wetsovertredingen moeten wijden, dan waarlijk is er reden om te veronderstellen dat de Staat door dezen accijns in de eene hand ontvangt wat hij voor een groot deel met de an dere weer gedwongen wordt uit te geven. Het verdient om de volledigheid nog aangeteekend te worden, dat van e bovengenoemde onkosten, veroorzaakt door de smokkelaars, ook zelfs geen cent terugkeert tengevolge van het zout dat bij hen wordt in beslag genomen. Het gelukt zelden of nimmer aan de ontvangers of wie verder gerechtigd zijn tot den verkoop, om den prijs van den

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1887 | | pagina 1